به گزارش اکوایران، ایران سالهاست با یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی خود دستوپنجه نرم میکند: بحران آب. خشکسالیهای پیاپی، برداشت بیرویه از سفرههای زیرزمینی، و سدسازی گسترده باعث شده رودخانهها و تالابها خشک شوند، سطح آبهای زیرزمینی کاهش پیدا کند و پدیدههایی مثل فرونشست زمین و گردوغبارهای شدید به بخشی از زندگی روزمره مردم بدل شود.
در میانه چنین وضعیتی، هر چند وقت یکبار موجی در فضای مجازی به راه میافتد؛ موجی از شایعاتی که با داغ شدن بحران، بیشتر از همیشه توجهها را جلب میکند. تازهترین نمونه، فیلمی است که مدعی میشود خط لولهای از ایران به کویت برای انتقال آب وجود دارد و حتی عدهای آن را «افشا» کردهاند.
اما واقعیت چیز دیگری است. عیسی بزرگزاده، سخنگوی صنعت آب کشور، این ویدیو را «کذب محض» خوانده و تأکید کرده: «هیچ سامانه انتقال آب به کویت یا کشورهای دیگر منطقه وجود ندارد.»
ریشه شایعه صادرات آب ایران از کجا آمد؟
ماجرای صادرات آب به کویت به اوایل دهه ۸۰ بازمیگردد؛ زمانی که طرحی روی کاغذ مطرح شد اما هیچگاه به مرحله اجرا نرسید. با این حال، از همان زمان شایعهای شکل گرفت که هنوز هم به حیات خود ادامه میدهد. طبق این روایت غیرواقعی، ایران قراردادی ۳۰ ساله امضا کرده و موظف است روزانه ۹۰۰ هزار مترمکعب آب از رودخانه کارون را به کویت بفرستد.
این شایعه معمولاً در زمان تشدید بحران آب دوباره داغ میشود. حتی فیلمهایی از تست لولههای گاز یا پروژههای داخلی مثل طرح غدیر، به اشتباه «خط انتقال آب به خارج از کشور» معرفی میشوند.
تکذیبهای پیاپی / قراردادی برای صادرات آب به کویت نداریم
در سال ۱۳۹۷ نیز زمانی که شایعه مشابهی بالا گرفت، وزیر وقت نیرو، رضا اردکانیان، صریحاً اعلام کرد: «وزارت نیرو هیچ طرح، تصمیم یا پروژهای برای فروش یا صادرات قطرهای از آب ایران به کشورهای دیگر ندارد.»
اکنون هم مقامات فعلی صنعت آب بار دیگر همان موضع را تکرار میکنند: هیچ قراردادی برای صادرات آب به کویت یا هر کشور دیگری وجود ندارد.
بحران آب در ایران واقعیتی تلخ و انکارناپذیر است. اما در چنین شرایطی، بازتولید شایعاتی مثل صادرات آب به کویت تنها باعث تشویش افکار عمومی و افزایش بیاعتمادی میشود. واقعیت این است که کشور نهتنها صادراتی در این زمینه ندارد، بلکه خود با چالشی حیاتی برای تأمین آب مردم و محیط زیستش روبهرو است.
