به گزارش اکوایران، غرب و بهویژه آمریکا تلاشهایی داشتند تا با اعمال مقررات صادراتی در زمینه تجهیزات ساخت تراشه، انتقال فناوریهای پیشرفته به چین را محدود کنند.
اوضاع برخلاف انتظار آمریکا و غرب پیش رفت. به جای توقف چین در این سالها، شاهد جهش این کشور در عرصه فناوری بودهایم. این کشور نه تنها با چالش جدی مواجه نشده بلکه در لایههای متنوع و گوناگون زنجیره تولید نیمههادی و تراشه، قادر به رقابت شده است. چطور این اتفاق رخ داد؟
کنترل صادرات به چه دلیل اعمال شد؟
آمریکا از سال 2018 تصمیم گرفت محدودیتهایی را روی صادرات تراشههای پیشرفته، تجهیزات لیتوگرافی و ابزار طراحی به چین در نظر بگیرد.
هدف اصلی این بود که دسترسی چین به فناوریهای کلیدی و قطعات حساس، محدود شود و به نوعی قدرت نظامی و محاسباتیاش تقویت نشود. به مرور کشورهای دیگر نظیر هلند و ژاپن هم وارد همین جمع شدند تا چین محدودتر شود.
چین چگونه به محدودیتها پاسخ داد؟
بسیاری از کشورها در چنین شرایطی به دلیل چالشها، عقبنشینی میکنند اما چین استراتژی مقابلهای را در پیش گرفت. این استراتژی را میتواند به این شکل بررسی کرد:
1. سرمایهگذاری دولتی کلان: دولت چین برنامههای ملی مانند «صنعت نیمههادی» را طراحی کرد و از طریق صندوقهای دولتی، تامین مالی آنها را پیش برد.
2. تقویت شرکتهای ابزارسازی داخلی: شرکتهای جدیدی در چین راهاندازی شدند که بتوانند خلا و نبود شرکتهای غربی و آمریکایی را پر کنند.
3. سیاست چندلایهای: چین تلاش کرده در تمامی لایههای فناوری از هوش مصنوعی تا نرمافزارها و اکوسیستم نرمافزاری، توسعه داشته باشد و به این ترتیب در هیچ بخشی با چالش مواجه نشود.
تبدیل واردکننده به رقیب در عرصه تراشهها
چین زمانی جزو اصلیترین واردکنندههای تراشه در جهان بود. سیاستی که آمریکا در نظر گرفت، به جای ممانعت از حرکت روبهجلوی چین، فرایند را تسریع کرد و باعث شد زودتر در مسیر استقلال قدم بردارد.
این روزها چین نه فقط در ساخت تراشها بلکه در بسیاری از دیگر بخشها هم به دلیل همین تحریمها به خودکفایی رسیده و توانسته حرفهایی برای گفتن داشته باشد.
تحریمها هدفشان کند کردن فرایند پیشرفت فناوری چینی بود اما در عمل، موجب جهش صنعتی چین هم شد. این کشور در اکوسیستم فناوری در لایههای مختلف، به رقیبی جدی برای غرب تبدیل شده و محدودسازیها جزو دلایل اصلیاش برای توسعه بوده است.
