لیلی افشار نوه رضا افشار وزیر راه در زمان رضاشاه است. داستان علاقه لیلی به گیتار هم مانند بسیاری از نوازندگان بزرگ از یک لحظه و یک دیدار آغاز شد. لیلی 10 ساله زمانی که نوازندگی یکی از اقوامش را از نزدیک مشاهده کرد دلباخته این ساز شد. داریوش افراسیابی اولین معلم لیلی در مسیر طولانی درخشش او در عرصه نوازندگی بود.

البته لیلی پیش زمینه هایی نیز برای این عشق داشت و به قول اهالی موسیقی «گوش» قوی داشت؛ مادربزرگ او نوازنده تار بود و پدرش نیز آشنایی با سازهای ویولن و پیانو داشت و مشوق کودک در راه موسیقی نیز بود. در دورانی که نواختن موسیقی بازخوردهای اجتماعی خوبی نیز به همراه نداشت.

لیلی از همان کودکی «صحنه» را نیز تجربه کرد و در کلیسای آلمانی ها و کاخ جوانان کنسرت داشت.

 پس از اتمام دوره متوسطه و در سال ۱۳۵۵ به آمریکا رفت و تحصیل در رشته موسیقی و در زمینه گیتار را ادامه داد. افشار لیسانسش را از کنسرواتوار موسیقی بوستون گرفت و برای طی دوره کارشناسی ارشد موسیقی در رشته نوازندگی گیتار به کنسرواتوار موسیقی نیوانگلند رفت و زیر نظر نیل اندرسون به تحصیل پرداخت. پس از آن افشار توانست دوره دکتری را زیر نظر بروس هلزمن در دانشگاه ایالتی فلوریدا به پایان برساند و به این ترتیب او نخستین زنی در جهان بود که موفق به اخذ درجه دکترا در نوازندگی گیتار شد. او همچنین استاد موسیقی در دانشگاه ممفیس آمریکا بود.

لیلی یکی از چهره های ایرانی است که در جهان نیز شناخته شده است. روزنامه واشنگتن پست در مقاله ای راجع به او افشار را عالی و قابل توجه توصیف کرده بود. همچنین افشار جوایز بین المللی موسیقی را نیز در کارنامه درخشان خود داشت.

یکی از دغدغه‌های او اجرای قطعات ایرانی نیز بود. افشار به منظور اجرای قطعات موسیقی ایرانی با گیتار کلاسیک، اقدام به نصب ربع پرده یا همان کُرُن بر روی ساز خود کرد.

این هنرمند نامی ایران پس از گذراندن یک دوره بیماری امروز و در سن 63 سالگی چشم از جهان فرو بست اما او قبل از این رجعت فیزیکی نغمه خود را خوانده بود و زندگی را به صحنه یکتای هنرمندی خود بدل کرده بود.