همکاری نوظهور مسکو با متحدان تهران؛ پوتین تا کجا پای مبارزان یمنی می‌ماند؟

به گزارش اکوایران، گزارش‌های جدید مدعی شده که نیروهای مسلح روسیه به لطف روابط رو به رشد خود با جنبش حوثی یمن توانسته‌اند صدها جنگجوی یمنی را در صفوف خود به خدمت بگیرند.

به ادعای وبسایت شورای آتلانتیک، این افراد که به آن‌ها وعده حقوق بالا و حتی تابعیت روسیه برای مشاغل مهندسی و امنیتی داده شده بود، از طریق یک شرکت مرتبط با حوثی‌ها به روسیه منتقل شدند و در نهایت به ارتش روسیه پیوستند و برای جنگ در خط مقدم اعزام شدند. این تلاش احتمالاً از نظر مالی به نفع حوثی‌ها خواهد بود و به مردان یمنی آموزش تحت نظر ارتش روسیه ارائه می‌دهد. استخدام آن‌ها بخشی از تلاش گسترده‌تر روسیه برای استفاده از مهاجران - از یمن و همچنین نپال، هند و کره شمالی - برای جبران تلفات سنگین میدان نبرد است.

با این حال، استخدام جنگجویان یمنی تنها یکی از عناصر روابط رو به رشد بین حوثی‌ها و روسیه است، گروهی که از زمان حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر 2023 اهمیت بیشتری پیدا کرده است. حوثی‌ها که مدت‌ها به عنوان یک پروژه کوچک در مقایسه با دیگر متحدان ایران تلقی می‌شدند، خود را به عنوان یک عنصر حیاتی از «محور مقاومت» ایران مطرح کرده‌اند.

انتقال اطلاعات و سلاح‌های پیشرفته

چند ماه پیش، گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه ایران در حال میانجیگری برای توافقی بالقوه است که به موجب آن روسیه سلاح‌های پیشرفته، از جمله موشک‌های ضد کشتی P-800 Oniks را برای حوثی‌ها ارسال می‌کند. در حالی که هنوز هیچ مدرکی مبنی بر وقوع چنین انتقالی وجود ندارد، تیموتی لندرکینگ، فرستاده ویژه ایالات متحده در امور یمن اخیراً تأیید کرد که روسیه فعالانه به دنبال تماس با حوثی‌ها و بحث درباره انتقال احتمالی تسلیحات است.

در ماه اکتبر، گزارش هایی منتشر شد مبنی بر اینکه مسکو قصد دارد محموله‌ای از سلاح‌های سبک به ارزش ده میلیون دلار را در اختیار حوثی‌ها قرار دهد. مدت کوتاهی پس از انتشار ادعاهای مربوط به این انتقال تسلیحاتی، گزارش‌های دیگری ادعا کردند که کرملین اطلاعاتی از جمله داده‌های ماهواره‌ای را برای کمپین مداوم حوثی‌ها علیه ترافیک دریایی در دریای سرخ و آبراه‌های اطراف در اختیار این گروه قرار داده است.

حوثی‌ها در حال ارتقاء یافتن به نقش برجسته‌تری در شبکه متحدان ایران هستند. این به دلیل حملات موفقیت آمیز آن‌ها به کشتی‌های بین المللی و اسرائیل و همچنین تضعیف نسبی حزب الله و حماس پس از حملات اسرائیل است. بنابراین، روابط بین حوثی‌ها و روسیه باید به عنوان یکی از جنبه‌های تلاش استراتژیک بزرگ‌تر رقبای ایالات متحده - روسیه، ایران، کره شمالی و چین - برای تحکیم اتحادهای خود و به چالش کشیدن ایالات متحده و متحدانش در منطقه در نظر گرفته شود.

مزایای همکاری برای روسیه

برای مسکو، همکاری با حوثی‌ها مزایای زیادی فراتر از جبران خسارات میدانی نبرد در اوکراین دارد. اول، روسیه با تجهیز حوثی‌ها به سلاح و اطلاعات، اقدامات این گروه در دریای سرخ و آبراه‌های اطراف آن را تشویق می‌کند. مسکو کمپین دریایی حوثی‌ها را فرصتی برای اعمال فشار بر کشتی‌رانی تجاری غربی می‌داند و توجه و دارایی‌های ایالات متحده را از جنگ روسیه در اوکراین منحرف می‌کند. در عین حال، روابط روسیه و حوثی‌ها به کرملین اهرم بیشتری بر بازیگران مهم منطقه‌ای مانند امارات متحده عربی و عربستان سعودی می‌دهد که منافع مشترکی در پایان دادن به جنگ در یمن دارند. در حالی که مسکو مدت‌هاست از روابط استراتژیک و اقتصادی با این کشورهای خلیج فارس، به‌ویژه از طریق اوپک پلاس، برخوردار بوده است، دولت روسیه می‌تواند از روابط رو به رشد خود با انصارالله یمن برای تحت فشار گذاشتن آن‌ها استفاده کند، به‌ویژه در رابطه با روابط آن‌ها با واشنگتن.

با این حال، ضروری است که روابط روسیه با حوثی‌ها به‌عنوان یک مشارکت ساده و نه یک اتحاد استراتژیک تمام عیار تفسیر شود. دولت مسکو در مورد این گروه عملگرا است. احتمالاً ارزیابی می‌کند که تا زمانی که حوثی‌ها مستقیماً منافع عربستان یا امارات را هدف قرار ندهند و همچنان به عنوان ابزاری ارزشمند در تلاش‌های روسیه برای تضعیف ایالات متحده عمل کنند، می‌تواند به حمایت از این گروه ادامه دهد. در عین حال، دولت روسیه با تعامل دیپلماتیک با دیگر جناح‌ها در یمن، از جمله شورای انتقالی جنوبی تحت حمایت امارات، که از مداخله نظامی در مقیاس وسیع علیه حوثی‌ها حمایت می‌کند، ریسک خود را کمتر کرده است.

ایالات متحده و شرکا و متحدانش به شدت نگران ادامه همکاری بین حوثی‌ها و روسیه هستند، به ویژه به این دلیل که می‌تواند به طور جدی توانایی حوثی‌ها برای تهدید کشتیرانی بین المللی و همچنین دارایی‌ها و متحدان ایالات متحده در منطقه را افزایش دهد. حوثی‌ها حتی بدون تزریق تسلیحات پیشرفته روسی توانسته‌اند تجارت دریایی را به شدت مختل کنند و باعث کاهش 66 درصدی ترافیک سالانه از طریق کانال سوئز شوند. تزریق احتمالی سامانه‌هایی مانند P-800 Oniks یا حتی موشک بالستیک میان‌برد «آزمایشی» جدید مسکو دارای چندین کلاهک، می‌تواند ویرانی‌های بیشتری را به همراه داشته باشد.

حتی اگر مسکو در ارسال چنین سیستم‌های پیشرفته‌ای مردد باشد، می‌تواند تخصص بیشتری را در تولید نظامی به حوثی‌ها ارائه دهد که می‌تواند زنجیره‌های تامین نظامی داخلی این گروه را خودکفا و قوی‌تر کند. با توجه به قابلیت اطلاعاتی محدود ایالات متحده در یمن، شناسایی این نوع مبادله دشوار است. همچنین باعث می‌شود حوثی‌ها کم‌تر به ایران اتکا کنند و احتمالاً تمایل بیشتری برای انجام حملات داشته باشند، حتی در شرایطی که چنین عملیاتی از نظر سیاسی برای حامیان آن‌ها در تهران به مصلحت نباشد.