به گزارش اکوایران، بعد از سال‌ها حمایت از  بشار اسد، حاکم سوریه، با ترکیبی از قدرت نظامی و مزدوران، روسیه در نهایت نتواست او را از حمله نیروهای مسلح که به سرعت حکومت را در دسامبر سرنگون کرد، محافظت کند.

در حالی که سقوط اسد پیامدهای ژئوپولیتیکی جهانی دارد، این واقعه به‌ویژه در آفریقا، جایی که روسیه از دولت‌های نظامی و رهبران خودکامه حمایت می‌کند، بازتاب زیادی داشت.

به گزارش یوروسیا ریویو، مؤسسه مطالعات جنگ در تاریخ ۸ دسامبر نوشت: «این یک شکست سیاسی استراتژیک برای مسکو است و کرملین را وارد بحران کرده است. ناتوانی یا تصمیم روسیه برای عدم تقویت رژیم اسد در حالی که حمله مخالفان سوری به سرعت در سراسر کشور پیش می‌رفت، همچنین به اعتبار روسیه به‌عنوان یک شریک امنیتی قابل اعتماد و مؤثر آسیب خواهد زد.»

کاروان‌های طولانی جاده‌های سوریه را مسدود کرده بودند، در حالی که نیروهای روسی و دارایی‌های نظامی به دو پایگاه اصلی خود، پایگاه هوایی حمیمیم و پایگاه دریایی طرطوس، عقب‌نشینی کردند. کشتی‌های جنگی، کشتی‌های باری، هواپیماهای جنگی و هواپیماهای حمل و نقل به سرعت به روسیه بازگشتند تا از هرج و مرج جلوگیری کنند، زیرا مشخص شد که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، از طرف بازنده در جنگ داخلی طولانی و خونین سوریه پشتیبانی کرده است.

ایور بنت، خبرنگار اسکای نیوز، در گزارشی از مسکو گفت: «این برای کرملین تحقیرآمیز و احتمالاً آسیب‌زننده خواهد بود. پس از آنکه ده سال تلاش کردند تا اسد را در قدرت نگه دارند، اکنون یک هم‌پیمان استراتژیک کلیدی را از دست داده‌اند که این خود می‌تواند به شدت به نفوذ منطقه‌ای روسیه آسیب بزند.»

این دو پایگاه اصلی به‌عنوان هاب‌های لجستیکی حیاتی بین آفریقا و روسیه عمل می‌کردند. کارشناسان می‌گویند مشخص نیست که آیا رهبران جدید سوریه اجازه خواهند داد نیروهای روسی این پایگاه‌ها را حفظ کنند.

روسیه سوریه حمیمیم

آناس ال‌گوماتی، مدیر موسسه صادق در لیبی، به بلومبرگ گفت: «بدون یک پل هوایی قابل اعتماد، توانایی روسیه برای اعمال قدرت در آفریقا از بین می‌رود. استراتژی عملیاتی کلی روسیه در مدیترانه و آفریقا به یک نخ‌ وصل است.»

پایگاه هوایی حمیمیم یک ایستگاه کلیدی برای هواپیماهای نظامی و باری بود که در مسیر خود به آفریقا سوخت‌گیری می‌کردند. به گفته ریبار، یک کانال مشهور وبلاگ‌نویسی نظامی روسی در تلگرام، هواپیماهای باری تنها در صورتی می‌توانند مستقیم از روسیه به لیبی برسند که خالی باشند. ریبار گفت که کرملین به «گزینه‌های جایگزین» نیاز دارد، از جمله تقویت حضور خود در لیبی و سودان.

جان فورمن، وابسته دفاعی پیشین بریتانیا در مسکو، گفت که از دست دادن پایگاه‌های روسیه در سوریه باعث می‌شود تا پشتیبانی از ۲۰,۰۰۰ مزدور که عمدتاً در کشورهای بورکینافاسو، جمهوری آفریقای مرکزی، لیبی، مالی و نیجر مستقر هستند، بسیار دشوارتر شود.

او به روزنامه بریتانیایی تلگراف گفت: «از دست دادن احتمالی این پایگاه‌ها یک شکست استراتژیک بزرگ برای روسیه در جبهه جنوبی‌اش است. روسیه به‌طور کلی پایگاه‌های دائمی ندارد، بنابراین هر دو پایگاه مهم هستند و در هفت سال گذشته سرمایه‌گذاری زیادی روی هر دو صورت گرفته است.»

با رفتن اسد به تبعید در مسکو، بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های مهم روسیه در خاورمیانه و آفریقا در معرض خطر قرار گرفته‌اند. اما آسیب‌های اعتباری ممکن است سنگین‌ترین ضربه را به قاره وارد کند. زمانی که اسد در ساعات پیش از سقوط دمشق در تاریخ ۸ دسامبر خانه‌اش را ترک کرد، او و خانواده‌اش تنها بهره‌برداران از همان «بسته بقای رژیم» بودند که روسیه به حکام نظامی در آفریقا ارائه می‌دهد.

کارشناسان می‌گویند که شکست روسیه احتمالاً در ذهن شرکای آن در کشورهای آفریقای جنوب صحرا باقی خواهد ماند.

فدریکو مانفردی فرمیان، پژوهشگر موسسه تحقیقات سیاسی بین‌المللی ایتالیا، به «گزارش آفریقا» گفت: «مقامات حاکم در مالی، جمهوری آفریقای مرکزی و سایر کشورهایی که به نیروهای امنیتی روسی وابسته هستند، ممکن است شروع به سوال کنند که آیا مسکو توانایی یا اراده کمک به آنها در مواقع بحران را دارد یا نه.»

او افزود: «نگرانی کرملین از اوکراین قبلاً توانایی آن را برای عمل در جاهای دیگر محدود کرده است. از دست دادن سوریه این تردیدها را درباره توانایی روسیه برای انجام وعده‌هایش بیشتر می‌کند و به شرکا سیگنال می‌دهد که ممکن است آنها نیاز به پیدا کردن حمایت از جاهای دیگر داشته باشند.»