آیا نهادهای فراگیر باعث رشد اقتصادی میشوند؟ نهادهای فراگیر خود چگونه ایجاد میشوند؟ این دو سوال مهمی است که نظریه عجماغلو سعی در توضیح آنها دارد. او و همکارانش در این زمینه کتابها و مقالات بسیاری نوشتهاند و قسمت دوم یعنی چگونگی ایجاد نهادهای خوب همچنان در حال تکمیل است. تئوری آنها ترکیبی از تداوم و تغییر نهادها در تاریخ اقتصادی است و هدف این نوشتار ارائه خلاصه دگرگونی نظریات آنها در دو دهه گذشته است.
لوییس مارتینز در مقالهای تحت عنوان «چقدر میتوان به گزارشهای آماری دیکتاتورها اعتماد کرد» با بررسی میزان فعالیت واقعی اقتصادی در کشورها بر مبنای شاخص توسعه میزان روشنایی در شب متوجه شده است که تفاوت بزرگ و معناداری میان نرخ رشد تولید اسمی گزارش شده است و رشد فعالیت واقعی اقتصادی در کشورهایی مانند چین وجود دارد که دارای حکومتهای اقتدارگرا (لویاتان) هستند. این در حالی است که چنین تفاوت معناداری در کشورهای دموکراتیکتر وجود ندارد. نتایج گزارش نشان میدهد که رشد سالانه تولید ناخالص داخلی با نرخی معادل ۱۵ تا ۳۰درصد در اقتدارگراترین کشورها افزایش مییابد.
