سنتیگو در کیمیاگر سالها بهدنبال گنجی رفت که فکر میکرد در جایی دوردست و ناشناخته پنهان شده، اما در پایان فهمید آنچه دنبالش بوده همانجایی دفن بوده که زندگیاش را آغاز کرده بود. این قصه اگرچه ساده است، اما یک حقیقت عمیق اقتصادی را یادآوری میکند: بخش مهمی از آنچه نظام بانکی برای اصلاح و توسعه نیاز دارد، در همان نقاط ابتدایی و بدیهی قرار دارد؛ همان جاهایی که چون دمدستی و پیشپاافتادهاند، کمتر جدی گرفته میشوند.
بانک مرکزی در دستورالعملی تازه با عنوان «تعیین سطح فعالیت مورد انتظار مشتریان مؤسسات اعتباری» محدودیتهایی را برای سقف تراکنشهای بانکی افراد بر اساس شغل و نوع فعالیت اقتصادی در نظر گرفته است.
تورم مزمن در ایران دیگر صرفاً یک شاخص اقتصادی نیست، بلکه به واقعیتی ملموس در زندگی روزمره مردم بدل شده و ناترازیهای ساختاری در بودجه و نظام بانکی همچون زخمی کهنه، هر روز عمیقتر میشود.
باور به توان مردم، اگر با ابزار شفافیت، عدالت توزیعی و فناوری همراه شود، میتواند حتی در بحران بازارها، چراغ اقتصاد کشور را روشن نگه دارد.
