به گزارش اکوایران، نزدیک به دو سال پس از آغاز جنگ غزه، کابینه امنیتی اسرائیل به گسترش نظامی دیگری رأی داد: طرح تصرف شهر غزه. این طرح که شخص بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسرائیل آغاز و پیگیری کرده، بیش از آنکه نشانه یک استراتژی نظامی حسابشده باشد، بیانگر مانور سیاسی داخلی اوست.
این طرح علیرغم مخالفت شدید فرماندهان ارتش اسرائیل و هشدارهای جدی مبنی بر تشدید بحران انسانی و به خطر افتادن جان ۵۰ گروگان باقیمانده در غزه تصویب شد. این گسترش بزرگ جنگ در شرایطی مطرح میشود که حمایت جهانی از اسرائیل بهشدت کاهش یافته و پشتیبانی داخلی از ادامه جنگ نیز رو به افول است.
به گزارش سیانان، با این حال، نتانیاهو طرح خود را پیش برد، زیرا دستکم یک فایده پنهان برای او دارد: خریدن زمان برای مبارزه جهت بقای سیاسیاش. در شرایط کنونی، با ائتلاف راستگرای افراطی، این یعنی طولانیتر کردن جنگ. بارها متحدان نتانیاهو، ایتمار بنگویر و بتسلئیل اسموتریچ، با تهدید به فروپاشی کابینه، در صورتی که جنگ پایان یابد روند مذاکرات آتشبس را متوقف یا بیاثر کردهاند.
طرح نتانیاهو برای محاصره شهر غزه حتی کمتر از خواستههای شرکای ائتلافیاش است: بنگویر و اسموتریچ خواستار اشغال کامل نوار غزه بهعنوان گام اول برای بازسازی شهرکهای یهودی و در نهایت الحاق این منطقه هستند. این طرح همچنین کمتر از آن چیزی است که نتانیاهو پیش از نشست وعده داده بود.
او روز پنجشنبه در مصاحبه با شبکه فاکسنیوز گفته بود که اسرائیل قصد دارد کنترل کل غزه را در دست بگیرد، گویی تصمیم خود برای اشغال کامل را گرفته است. اما در عمل، او طرحی مرحلهای را پیش برد که فعلاً فقط بر شهر غزه متمرکز است و شامل تصرف اردوگاههای دیگر که گفته میشود بسیاری از ۲۰ گروگان اسرائیلی باقیمانده در آنجا نگهداری میشوند نمیشود. نتانیاهو همچنین عمداً مهلتی دو ماهه برای آغاز عملیات تعیین کرد، تا در این فاصله امکان بازگشت به مذاکرات آتشبس و توافق بر سر گروگانها وجود داشته باشد و کل عملیات لغو شود.
اکنون شرکای راستگرای او از این تصمیم خشمگیناند و میگویند این طرح کافی نیست و تنها تشدید جنگ میتواند نتیجهبخش باشد. منبعی نزدیک به اسموتریچ گفت: «پیشنهادی که نتانیاهو ارائه داد و کابینه تصویب کرد ممکن است خوب به نظر برسد، اما در واقع همان سیاست گذشته است. این تصمیم نه اخلاقی است، نه شرعی و نه اخلاقمدار.»
طرح جدید نتانیاهو نه رضایت شرکای ائتلافیاش را جلب کرده و نه فرماندهان ارتش را. در نشست ۱۰ ساعته کابینه، ایال زمیر رئیس ستاد ارتش اسرائیل، مخالفت قاطع ارتش را با طرح اشغال مجدد اعلام کرد. او هشدار داد که عملیات جدید جان گروگانها و سربازان اسرائیلی را به خطر میاندازد، و غزه را به تلهای بدل میکند که نیروهای ارتش اسرائیل را که پس از نزدیک به دو سال جنگ مداوم فرسوده شدهاند، بیشتر خسته کرده و بحران انسانی فلسطینیها را عمیقتر میکند.
نگرانیهای ارتش با دیدگاه عمومی اسرائیل همسوست: نظرسنجیهای مکرر نشان میدهد اکثریت اسرائیلیها از توافق آتشبسی حمایت میکنند که به بازگشت گروگانها و پایان جنگ منجر شود. اما تصمیمگیری کنونی نتانیاهو، به گفته تحلیلگران و مخالفان سیاسی، نه بر اساس توصیههای نظامی یا خواست عمومی، بلکه بر اساس ضرورت محدود بقای سیاسی او شکل گرفته است.
طرح تصرف غزه، نتانیاهو و اسرائیل را در موقعیتی بیسابقه از انزوای بینالمللی قرار داده است. با وجود چراغ سبز بیقید و شرطی که کاخ سفید دونالد ترامپ در جنگ غزه به او داده، بحران رو به رشد قحطی و گرسنگی، مشروعیت جهانی جنگ اسرائیل را بهشدت تضعیف کرده و پیامدهای تصمیم تازه کابینه بهسرعت و بهطور صریح آشکار شد: آلمان، دومین متحد راهبردی مهم اسرائیل پس از ایالات متحده اعلام کرد که بخشی از صادرات نظامی خود به اسرائیل را تعلیق میکند؛ اقدامی که زمینه را برای کاهش بیشتر روابط سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا فراهم میسازد.
نتانیاهو در حال پیشبرد طرحی است که هیچکس را راضی نمیکند: نه متحدان خارجی اسرائیل، نه فرماندهی نظامی خود کشور، نه افکار عمومی که خواستار پایان جنگ است، و نه حتی شرکای تندرو ائتلافش که از این طرح ناراضیاند و آن را ناکافی میدانند.
تنها مخاطب واقعی این طرح، خود نتانیاهو است: خریدن زمان بیشتر برای فرار از انتخاب ناگزیر میان آتشبس واقعی که میتواند جان گروگانها را نجات دهد، یا تشدید کامل عملیات نظامی که رضایت ائتلافش را جلب کند. بیش از آنکه این یک اقدام استراتژیک باشد، نمونه دیگری از مانور کلاسیک نتانیاهو برای طولانی کردن جنگ است، در حالی که آسیب و رنج را هم برای ساکنان غزه و هم برای گروگانهای اسرائیلی تداوم میبخشد، همه برای بقای سیاسی خودش.
