اعلام موضع کرملین نسبت به هر گونه درگیری احتمالی تهران و تل‌آویو

به گزارش اکوایران، با حملات شدید اسرائیل  در غزه و لبنان، مهم‌ترین متحدان جمهوری اسلامی ایران تحت فشار قرار گرفته ‌اند. همچنین با چشم انداز حمله مستقیم اسرائیل به تلافی حمله موشکی خود در ابتدای ماه مواجه است.

به نوشته سی‌ان‌بی‌سی، با گسترش همکاری‌های نظامی با آغاز جنگ اوکراین، تحلیل‌گران حدس می‌زنند که ایران اکنون به دنبال حمایت روسیه در زمان مورد نیاز خود است، اگرچه شکلی که این حمایت ممکن است به خود بگیرد نامشخص است.

کرملین در پاسخ سی‌ان‌بی‌سی که پرسیده روسیه وضعیت روابط خود با جمهوری اسلامی ایران را در طول تنش‌های شدید در خاورمیانه چگونه برآورد می‌کند و چگونه منافع و اتحادهای خود را در منطقه متعادل می‌کند، پاسخ داده که قصد دارد به رغم هر چیز اتحاد خود با تهران را بیشتر کند.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین به سی‌ان‌بی‌سی گفته: «ما در حال توسعه همکاری با جمهوری اسلامی ایران در زمینه‌های مختلف هستیم و قصد داریم این همکاری را بیشتر کنیم.»

او تاکید کرد: «این همکاری به هیچ وجه علیه کشورهای ثالث نیست.» پسکوف مستقیماً پاسخ نداد که آیا جمهوری اسلامی ایران از روسیه درخواست حمایت علیه اسرائیل کرده است یا خیر.

روسیه متحد نزدیک ایران است، اما به نظر می‌رسد که به دقت در حال برقراری تعادل بین تعدادی از مشارکت‌های نظامی و اقتصادی در خاورمیانه است. این کشور یکی از معدود کشورهایی است که علیرغم دشمنی جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل با هر دو و همچنین با دیگر بازیگران کلیدی منطقه مانند عربستان سعودی، سوریه و امارات متحده عربی روابط خوبی داشته است.

پسکوف به سی‌ان‌بی‌سی گفت که روسیه «گفتگو با همه طرف‌های درگیر در جنگ خاورمیانه را حفظ می‌کند.»

با این حال، روابط مسکو و تهران بدون شک از زمان حمله روسیه به اوکراین در فوریه 2022 گسترش یافته است. ادعا شده، جمهوری اسلامی ایران در ازای دریافت فناوری و سخت‌افزار نظامی از مسکو، پهپادهای تهاجمی یک طرفه و اخیراً موشک‌های کوتاه‌برد برای استفاده علیه اوکراین به روسیه داده است. این دو کشور هرگونه تبادل تسلیحاتی در طول جنگ اوکراین را تکذیب می‌کنند، اما هر دو به همین دلیل توسط کشورهای غربی تحریم شده‌اند.

تحلیلگران به سی‌ان‌بی‌سی گفتند که جمهوری اسلامی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری به سامانه‌های دفاع هوایی و اطلاعات نظامی روسیه برای شناسایی و دفاع از خود در برابر حمله تلافی‌جویانه‌ای که اسرائیل متعهد شده است در انتقام حمله موشکی بالستیک جمهوری اسلامی در اول اکتبر انجام دهد، نیاز دارد.

حمله هنوز محقق نشده است و ما اهداف یا زمان آن را نمی‌دانیم. اسرائیل مدعی شده که این کار را انجام خواهد داد، اگرچه به ایالات متحده اطمینان داده که سایت‌های هسته‌ای یا تولید نفت ایران را هدف قرار نخواهد داد.

پس از اینکه حزب‌الله مورد حمایت ایران مسئولیت حمله پهپادی هفته گذشته را که خانه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل را هدف قرار داد، بر عهده گرفت، او ادعا کرد که جمهوری اسلامی ایران و گروه‌های مورد حمایتش بهای سنگینی برای این سوء‌قصد خواهند پرداخت.

توافق «استراتژیک» روسیه و ایران

برای اینکه ببینیم روسیه چگونه می‌تواند از ایران حمایت کند، اکنون همه نگاه‌ها به اجلاس بریکس است که در کازان، جنوب غربی روسیه برگزار می‌شود.

این سازمان که در اصل گروهی متشکل از اقتصادهای بزرگ در حال توسعه برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی بود، در حال حاضر گسترش یافته و جمهوری اسلامی ایران را در میان تعداد انگشت شماری از کشورهای دیگر که به عنوان «جنوب جهانی» شناخته می‌شوند، در مقابل کشورهای صنعتی«شمال جهانی» غرب، اضافه کرده است.

به طور گسترده انتظار می‌رود که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و مسعود پزشکیان، همتای ایرانی او، توافقنامه مشارکت استراتژیک جامع را در این اجلاس امضا کنند که نشان دهنده تعمیق همکاری در تعدادی از زمینه‌ها و احتمالاً در سطح نظامی است.

بورچو اوزچلیک، پژوهشگر ارشد امنیت خاورمیانه در بخش امنیت بین‌الملل اندیشکده مؤسسه Royal United Services به سی‌ان‌بی‌سی گفت «انتظار مشاهده تعهد به همکاری دفاعی (احتمالاً با بیان مبهم و عمداً مبهم) و متنی که تاکید بر هم‌سویی روسیه و ایران در برابر «برنامه تجاوز» غربی دارد را باید داشت».

او افزود: «مهم این است که به یاد داشته باشیم که مخاطبان این نوع اظهارات چه کسانی هستند: هم پیامی به ایالات متحده و متحدانش در مورد ظهور اتحادهای جایگزین، و هم یک فراخوان حمایت جمعی به جنوب جهانی در برابر سلسله مراتب قدرت مندرج در شورای امنیت سازمان ملل متحد.»

اوزچلیک رابطه بین مسکو و تهران را به عنوان رابطه‌ای توصیف کرد که در آن هر دو «در یک اتحاد تاکتیکی و منافع محور متمرکز شده اند.»

او خاطرنشان کرد: «هر دو به گونه‌های مختلف برای به حداقل رساندن خسارات نظامی، سیاسی و اقتصادی در صحنه‌های درگیری مربوطه و کاهش تجاوز به منافع فرامرزی خود مانور می‌دهند.»