به گزارش اکوایران، یکی از برجسته‌ترین مزایای ژئوپلیتیکی ایران، موقعیت ترانزیتی استراتژیک آن است. ایران در نقطه تلاقی سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا قرار دارد و با قرارگیری در مسیر کریدورهای تجاری مهم، همچون کریدور شمال-جنوب و جاده ابریشم جدید، می‌تواند به پل ارتباطی میان شرق و غرب تبدیل شود. 

دسترسی به آب‌های آزاد از طریق خلیج فارس و تنگه هرمز، که یکی از حیاتی‌ترین گذرگاه‌های انتقال انرژی جهان محسوب می‌شود، به ایران موقعیت ویژه‌ای در تأمین امنیت انرژی جهانی بخشیده است.

از سوی دیگر، منابع غنی انرژی ایران، شامل دومین ذخایر گاز طبیعی و چهارمین ذخایر نفت خام جهان، و امکانات بسیار گسترده بهره مندی از انرژی های تجدید پذیر خورشیدی و بادی این کشور را به بازیگری کلیدی بالقوه ای در بازار جهانی انرژی تبدیل کرده است. این ظرفیت، در کنار توسعه زیرساخت‌های صادراتی، می‌تواند ایران را به یکی از قطب‌های اصلی تأمین انرژی در منطقه و جهان بدل کند.

علاوه بر این، تنوع اقلیمی و سرزمینی با در اختیار داشتن یک درصد خاک و یک درصد جمعیت جهان و در حدود ۵ درصد مواد خام و معدنی جهان، ایران امکان رشد اقتصادی در حوزه‌های گوناگون ازجمله کشاورزی، گردشگری و صنایع وابسته را فراهم آورده است. از سواحل جنوبی در خلیج فارس تا جنگل‌های شمال و کویرهای مرکزی، این تنوع به جذب سرمایه‌گذاری و گسترش تعاملات تجاری کمک می‌کند.

از منظر نفوذ فرهنگی و تمدنی، ایران به‌عنوان یکی از کانون‌های تمدن بشری و دارنده زبانی پرنفوذ در منطقه، نقشی تأثیرگذار در جهان فارسی‌زبان و فراتر از آن دارد. این پشتوانه فرهنگی می‌تواند در جهت دیپلماسی نرم و تعاملات بین‌المللی به کار گرفته شود.

با این حال، بهره‌گیری بهینه از این مزایا نیازمند دیپلماسی فعال، ثبات اقتصادی و سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه است. مدیریت صحیح این فرصت‌ها می‌تواند ایران را به یکی از قدرت‌های تأثیرگذار در قرن بیست‌ویکم تبدیل کند.

در برنامه پدیدار «اکوایران» با فریدون مجلسی، دیپلمات پیشین و تحلیلگر مسائل بین‌الملل، درباره این مزایا و چگونگی بهره‌برداری از آن‌ها در جهت توسعه و پیشرفت ایران گفت‌وگو کردیم.