دوری سرمایه گذاران از چین/ مقصد جدید سرمایه‌ها کجاست؟

به گزارش اکوایران، سرمایه گذاران چینی هر روز با مصیبت بیشتری روبرو می­‌شوند. برخی نگران تیرگی روابط آن با کشورهای غربی هستند. و برخی دیگر از رکود بی­‌سابقه در بازار املاک کشور زیان دیده‌­اند. سرمایه گذاران چینی دیگر ازینکه هر روز زیان می­‌کنند خسته هستند. در 22 ژانویه شاخص سهام CIS 300 تا 1.6 درصد کاهش یافت؛ این شاخص اکنون نسبت به سال گذشته کاهش زیادی را تجربه کرده است. در همین حال، شاخص هنگ سنگ بازار سهام هنگ کنگ نیز  در همین روز 2.3 درصد کاهش یافته است؛ این شاخص نیز نسبت به سال قبل کاهش قابل توجهی داشته است. اخبار مبنی بر اینکه مقامات درحال انجام اقداماتی برای ایجاد ثبات در بازار هستند بهبود اندکی در بازار ایجاد کرده است، ولی از منظر نشریه اکونومیست، خوش بینی زودهنگام خاطره‌­ای بسیار دور است.

شرکت­‌های چینی در اوج خود در سال 2020 بیش از 40 درصد شاخص را به لحاظ ارزش به خود اختصاص داده بودند. در سال 2022، خارجی­‌ها 1.2 تریلیون دلار یا 5 تا 10 درصد کل آن را در سرزمین اصلی چین و هنگ کنگ در اختیار داشتند. یک مدیر سرمایه گذاری، چالش سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور و دوری کردن از چین را به سرمایه گذاری در بازارهای توسعه یافته تشبیه می‌­کند درحالی که می­‌خواهید از آمریکا دوری کنید. بنابراین سرمایه گذاران چطور باید اینکار را انجام دهند؟ و پول آنها کجا خواهد رفـت؟

برخی از شرکت‌­های سرمایه گذاری مشتاق کمک هستند و برخی هم صندوق­هایی برای دوری از چین طراحی کرده‌­اند. یک صندوق سرمایه گذاری بازارهای نوظهور که توسط شرکت "بلک راک" ایجاد شده است اکنون پنجمین صندوق بزرگ سرمایه گذاری سهام بازارهای نوظهور با 8.7 میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت است.

از اینرو، تعدادی از بازارهای نوظهور درحال سود بردن از این شرایط هستند. پول به هند، کره جنوبی و تایوان سرازیر شده است به­‌طوری که سهام آن‌ها بیش از 60 درصد سهام بازارهای نوظهور (بدون چین) را تشکیل می­‌دهند. این بازاراها در سه ماهه پایانی سال 2023 حدود 16 میلیارد دلار دریافت کرده‌­اند.

سرمایه گذاران غربی که به دنبال قرار گرفتن در معرض سهام صنعتی چین هستند نیز به سمت ژاپن رفته‌­اند. آنها سال گذشته 20 میلیارد دلار به صندوق‌های سرمایه گذاری سهام ژاپن ریختند که بیشترین میزان در طول یک دهه بوده است.

بااینحال، این جایگزین­‌های مختلف دارای نقص‌­های خاص خود هستند. برخلاف پیشنهادات ارزان چین، سهام هند گران است. آن­ها "نسبت قیمت به درآمد" بالایی نسبت به سایر بازارهای بزرگ درحال ظهور دارند. از سوی دیگر، گرچه سهام ژاپن نسبتا ارزان بنظر می‌­رسد، اما برای سرمایه گذارانی که به دنبال رشد سریع درآمد هستند انتخاب نامعقولی است. به همین شکل، سهام تایوان و کره جنوبی به دلیل نقدشوندگی و دسترسی به مبادلاتشان در میان بازارهای نوظهور قرار گرفته‌اند، درحالی که هردوی آنها اقتصادهای تکامل یافته با درآمد بالا هستند.

بسیاری از مکان­هایی که با دور شدن زنجیره های تامین از چین سود می برند، بازارهای عمومی ضعیفی هستند. حتی پس از رشد سریع، کل سرمایه بازار هند به تنها 4 تریلیون دلار می‌­رسد - حتی یک­‌سوم هنگ کنگ، شانگهای و شنزن هم نیست. و در حالی که بازده سرمایه گذاری­های چینی از منطق خود پیروی می کند، اقتصادهای کوچکتر بیشتر در معرض تغییرات دلار و نرخ های بهره آمریکا هستند.

باوجود این مسائل، از منظر اکونومیست، ظهور و رشد صندوق‌­هایی که چین را کنار می‌­گذارند کار را برای سرمایه گذارانی که می‌­خواهند از دومین اقتصاد بزرگ جهان دوری کنند آسانتر می‌کند. بدون تغییر در شرایط اقتصادی چین، یا کاهش پایدار تنش‌­ها میان پکن و واشنگتن، علاقه به چنین راه حل‌­هایی افزایش خواهد یافت. با این وجود، آنها اشتیاقی که زمانی سرمایه گذاران به چین داشتند را برنمی انگیزند.