به گزارش اکوایران، با افزایش تنش میان آمریکا و ونزوئلا، نیکولاس مادورو، رئیسجمهور ونزوئلا، بیش از هر زمان دیگری احساس تهدید میکند. او امنیت شخصی خود را به شدت تقویت کردهاست. مدام محل خواب و تلفن همراه خود را تغییر میدهد و بیش از پیش به کوبا متحد کلیدیاش تکیه کردهاست. این اقدامات درحالی صورت میگیرد که تهدید مداخله نظامی آمریکا جدیتر شده است. نزدیکان رئیسجمهور ونزوئلا نقل کردهاتد که فضایی پرتنش و نگران کننده حلقه نزدیک رئیس جمهور را در برگرفته است. با این حال، مادورو همچنان معتقد است کنترل اوضاع را در دست دارد و میتواند از جدیترین تهدید در 12 سال حکومتش جان سالم به در ببرد.
رقص در خیابان و ترس در تختخواب
به نوشته نیویورکتایمز، مادورو برای محافظت از خود در برابر احتمال حمله دقیق یا یورش نیروهای ویژه، مدام محل خواب خود را تغییر میدهد. یکی از این افراد گفته که مادورو برای کاهش خطر خیانت، نقش محافظان کوبایی در تیم حفاظتی خود را افزایش داده و تعداد بیشتری افسر ضدجاسوس کوبایی را در ساختار نظامی ونزوئلا قرار دادهاست. با این حال، مادورو در انظار عمومی تلاش کرده تهدید واشنگتن را کماهمیت جلوه دهد؛ او با ظاهری خونسرد و بی خیال و بدون اطلاع قبلی در رویدادهای عمومی حاضر میشود، میرقصد و ویدئوهای تبلیغاتی خود را در تیکتاک قرار میدهد.
همزمان، دولت ترامپ، مادورو را متهم کرده که یک کارتل «نارکوتروریستی» را اداره میکند و سبب ورود حجم انبوهی مواد مخدر به آمریکا میشود. روایتی که بسیاری از مقامات کنونی و سابق واشنگتن میگویند نشان از طراحی عملیاتی برای تغییر رژیم در ونزوئلا است. این در حالی است که ترامپ تهدیدها نسبت به ونزوئلا را با راهکارهای دیپلماتیک ترکیب کرده است. او ماه گذشته با مادورو تلفنی گفتوگو کرد تا امکان دیدار را بررسی کند.
پیشتر نیز، مادورو و نمایندگان ترامپ اوایل امسال درباره شرایطی مذاکره کردهاند که تحت آن رئیسجمهور ونزوئلا ،که سال گذشته در انتخابات شکست خورد اما نتایج را نادیده گرفت، از قدرت کنار برود. این گفتوگوها به نتیجه نرسید و دولت ترامپ فشار نظامی خود را افزایش داد. با عمیقتر شدن بحران، مادورو تقریباً هر روز خطاب به مردم ونزوئلا سخن گفته و نوعی حمله خبری را که ویژگی سالهای اخیر حکومتش بوده، حفظ کرده است. با این حال، او حضور خود در برنامههای از پیش تعیینشده و پخشهای زنده را کاهش داده و آنها را با حضورهای ناگهانی و پیامهای ضبطشده جایگزین کرده است. مادورو روز دوشنبه در یک حضور غافلگیرکننده در تجمع دولتی در کاراکس گفت:«جشن میگیریم تا جایی که بذنهایمان تاب بیاورد» و سپس با یک موسیقی نتد شروع به رقصیدن کرد.
برای مادورو ۶۳ ساله، رویارویی با نیروی دریایی آمریکا در دریای کارائیب تازهترین چالش حکومت اوست. او که فعال سابق کمونیست، راننده اتوبوس، سازماندهنده کارگری و وزیر خارجه بوده، از زمان به قدرت رسیدنش در سال ۲۰۱۳ پس از مرگ هوگو چاوز از بحرانی به بحرانی دیگر لغزیده است؛ بیشتر این بحرانها ساخته و پرداخته خود او بودهاند. رهبران مخالف و تحلیلگران در آن زمان پیشبینی میکردند که مادوروی خشن، ظرف چند هفته کاخ ریاستجمهوری را ترک خواهد کرد. آنها میگفتند سبک ارتباطی خشک و پیشینه غیرنظامی او باعث میشود جانشین شایستهای برای چاوز کاریزماتیک و پوپولیست که فرماندهای قدرتمند بود و در میان نظامیان طرفدارانی دوآتشه داشت، نباشد. منتقدان او را «مابورو» (ترکیبی از نام مادورو و کلمه اسپانیایی «خَر») صدا میکردند.
