به گزارش اکوایران به نقل از همشهری آنلاین، تا به حال ۲۶ عنصر میراث ناملموس از ایران در فهرست میراث ناملموس یونسکو ثبت شدهاند و آینهکاری بیستوهفتمین پرونده ایران در این فهرست خواهد بود.
شهاب نیکمان، مدیر و تدوینگر پرونده هنر آینهکاری و مدیر موسسه فرهنگی هنری میراث مانا با بیان اینکه این اولین پرونده در حوزه معماری ایرانی بود که به یونسکو رفت به همشهری گفته بود که هنر آینهکاری هم یک تجلی خلاقیت تاریخی در هنر ایرانی و هم پیوند مستقیم و قابل توجه بین میراث ناملموس و میراث ملموس ما به ویژه بناهای ثبت ملی و جهانی مانند کاخ چهلستون و کاخ گلستان است.
هم زمان با برگزاری نشست بررسی آینهکاری در هند، نمایشگاه هنر آینهکاری در یونسکو برگزار شد.
آینهکاری یکی از شاخههای هنرهای تزیینی ایران است و از ابتکارهای ویژه هنرمندان ایرانی بهحساب میآید و از دوره ساسانیان نیز رایج بودهاست. آینهکاری بیشتر در اماکن مذهبی، عمارتهای شاهانه و... کاربرد داشته است اما امروز بیش از پیش مورد استقبال مردم قرار گرفته است.
این پرونده با هدف حفاظت از هنر سنتی آینهکاری، معرفی ظرفیتهای موجود و نیز تثبیت جایگاه تاریخی آن در معماری ایرانی به یونسکو ارسال شده است. ثبت جهانی این هنر میتواند جایگاه آینهکاری را در سطح بینالمللی تقویت کند و روند آموزش و احیای آن را سرعت بخشد.
ثبت جهانی در فهرست میراث ناملموس یونسکو بهمعنای بهرسمیتشناختهشدن این هنر بهعنوان یک میراث فرهنگی مرتبط با هویت تاریخی مردم ایران است.
آینهکاری ایرانی ماجرای جالبی هم دارد؛ حمید مهدی زاده، یکی از استادان هنر آینهکاری که پدر و پدربزرگش هم در این هنر خبره بودند، قصه تولد هنر آینهکاری را در دوران صفویه میداند. او به همشهری گفته بود: «حمل و نقل آینه با شرایط آن روزگار و تغییرات اقلیمی باعث میشد تا آینههای بسیاری در طول مسیر بشکند و به یک معنا غیرقابل استفاده باشد، اما نگاه ایرانی هنرمند از دل همین آینه شکستههای بیاستفاده یک هنر در معماری خلق کرد و اسمش را گذاشت هنر آینهکاری.»
