خون جوانان ما می‌چکد از چنگ تو

برای دهه شتصتی ها که موسیقی خلاصه می شد در سرودهای انقلابی و پخش گاه و بیگاه از رادیو و تلویزیون یک سرود زنگ دیگری داشت.

سرود آمریکا-آمریکا. سرودی که فارغ از کلام آهنگ و صدای خواننده توجه مخاطب را جلب می کرد و همین ویژگی موجب شده بود آن نسل با این آهنگ خاطره داشته باشند. طوری که وقتی خواننده آن ترک دنیا می کند رسانه های داخلی و فارسی زبان خارجی بگویند خواننده آمریکا- آمریکا درگذشت.

 اسفندیار قره باغی فعالیت هنری را قبل از انقلاب شروع کرده بود و حتی در فیلم های آن زمان نیز نقشی بر عهده گرفته بود. اما او هم همانند بسیاری دیگر از چهره ها به خیل انقلابیون پیوست تا فردای بهتر،آبادتر و آزاد تر برای این مملکت بسازد. خودش می گوید در ابتدای انقلاب وارد کمیته شده و بیشتر از خانواده اش اسحله اش همدمش بوده است. تا اینکه دولت بازرگان بخش نامه می کند کارمندان دولت به محل کارشان برگردند. او به وزارت فرهنگ بازمی گردد اما چون دیده موسیقی تکلیفش مشخص نیست خود را بازنشسته می کند.

او درباره سرودی که ماندگارش کرده می گوید:"درد وطن بود و خون جوانان بی‌گناه این مرز و بوم. سال ۶۰ بود که در رادیو بودیم و تیم‌هایی داشتیم از شعراء، تنظیم کننده، گروه صدا و... یک شب تهران شب سختی داشت. هر روز بمباران هوایی بود. بیشتر سرودهای ما زیر همین بمباران اجراء می‌شد. آقای حمید سبزواری آمد و گفت شعری در نکوهش اعمال آمریکا نوشته‌ام.‌‌ همان شب بچه‌های گروه، زیربمباران‌های پیاپی که نزدیک هفت موشک به تهران زده شد، شروع کردند به کارهای اولیه برای اجرای چنین سرودی. احمدعلی راغب ملودی ساخت و سیدمحمد میر زمانی آهنگ را تنظیم کرد. درعرض ۴۸ ساعت این سرود خوانده شد و در همه رسانه‌ها پخش شد.

این کار 48 ساعته تا سالها ماندگار بود کاری برخی می گویند پیام آور مرگ است و خودش پاسخ می دهد زیباترین ناسزاها علیه آمریکا است.

او در سال 1390 هم وقتی فضا نسبت به زمان خواندن سرود تغییر کرده بود از محتوای آن دفاع می کرد. در گفت و گویی با ایلنا تاکید کرد از اجرای این سرود پشیمان نیست وقتی پرسیدند چرا؟ گفت:ما که آدم نکشته‌ایم، ما که با موشک هواپیمای مسافربری حامل 290 نفر سرنشین بی‌گناه را منفجر نکرده‌ایم، ما که در خیابان‌ها مهندسین هسته‌ای را ترور نکردیم؟! 

او در گفت و گوهای خود یک نگرانی داشت از دست رفتن ایران. بارها هشدار داده بود که ممکن است از راه موسیقی آنهایی که دل در گرو روسیه و آذربایجان داشته باشند بخواهند به ذهن مردم نفوذ کنند. این دغدغه را در مصاحبه های بعدی هم بیان کرد. دغدغه های که احتمالا تا آخر عمر همراه او بوده است.

قره باغی روز 17 آذر درگذشت، در این روز کسانی دیگر نیز بودند که از این دنیا رفتند کسانی که دل در گرو ایران داشتند. یاد همه آنها بخیر باشد.