تولید ناخالص داخلی در واقع ارزش کل محصولات و خدمات ارائه شده در یک کشور در طول یک سال است. به زبان ساده GDP ، یک سوپرماکت بزرگ است که انواع مختلف از محصولات در آن وجود دارد؛ از مواد خوراکی و پوشاکی گرفته تا معلم خصوصی و متخصص قلب. مجموع این محصولات یا خدمات در مدت یک سال همان GDP است.  

منظور از محصول یا خدمت در این تعریف کالا یا خدمت نهایی است نه کالا و خدمت واسطه‌ای. چون ارزش کالاها و خدمات واسطه‌ای در کالا و خدمت نهایی وجود دارد.

در واقع GDP میزان درآمد کل مردم داخل مرزهای یک کشور را نشان می‌دهد و فقط به درآمد دولت محدود نمی‌شود. نوع درآمد و خدمات هم با هم متفاوت می‌باشند اما ارزش پولی تمامی آنها قابل محاسبه است و در GDP حساب می‌شود.

اگر GDP یا همان تولید ناخالص داخلی پایین بیاید معمولا بدین معنی است اقتصاد حجم معاملات کمتری دارد و ممکن است نشانه رکود باشد.

اگر GDP‌ افزایش داشته باشد یعنی شرکت‌ها حجم معاملات بیشتری دارند، سود بیشتری می‌کنند و به همان میزان هم کارکنان درآمد بیشتری نسیبشان می‌شود.

در ‌کشور ما در بین کالایی که بر بالا و پایین شدن GDP اثر دارند، نفت یک گزینه مهم محسوب می‌شود. ‌ درآمدهای نفتی در اقتصاد یک کشور بر تولید ناخالص داخلی اهمیت بالایی دارد. افزایش قیمت نفت افزایش GDP را به همراه دارد، و بلعکس کاهش آن به معنای کاهش تولید ناخالص داخلی است.

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، GDP سال ۹۷ بدون احتساب بخش نفت منفی ۲٫۴ درصد و با احتساب نفت منفی ۴٫۹ درصد بوده است.

در سال ۹۷ رشته فعالیت‌های گروه کشاورزی منفی ۵/۱، گروه صنعت منفی ۶/۹ و گروه خدمات مثبت ۰۲/۰ درصد نسبت به سال قبل، رشد داشته است.

گروه کشاورزی شامل زیربخش‌های زراعت و باغداری، دامداری، جنگل‌داری و ماهیگیری،؛گروه صنعت شامل زیربخش‌های استخراج نفت خام و گاز طبیعی، استخراج سایر معادن، صنعت، تأمین آب، برق و گاز طبیعی و ساختمان است و گروه خدمات شامل زیربخش‌های عمده و خرده‌فروشی، فعالیت‌های خدماتی مربوط به تأمین جا و غذا، حمل‌ونقل، انبارداری، پست، اطلاعات و ارتباطات، فعالیت‌های مالی و بیمه، مستغلات، کرایه و خدمات کسب‌وکار و دامپزشکی، اداره امور عمومی و خدمات شهری، آموزش، فعالیت‌های مربوط به سلامت انسان و مددکاری اجتماعی و سایر خدمات عمومی، اجتماعی، شخصی و خانگی است.