به گزارش اکوایران، در حالی که انتظار می‌رود اکثر اقتصادهای نوظهور در سال‌های آینده رشد اقتصادی سریع‌تری داشته باشند، آمریکای لاتین به شکل ناامید کننده‌ای عقب است. درآمدها راکدند، مهاجران ثروتمند و فقیر به سوی پناهگاه‌های شمال در حرکتند و سرمایه‌گذاران در حال فرارند، مسئله‌ای که تا حدی حاصل ناکارآمدی سیاسی جدیدی است. برای نخستین بار، تمام پنج بازار بزرگ منطقه تحت حکومت چپ پوپولیست قرار دارد. هم‌زمان با این «موج صورتی»، سود سهام آمریکای لاتین در سال جاری از هر زمان دیگری بدتر بوده است.

به نوشته فایننشال تایمز، آمریکای لاتینِ گرفتار یک «دهۀ از دست رفته» دیگر است و سرانۀ تولید ناخالص داخلی‌اش رشد ناچیز چند دهم درصدی را تجربه می‌کند و از همتایان نوظهورش در آسیا و اروپای شرقی و همینطور اقتصادهای توسعه یافته جا مانده است. در کشورهای موج صورتی مکزیک، برزیل، کلمبیا، شیلی و پرو، درآمد متوسط تقریباً یک چهارم ایالات متحده است و طی 10، 50 یا حتی 150 سال اخیر افزایشی نداشته است.

معمولاً وضعیت آمریکای لاتین با افزایش و کاهش قیمت‌های جهانی محصولات صادراتی‌اش مانند نفت و مس بالا و پایین می‌شود. در بلند مدت، قیمت کالاها (تنظیم شده بر اساس تورم) ثابت مانده است و همین مسئله توضیح می‌دهد چرا این منطقه در سطح درآمد متوسط در جا زده است. اما دهۀ با الگوی معمول جور درنمی‌آید و علیرغم افزایش قیمت کالاها، رکود پا برجاست.

این موج صورتی  عامل اصلی این فرصت از دست رفته است. این موج که در سال 2018 . در مکزیک و با پیروزی آندرس مانوئل لوپز اوبرادور آغاز شد احزاب چپ‌گرا را به قدرت رساند و در اوایل سال پیش و بازگشت لوییز ایناسیو لولا دا سیلوا  در برزیل به اوج خود رسید. طی پاندمی و پس از آن، بسیاری از مناطق در حال ظهور تا حدی هزینه‌هایشان را مهار کردند. اما آمریکای لاتین دارد تسلیم چیزی می‌شود که اقتصاددان بانک جهانی، ویلیام مالونی، اخیراً آن را «فشار برای تحریک رشد به هر وسیله‌ای» نامیده است.

افزایش کسری بودجه در آمریکای لاتین از اکثر مناطق دیگر بیشتر است. در مکزیک، بیش از 5 درصد افزایش یافته‌اند -بالاترین مقدار از دهۀ 1980 تا کنون. افزایش کسری بودجه به معنی نبردی پیچیده علیه تورم است و بانک‌های مرکزی را مجبور می‌کند نرخ‌ها را برای مدت طولانی‌تری بالا نگه دارد و رشد را متوقف کند.

در همین حال، مداخلۀ دولتی هم بسیار رایج است. آسیب‌های گهگاهی به اصلاحات قضایی در مکزیک، اصلاحات قانون اساسی در شیلی و مداخلات ریاست‌جمهوری در شرکت‌های دولتی برزیل به تردیدهای سرمایه‌گذاران بین المللی افزوده و آنها را ترسانده است.

فرصت از دست رفته احتمالاً در مکزیک شدیدتر از دیگر جاها باشد چرا که این کشور علاوه بر قیمت بالای نفت، عوامل اقتصادی مناسب پرشمار دیگری را هم کنار خود دارد. اقتصاد قدرتمند ایالات متحده در همسایگی‌اش و تولید محصولات چینی در آنجا باید به مکزیک کمک می‌کرد. اما سر جایش ثابت مانده است.

در دورۀ لوپز اوبراتور، و حالا جانشینش کلودیا شینباوم، دولت خصوصی‌سازی صنعت نفت را متوقف کرده و اولویت هزینه‌هایش را از سرمایه‌گذاری به رفاه اجتماعی تغییر داده است و حداقل دستمزد را 145 درصد، متناسب با تورم، افزایش داده است و از رقابتی بودن مکزیک کاسته است. سرانۀ تولید ناخالص داخلی از میزان ناامید کننده به صفر کاهش یافته است. برزیل به لطف رونق اقتصادی بخش کشاورزی از دیگر کشورهای گرفتار موج صورتی رشد سریع‌تری دارد اما چشم‌انداز روشنی پیش رویش نیست. لولا که قول ایجاد ثبات در بودجه را داده بود، در عوض برنامه‌های اجتماعی را احیا کرد که حین دورۀ ریاست‌جمهوری‌اش در دهۀ 2000 معرفی کرده بود تا به خریداران خانه، خانواده‌های دارای فرزند، بدهکاران و غیره کمک کند. در حالی که ظاهراً لولا هر روز خواهان بذل و بخشش‌های جدیدی است، کسری بودجه دارد به 10 درصد از تولید ناخالص داخلی نزدیک می‌شود و تردیدهایی را دربارۀ این مسئله به وجود می‌آورد که آیا برزیل در بلند مدت می‌تواند بدهی‌هایش را مدیریت کند یا خیر.

ممکن است لازم باشد آمریکای لاتین پیش از متعهد شدن به اصلاحات مؤثر با بحران حتی شدیدتری هم مواجه شود. از بین این همه کشور، شاید آرژانتین فانوس دریایی نشان دهندۀ راه درست باشد. سال گذشته، این کشور از لحاظ افول بسیار جلوتر از همتایانش در منطقه قرار داشت. وضعیتش در قیاس با صد سال پیش خودش نسبت به ایالات متحده صرفاً راکد نبود، بلکه بسیار فقیرتر شده بود. آرژانتینی‌ها که دیگر خسته شده بودند به تغییرات رادیکال رأی دادند و رئیس‌جمهور خاویر میلی «آنارکوکاپیتالیست» را به قدرت رساندند.

میلی اصلاحاتی مخالف موج صورتی اجرا کرد: بوروکراسی و یارانه‌ها را شدیداً کاهش داد، کارمندان را اخراج کرد، کسری بودجۀ مزمن را به مازاد تبدیل کرد و کنترل قیمت‌ها و اجاره‌ها را برداشت. تورم ماهانه از 26 درصد به زیر 4 درصد افت کرد و سرمایه‌گذاران هم متوجه این مسئله شده‌اند. از زمان به قدرت رسیدن میلی در ماه دسامبر، بازار سهام آرژانتین رونق داشته است و انتظار می‌رود روزهای بهتری هم در پیش باشد.

پیش‌بینی‌ها توافق دارند که در پنج سال آینده، آرژانتین از عقب گروه آمریکای لاتین به جلوی آن بیاید -حتی در حالی که این منطقه از لحاظ رشد جهانی عقب مانده است. اگر این سناریو اتفاق بیفتد، آرژانتین شاید به الگویی برای همسایه‌هایش تبدیل شود و بنفش (رنگ حزب میلی) را به صورتی جدید تبدیل کند. تا آن موقع، آمریکای لاتین نمونۀ خوبی برای چگونه حکمرانی نکردن باقی خواهد ماند.