یک استاد علوم روابط بین‌الملل با بررسی مدل‌های مختلف وفاق ملی در کشورهای مختلف می گوید: برخی از مدل های وفاق و انسجام ملی متکی به یک فرد است. این مدل ها در برخی از کشورها از جمله آذربایجان موفق نبوده است اما در مقابل در برخی کشورها همچون عربستان و امارات توانسته موفق عمل کند.

محمود سریع‌القلم می گوید: عامل پیشرفت این دو کشور در پیشبرد اهداف وفاق ملی با وجود متکی بودن به یک فرد دو نکته است. نکته نخست اینکه حکمرانان هر دو کشور به فکر حل و فصل مسائل جامعه هستند و برای رفع این چالش ها، به این پذیرش رسیده‌اند که بخش خصوصی، کانون حکمرانی است.

او ادامه می‌دهد: نکته دوم آنکه با وجود اینکه حکومت‌ها در این دو کشور پادشاهی هستند اما به این مرحله از پذیرش رسیده‌اند که می‌گویند ما به قدرت رسیده‌ایم که مشکلات مردم  را حل کنیم.

بیشتر بخوانید
بحث محمود سریع‌القلم درباره مختصات «وفاق ملی» و ذهنیت پزشکیان از آن

با تشکیل دولت چهاردهم، یکی از پرتکرار‌ترین واژه‌هایی که از سوی مسعود پزشکیان مطرح و به عنوان ستون اصلی دولت او شناخته شد، «وفاق ملی» بود. او بعد از پیروزی در انتخابات گفت که دولت او، دولت وفاق ملی خواهد بود. اما مفهوم این عبارت در ادبیات علوم سیاسی و حکمرانی چیست؟ آیا این تعبیر در کشورهای مختلف بر یک پایه و اساس مشترک بنا شده یا آنکه در کشورهای مختلف متفاوت است؟