به گفته او، مذاکره نه برای ایجاد دوستی، بلکه ابزاری برای حل بحرانها، پیشگیری از جنگ و دور کردن سایه درگیری نظامی از کشور است.
جهانگیری با اشاره به اینکه طرف مذاکره ایران، کشوری است که به ایران حمله کرده و از آن بهعنوان دشمن یاد میشود، تصریح کرد: مذاکره به معنای اعتماد یا رفاقت نیست؛ بلکه پذیرش این واقعیت است که برای حل بحرانها راهی جز گفتوگو وجود ندارد.
او در ادامه سخنان خود بر لزوم تمرکز دولت بر اولویتهای داخلی تأکید کرد و «ایران قدرتمند» را مهمترین عامل بازدارندگی دانست.
جهانگیری گفت: قدرت بازدارندگی ایران بهگونهای است که حتی میتواند دشمنان را وادار به مذاکره کند و این قدرت از سه مؤلفه اصلی تشکیل شده است که باید بهصورت همزمان تقویت شوند.
به گفته او، نخستین مؤلفه بازدارندگی، توان نظامی است. جهانگیری دومین مؤلفه را انسجام ملی و مولفه سوم را نیز وضعیت اقتصادی کشور دانست.
