به گزارش اکوایران، محدودیت‌ها و ماندن اجباری در خانه طی سال‌های همه‌گیری کووید-19، تقاضای انباشته‌شده زیادی را برای صنعت گردشگری به همراه داشته است. با توجه به این روند، انتظار می‌رود تعداد گردشگران بین‌المللی در سطح جهان در سال ۲۰۲۴ به سطح پیش از همه‌گیری برسد. اما بهبود بخش سفر و گردشگری از زمان همه‌گیری، بدون چالش نبوده است. علاوه بر آن، عوامل کلان اقتصادی، ژئوپولیتیکی و محیط زیستی نیز فشارهایی بر این صنعت وارد کرده‌اند.

به نوشته مجمع جهانی اقتصاد، این فشارها در سال‌های آینده تشدید شده و تکامل خواهند یافت و ممکن است همراه با رشد فناوری‌های دیجیتال و هوش مصنوعی، صنعت گردشگری را مجبور به سازگاری کنند. برخی از اقتصادها برای ایجاد این تغییرات، واکنش به ریسک‌های آینده و اطمینان از اینکه سفر و گردشگری محرک رشد اقتصادی و رفاه است، نسبت به سایرین موقعیت بهتری دارند.

با در نظر گرفتن این موضوع، شاخص توسعه سفر و گردشگری مجمع جهانی اقتصاد به عنوان معیاری برای ذی‌نفعان برای سنجش پیشرفت، اطلاع‌رسانی در مورد تصمیمات و سیاست‌ها و تشویق رشد پایدار و انعطاف‌پذیر عمل می‌کند.

بهبود در شرایط چالش برانگیز

بر اساس رده‌بندی شاخص ۲۰۲۳، در میان ۱۰ اقتصاد برتر برای سفر و گردشگری، اروپا پیشگام است، اگرچه رتبه نخست را ایالات متحده کسب کرده است.

نمودار 1

برترین کشورهای جهان در شاخص سفر و گردشگری

اما این شاخص همچنین نشان می‌دهد در حالیکه ۷۱ مورد از ۱۱۹ اقتصاد رتبه‌بندی‌شده بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ امتیاز خود را بهبود بخشیده‌اند، میانگین بهبود تنها 0/7 درصد بالاتر از سطح پیش از همه‌گیری است.

از یک طرف، جهش در سفر و گردشگری با افزایش ظرفیت مسیرهای هوایی جهانی و افزایش سرمایه‌گذاری در منابع طبیعی و فرهنگی که گردشگری را هدایت می‌کند، همزمان شده است. از سوی دیگر، تقاضای غیرتفریحی هنوز در سطح مطلوبی قرار ندارد، کمبود نیروی کار همچنان وجود دارد و ظرفیت و اتصال مسیرهای هوایی، سرمایه‌گذاری و بهره‌وری برای پاسخگویی به تقاضا، با مشکل مواجه شده‌اند.

این امر، عدم تعادل عرضه و تقاضا را به همراه داشته که به همراه فشارهای تورمی، منجر به کاهش رقابت‌پذیری قیمت و اختلال در خدمات شده است.

اروپا و آسیا-اقیانوسیه شرایط مطلوب‌تری دارند

در میان ۳۰ کشور برتر شاخص توسعه سفر و گردشگری در سال ۲۰۲۳ میلادی، ۲۶ کشور با درآمد بالا هستند. نوزده کشور از این گروه در اروپا و هفت کشور در آسیا-اقیانوسیه قرار دارند.

این کشورها از محیط‌های تجاری و بازارهای کار مطلوب، سیاست‌های سفر باز، پذیرش فناوری پیشرفته، زیرساخت‌های عالی حمل‌ونقل و گردشگری و جاذبه‌های طبیعی، فرهنگی و غیرتفریحی غنی بهره‌مند هستند.

در نتیجه، این 30 کشور بیش از سه-چهارم از تولید ناخالص داخلی صنعت سفر و گردشگری را در سال ۲۰۲۲ و ۷۰ درصد از رشد تولید ناخالص داخلی بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ را تشکیل داده‌اند.

اگرچه این کشورها پیشرو هستند، بسیاری از بهبودهای بالاتر از حد متوسط در امتیاز این شاخص، از طریق کشورهای با درآمد کم تا متوسط به بالا، از جمله جنوب صحرای آفریقا و شمال آفریقا، اوراسیا، آمریکای جنوبی، آسیای جنوبی و بالکان و شرق اروپا حاصل می‌شود.

در حالیکه بسیاری از آن‌ها بهبودهایی را نشان داده‌اند، این کشورهای کم‌درآمدتر همچنان بخش اعظم امتیازهای پایین‌تر از حد متوسط در این شاخص را تشکیل می‌دهند. برای افزایش سهم آن‌ها از بازار و بهبود آمادگی این کشورها برای ریسک‌ها و فرصت‌های آتی، سرمایه‌گذاری بیشتری مورد نیاز است.

توانایی رشد بخش سفر و گردشگری با چالش‌هایی مانند بازارهای کار محدود، محدودیت‌های مالی رو به رشد و نگرانی‌هایی در مورد شرایط بهداشتی و امنیتی محدود می‌شود.

مقاومت بازارهای کار یک عامل به‌شدت مهم برای این بخش خواهد بود، اما مشکلاتی مانند برابری فرصت‌های شغلی، حقوق کارگران و محافظت اجتماعی، گریبان‌گیر بسیاری از اقتصادها است، به‌ویژه اقتصادهای با درآمد پایین و متوسط.

یک مانع بزرگ دیگر برای بخش گردشگری، متعادل کردن رشد با پایداری است. اگرچه پیشرفت‌های قابل توجهی در بخش‌هایی مانند پایداری انرژی وجود داشته است، برخی پیشرفت‌ها مانند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در زمان همه‌گیری کرونا، احتمالا یک اتفاق مثبتِ موقت بوده است.