فعال شدن «مکانیزم ماشه» که خبر از بازگشت تحریمها علیه ایران را میدهد، میتواند صادرات نفتی را در تنگنا قرار دهد. این در حالیست که ایران در ماههای اخیر به کمک راهکارهایی موفق شده روند صادرات خود را تا حدی حفظ کند.
صادرات گاز مجازی به یکی از مباحث داغ اقتصادی تبدیل شده است. این پدیده بهمعنای صادرات غیرمستقیم از طریق محصولات صنعتی است که در فرآیند تولید آنها از گاز استفاده میشود.
سال آب درحالی به پایان رسیده که میزان ورودی آب سدهای کشور در وضعیت وخیمی نسبت به سال گذشته به سر میبرند. کاهش بارندگی، تغییرات اقلیمی و استفاده بیرویه از سفرههای آب زیرزمینی متهم اصلی کاهش ورودی آب سدها در کم آب ترین سال ایران هستند.
ایران با رشد بیرویه مصرف و محدودیت در ظرفیت تولید گاز، به ویژه در فصول سرد سال، با مشکل تأمین انرژی روبهرو است و اتکا به میدان پارس جنوبی و افت فشار این میدان، مشکلات عمدهای را در تامین گاز ایجاد کرده است.
زمانی که صنایع داخلی از گاز یارانهای و ارزان استفاده میکنند و محصول تولیدشده را به خارج صادر میکنند، در واقع بخشی از یارانه انرژی به شکل غیرمستقیم از کشور خارج میشود که از آن با عنوان «صادرات گاز مجازی» یاد میشود.
آیا میتوان ابرهای خشک را به باران واداشت؟
در حال حاضر ایران حدود ۹۲ مجتمع پتروشیمی فعال دارد و ظرفیت اسمی آنها نزدیک به ۹۰ میلیون تن در سال است. با این حال، تولید واقعی سال گذشته کمتر از ۷۰ میلیون تن گزارش شد؛ شکافی قابل توجه که بخش عمده آن ناشی از ناترازی انرژی است.
ایران روزانه ۹ میلیون بشکه معادل نفت خام انرژی تولید میکند که ۲ میلیون بشکه از این تولید هدر میرود. این هدررفت، با قیمتهای اوج نفت، سالانه ۸۰ میلیارد دلار زیان اقتصادی به کشور وارد میکند.
صنعت گاز برای توسعه بالادستی و افزایش ظرفیتهای فناوری به حدود ۴۲ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد.
تقریباً تمام استانهای کشور حداقل سهمی از انرژیهای تجدیدپذیر دارند، اما استانهای پیشرو مانند کرمان، اصفهان و قزوین در صدر جدول قرار گرفتهاند.
