به گزارش اکوایران، علی واعظ، مدیر بخش ایران در اندیشکده گروه بینالمللی بحران، در مجموعه توییتی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: وضعیت کنونی در آستانه نیمهراه فرایند ۳۰ روزه بازگشت تحریمها (مکانیسم ماشه) که از سوی تروئیکای اروپایی در ۲۸ اوت فعال شد، بدین گونه است:
پیش و پس از اعلام این اقدام، سه کشور اروپایی پیشنهاد تمدید ششماهه تاریخ انقضای ۱۸ اکتبر قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را مطرح کردند؛ در ازای سه گام از سوی ایران: بازگرداندن دسترسی آژانس بینالمللی انرژی اتمی به تأسیسات هستهای، روشنسازی وضعیت مواد شکافتپذیر، و ازسرگیری تعامل با دولت ترامپ.
در ابتدا، جمهوری اسلامی ایران تمرکز خود را بر رد مکانیسم ماشه گذاشته و آن را از نظر حقوقی بیاساس، از نظر دیپلماتیک غیرمسئولانه و از نظر عملی بیاثر توصیف کرد.
با این حال - شاید با درک محدودیتهای این استدلال - اکنون در تلاش است اقداماتی حداقلی انجام دهد تا احتمال تمدید به کلی منتفی نشود.
علیرغم مخالفتهای شدید اصولگرایان که نگاهشان به آژانس از انتقادی به خصمانه تغییر کرده، دولت روز سهشنبه به تفاهمی با نهاد ناظر سازمان ملل رسید، هرچند در حال حاضر میتوان آن را بیشتر «طرح یک توافق» دانست.
طبق توضیحات رافائل گروسی، مدیرکل آژانس، توافق «روشهای عملی اجرای پادمانها» که در قاهره حاصل شد، «درکی روشن» برای بازرسیها و دیگر بخشهای توافقنامه جامع پادمان ایجاد میکند و همچنین «پیشبینی» گزارشدهی درباره سایتهای مورد حمله در ژوئن و وضعیت مواد شکافتپذیر را در بر میگیرد.
واکنش سه کشور اروپایی و آمریکا در نشست شورای حکام حمایتی بود، اما محتاطانه و مشروط به اقدامات واقعی در میدان. با توجه به این که زمان در حال سپری شدن است، آنها نسبت به کافی بودن این اقدامات برای تمدید بدبیناند؛ ایران هم در مقابل میگوید اگر مکانیسم ماشه عملی شود، این توافق منتفی خواهد بود.
بنابراین از سه شرط اصلی، دو مورد شاید در مسیر درست قرار گرفته باشند، هرچند میزان و سرعت آن مشخص نیست. اما در مورد شرط سوم، نشانهای از پیشرفت دیده نمیشود: موضع آمریکا این است که ایرانیها راه تماس با ما را میدانند، اما نیازی نیست واشنگتن گام نخست را بردارد یا به گفتوگوهای غیرمستقیم تن دهد.
در مجموع، فعال شدن مکانیسم ماشه همچنان محتملتر از عدم آن است. با این حال، آنچه تاکنون رخ داده باعث میشود دو هفته آینده بسیار جالب توجه باشد.
