ران پال: محافظه‌کاران ضدلیبرال خواهان دزدی بیشترند

ران پال (منتشر شده در انستیتو میزس)

ترجمۀ مسعود یوسف‌حصیرچین (منتشر شده در اکوایران)

به گزارش اکوایران ران پال در مطلب خود نوشت، این سازمان ادعا می‌کند حمایت حزب جمهوری‌خواه از مالیات‌های بالاتر به بال‌های چپ (دموکرات) و راست (جمهوری‌خواه) اجازه می‌دهد طرح کاهش کسری بودجه‌ای به وجود بیاورند که افزایش مالیات‌ها را با کاهش هزینه‌ها متعادل می‌کند.

«قطب‌نمای آمریکایی» درست می‌گوید که هر دو حزب باید کاهش کسری را در اولویت خود قرار دهند. 35 تریلیون دلار (که در حال افزایش است) بدهی ملی تهدید بزرگی را متوجه رفاه و آزادی در آمریکا می‌کند. با این همه، تاریخ نشان می‌دهد که هر توافق «دوحزبی» برای افزایش مالیات‌ها و کاهش مخارج باعث مالیات‌های بیشتر و مخارج بالاتر می‌شود. مثال کلاسیکش معاملۀ رئیس‌جمهور ریگان با دموکرات‌های کنگره برای سه دلار کاهش هزینه به ازای هر دلار افزایش مالیات است. کنگره مشتاقانه مجوز مالیات‌های بالاتر را صادر کرد و سپس وعده‌اش برای حذف مخارج را رها کرد.

تنها «کاهش‌ها»یی که اکثر اعضای کنگره با آنها موافقت خواهند کرد، «کاهش در رشد مخارج آینده»اند، در حالی که کنگره معمولاً با استفاده از لوایح هزینۀ «اضطراری»، «سقف مخارج» را زیر پا می‌گذارد.

در سال 2022، دولت بایدن و کنگرۀ تحت کنترل دموکرات‌های وقت با گسترش اختیارات سازمان خدمات درآمد داخلی برای سرکوب «تقلب‌های مالیاتی ثروتمندان»، مالیات‌های آمریکایی‌های بسیاری را افزایش داد. همانطور که بسیاری پیش‌بینی کردند، سازمان خدمات درآمد داخلی با استفاده از منابع جدیدش مالیات دهندگان طبقۀ متوسطی را هدف گرفت که از لحاظ مالی نمی‌توانند به حسابداران و وکلا پول بدهند تا به آنان کمک کنند بین قوانین مالیاتی بندبازی کنند و تنها کاری که از آنها برمی‌آید این است که صرفاً هر مبلغی را که سازمان خدمات درآمد داخلی می‌خواهد به آن بپردازند.

آمریکایی‌های طبقۀ متوسط و کارگر هم اصلی‌ترین قربانیان مالیات تورمی پنهان فدرال رزرو هستند. تا زمانی که هزینه‌های بی‌ملاحظه فدرال رزرو را مجبور می‌کند پول بیشتری چاپ کند تا سطوح بالاتری از بدهی دولت را بخرد، این مالیات افزایش می‌یابد. محافظه‌کاران مخالف مالیات و کسانی که برای آزادی و آرامش فردی ارزش قائلند، باید به جنبش حسابرسی و پایان بخشیدن به فدرال رزرو بپیوندند.

محافظه‌کاران به جای «مذاکره» بر سر اینکه چه مالیاتی افزایش یابد، باید به لیبرتارین‌های ضدجنگ بپیوندند و بلافاصله خواهان کاهش هزینه‌های جنگی شوند. آمریکا توان مالی هدر دادن میلیاردها دلار صرفاً برای ثروتمند کردن مجتمع صنعتی نظامی را ندارد. پس کنگره باید تمام آژانس‌های فدرال غیرضروری را تعطیل کند، از جمله آژانس امنیت ملی، ادارۀ امنیت حمل و نقل، اف‌بی‌آی، ادارۀ مبارزه با مواد مخدر، سی‌آی‌اِی و وزارت آموزش.

پولی را که از این صرفه‌جویی‌ها به دست می‌آید باید صرف محافظت از کسانی کرد که به تأمین اجتماعی فدرال و برنامه‌های حمایتی دولتی که به آنها وابسته‌اند چرا که آن برنامه‌ها تمام خواهند شد. مسئولیت فراهم کردن کمک را می‌توان به خیریه‌های خصوصی، کلیساها و سازمان‌های اجتماع‌بنیان سپرد. سازمان‌های خصوصی که به‌صورت محلی کنترل می‌شوند می‌توانند کارآمدتر باشند و بیشتر به نیازمندان کمک کنند تا یک بوروکراسی بزرگ دولتی.

کسری‌های بودجۀ دولت نشانۀ رها کردن حقایق اخلاقیِ حقوق فردی و دولت محدود و حرکت به سوی دروغ‌های غیراخلاقی دولت رفاه و نظام پول بدون پشتوانه‌ای است که بنیان آن را تشکیل می‌دهد. در نتیجه، محافظه‌کاران مالی هرگز نمی‌توانند در محدود کردن مخارج دولت موفق شوند مگر اینکه به لیبرتارین‌هایی بپیوندند که به دنبال باز گرداندن این مفهوم هستند که ممنوعیت استفاده از زور و کلاه‌برداری مانند افراد خصوصی، دربارۀ دولت هم صدق می‌کند. اگر نمی‌توانید برای تأمین هزینه‌های خودتان، خانواده و دوستانتان یا ارتش اوکراین علیه همسایه‌تان از زور یا کلاه‌برداری استفاده کنید، پس دولت هم نمی‌تواند چنین کند. ممنوعیت کلاه‌برداری، دربارۀ جعل‌های قانونی بانکداری مرکزی هم صادق است.