استالین در ونزوئلا
مادورو از زمان به قدرت رسیدن، سقوط ۷۰ درصدی تولید ناخالص سرانه، چندین موج اعتراضات گسترده سراسری، توطئههای مختلف، تلاش برای کودتا و شکستهای انتخاباتی را پشت سر گذاشته است او همچنین از تلاش قبلی ترامپ برای برکناریاش در سال ۲۰۱۹ جان سالم به در برد. دولت اول ترامپ در آن سال کمپین «فشار حداکثری» را علیه رئیسجمهور ونزوئلا به راه انداخت تا در میان رأیدهندگان لاتینتبار فلوریدا محبوبیت کسب کند. ترامپ یک سیاستمدار مخالف را به عنوان رئیسجمهور ونزوئلا به رسمیت شناخت و تحریمهای گستردهای علیه اقتصاد این کشور وضع کرد.
مادورو برای بقا در قدرت به سرکوب مرگبار، سیاستهای پوپولیستیِ توزیع رانت، بیاعتنایی به قانون و درک عمیق از جوهره خام قدرت تکیه کرده است؛ کیفیتی که حتی دشمنانش به اکراه به آن اذعان میکنند. پس از مرگ چاوز در سال ۲۰۱۳، مادورو با تاکتیکهای استالینیستی کنترل جنبش سوسیالیستی پراکنده چاوز (معروف به «چاویسمو») را تثبیت کرد. او ابتدا با تندروهای چاویستا متحد شد تا گروهی از مقامات میانهرو را که خواهان کاهش کنترلهای قیمتی و ارزی به سبک کوبا برای تثبیت اقتصاد بودند، کنار بزند. چند سال بعد، در حالی که فروپاشی اقتصادی پیشبینی میشد، او به بهانه تحریمهای ترامپ همان اصلاحات را اجرا کرد، در حالی که نسل قدیمی چاویستاهای وفادار به آرمان سوسیالیستی چاوز را سرکوب کرد.
بقای سیاسی مادورو به قیمت نابودی دموکراسی ونزوئلا تمام شده است. با کاهش محبوبیتش، او شتاب تخریب هنجارهای دموکراتیک را که چاوز آغاز کرده بود افزایش داد: حذف رسانههای مستقل، جرمانگاری جامعه مدنی، ممنوعیت رقبا از تصدی مناصب عمومی. نیروهای امنیتیاش سرکوب را شدت بخشیدند، محلههای فقیرنشین را با جوخههای مرگ وحشتزده کردند و معترضان را به صورت سیستماتیک بازداشت کردند. سال گذشته او آخرین خط قرمز دموکراتیک کشور را هم رد کرد و نتیجه انتخاباتی را که با نزدیک به ۴۰ درصد اختلاف شکست خورده بود، نادیده گرفت.
فصل انبهپرانی فرامیرسد
روزگار اتحادیهای مادورو در سیستم حملونقل عمومی کاراکاس به او کمک کرده تا حس غریزی برای معامله و ایجاد ائتلاف بر اساس منافع و تهدیدات مشترک را پرورش دهد؛ به گفته کسانی که او را از نزدیک میشناسند. «او یک اپراتور سیاسی وسواس است»، آندرس ایزارا، مقام ارشد سابق دولت چاوز و وزیر دوران مادورو که اکنون با دولت قطع رابطه کرده و در تبعید به سر میبرد، میگوید. «او با قوانین خشن سیاست خیابانی و سیاست اتحادیهای فاسد بازی میکند؛ قوانینی شبیه به قوانین مافیا.»
مادورو با واگذاری بخش بزرگی از اقتصاد کشور به ژنرالهای،ش که اجازه یافتند معادن طلا، شرکتهای خدمات نفتی و شرکتهای واردات و صادرات را اداره کنند بر ضعف ارتباطات نظامی خود غلبه کرده است. کارشناسان تجارت مواد مخدر در ونزوئلا میگویند تصمیم مادورو برای مبادله ثروت با وفاداری باعث شده او قاچاق مواد مخدر توسط برخی مقامات نظامی را تحمل کند؛ هرچند هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد یک سازمان جنایی یکپارچه تحت کنترل مستقیم رئیسجمهور ونزوئلا وجود دارد، همانطور که دولت ترامپ ادعا میکند.
زمانی که ونزوئلا با اوج بحران غذایی شدید روبهرو بود؛ جلوی مردم از کشوی میزش یک امپانادا(غذای محلی ونزوئلا) بیرون آورد و خورد. پیرزنی در جمع انبهای را به سمت او پرتاب کرد که به «انبهپرانی» معروف شد. حال باید دید سرنوشت رئیس جمهومر ونزوئلا که از کشور ثروتمند خود یک ساختار مافیایی به وجود آورده است چه خواهد شد.
