اسکناس آمریکایی از ابتدای سال 1401 در مسیر صعودی قرار گرفته است. این مسیر افزایشی تا ورود دلار به کانال 28 هزار تومان ادامه یافته است.  در روزهای ابتدای هفته جاری نیز معامله گران سعی کردند که این ارز را به بالای مقاومت 28 هزار و 200 تومان ببرند. دلایل زیادی برای رشد قیمت دلار عنوان شده است ولی به طور کلی می توان به سه شاخصه اشاره کرد. 

اول اینکه، آخرین آمارها نشان از آن دارد که رشد نقدینگی قابل توجه است و دوم اینکه، آهنگ رشد تورم تند شده است. در کنار این، مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسیده است و از لحاظ سیاسی، وضعیت انتظاری معامله گران کمی دچار تغییر شده است. 

در چنین شرایطی کار بازارساز ارزی برای مدیریت نوسانات دلار بسیار دشوار خواهد بود. به نظر می رسد در سال جاری بازارساز بیشتر سعی کرده است با عرضه ارز اقدام به مدیریت قیمت ها کند و اجازه رشد خارج از کنترل را به نوسان گیران دلار ندهد. با این حال، اگر صادرات نفت کمی دچار اخلال شود یا کمی قیمت طلای سیاه پایین بیاید، امر مدیریت نوسانات بیشتر از گذشته برای بازارساز دشوار خواهد شد. در کنار این نمی توان این نکته را از نظر دور داشت که حتی با داشتن دخایر ارزی مناسب نیز نمی توان بازار ارز را به طور کامل در شرایطی مدیریت کرد که انتظارات تورمی دچار تغییر شده است. 

این تغییر حتی در صحبت عامه مردم مشخص است و حتی مغازه داران خرد نیز به آن اشاره می کنند. برخی از مردم به گرانی بیشتر خودرو اشاره می کنند و گروهی به افزایش قیمت اقلام اولیه. این تغییرات موجب می شود که آن ها تصور کنند که قیمت دلار نیز ظرفیت رشد بیشتر را دارد و در سطوح کنونی باقی نمی ماند. 

به نظر می رسد یکی از راه هایی که می تواند زمینه ساز تغییر فضای بازار ارز شود، مدیریت انتظارات تورمی است. سیاست گذار می تواند با کاهش هزینه های جاری و اقدامات انقباضی، سرعت رشد نقدینگی را کند و از این طریق نرخ تورم را مدیریت کند. با این حال، در حال حاضر تعهدات گذاشته شده بر روی شانه سیاست گذار به اندازه ای است که حتی احتمال سرعت بیشتر رشد نقدینگی وجود دارد.