به گزارش اکوایران، مدیر بیمه‌های اموال شرکت بیمه ایران در نامه‌ای به شعب این شرکت اعلام کرد که نظر به این‌که مطابق اعلام سازمان آتش نشانی شهر تهران پاساژ موبایل علاءالدین، جزء ساختمان‌های ناایمن است از بیمه کردن محل مذکور خودداری می‌کند.

در ادامه اطلاعیه بیمه ایران آمده است که بیمه‌نامه‌های صادره جاری نیز حداکثر ظرف مدت یک ماه از تاریخ بخش‌نامه براساس شرایط عمومی بیمه‌نامه آتش سوزی فسخ می‌شوند.

پاساژ علاءالدین

تعطیلی پاساژ علاءالدین چقدر جدی است؟

البته این تنها مورد مشکل‌ساز این پاساژ نیست، پاساژ علاءالدین روز دوشنبه سوم دی ماه ۱۴۰۳، برای چندمین بار در طول حیات ۲۴ ساله خود به صدر اخبار برگشت و دقیقا مانند گذشته، باید با حاشیه دست‌وپنجه نرم کند. ورودی پاساژ علاءالدین در این روز با تصمیم مقامات شهرداری و قرار دادن سازه‌های بزرگ و بدریختی که به نیوجرسی شهرت دارند، بسته شد.

پاساژ علاءالدین به گفته مقامات شهرداری منطقه ۱۱ به دلیل بی‌توجهی به همان تذکرات مکرر گذشته دچار مشکل شده است. آنها مدعی هستند تنها ظرف شش ماه گذشته، ۱۰ اخطار برای مالک ارسال کرده‌اند و خواسته‌اند نمای فعلی و پوشش ساختمان جمع‌آوری شود. منتها، چون اقدامی صورت نگرفته این بار جدیت نشان داده‌اند.

مالک پاساژ علاءالدین هم بی‌کار نماند. برخی منابع نوشته‌اند همان روز گروهی کارگر در حال کار روی داربست‌های جلوی پاساژ دیده شده‌اند و یک منبع هم با کلی احتیاط و رعایت تمام اصول محافظه‌کارانه نوشته شهرداری از مالک ۵۰ میلیارد تومان پول درخواست کرده است.

شهرداری منطقه ۱۱ هر دو مورد را تکذیب کرد و اصرار داشت حضور کارگران روی داربست‌های پاساژ علاءالدین نمایشی بوده است با این حال به خاطر عرض کم معبر جلوی پاساژ، شهرداری به طور موقت نیوجرسی را برداشته تا تردد عابران دچار مشکل نشود.

گلایه بعدی درباره بی‌توجهی مالک پاساژ علاءالدین به ساخت و تامین پارکینگ است. گفته می‌شود او تعهد داده نسبت به ساخت پارکینگ در خیابان نوفل لوشاتو اقدام کند، اما از سال ۱۳۹۱ که پروانه ساخت پارکینگ صادر شده، تاکنون پروژه پیشرفتی نداشته است به‌همین خاطر شهرداری یک ماه برای رفع ایراد نما به مالک مهلت داده و در صورتی که موارد مربوط به ایمنی را مرتفع نکنند، چاره‌ای جز تعطیلی پاساژ علاءالدین باقی نمی‌ماند.

مالک پاساژ علاءالدین کیست؟

پاساژ علاءالدین سال ۱۳۷۴ کلنگ خورد. ساختش نزدیک پنج سال طول کشید و در سال ۱۳۷۹ شاهد گشایش و بهره‌برداری از آن بودیم. ابتدا قرار بود در آن تجهیزات الکترونیک مانند دوربین، کامپیوتر و لوازم صوتی‌و‌تصویری بفروشند ولی با ورود اولین سیم‌کارت‌های تلفن همراه برنامه تغییر کرد و پاساژ علاءالدین به بورس خرید‌وفروش موبایل شهرت یافت.

پاساژ علاءالدین به طور قانونی دارای 6 طبقه است، ۹۰۰ واحد تجاری وجود دارد و به روایتی ۱۰ هزار نفر در آن مشغول به کار هستند. آمار‌ها می‌گویند پاساژ علاءالدین در روز‌های اوج خود، روزانه میزبان شش هزار مراجعه‌کننده بوده است.

مالک پاساژ علاءالدین، در تمام این سال‌ها دقیقا هم‌عرض این مرکز خرید بزرگ مورد توجه رسانه‌ها و افکارعمومی قرار داشته و هر بار نام پاساژ علاءالدین به خاطر حاشیه‌ای جدید مطرح شده، مردم دوست داشته‌اند اطلاعاتی درباره رضا علاءالدین که به حاج رضا علاءالدین معروف است کسب کنند.

رضا علاءالدین در سال ۱۳۵۳، بخشی از زمین پاساژ علاءالدین را حوالی خیابان جمهوری، تقاطع حافظ خریداری کرد. او تاجری بزرگ و سرشناس است که قواعد بازرگانی در رگ و ریشه‌هایش جریان دارد، اما درباره اخلاق خاصش افسانه‌هایی پرشمار وجود دارد.

رضا علاءالدین به روایت تایید نشده بعضی مشتریان سابق، شگرد‌های خاصی دارد. به عنوان مثال گفته‌اند پاساژ به آن بزرگی را ساخته و فاز به فار تحویل داده، اما هیچکدام را نفروخته و تنها به واگذاری سرقفلی اقدام می‌کند. شرط امضای همان قرارداد هم این است که مالکان جدید تعهد بدهند، سرقفلی واحد تجاری خود را به شخصی جز خود رضا علاءالدین واگذار نمی‌کنند.