ارسال تانک‌های غربی به اوکراین؛ جنگ مستقیم روسیه و ناتو کلید خورد؟

به گزارش اکوایران، با ارسال تانک‌های پیشرفته به اوکراین -امری که تا پیش از این متحدان کی‌یف از آن امتناع داشتند- جنگ اوکراین را وارد مرحله‌ی جدیدی کرده است. این مسئله باعث شده برخی این سؤال سخت را بپرسند؛ آیا اکنون ناتو مستقیماً با روسیه درگیر شده است؟

با این حال، به عقیده لوک مک‌گی، تحلیل‌گر سی‌ان‌ان، این روایت که توسط کرملین به شدت تبلیغ می‌شود، بدون شک به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و متحدانش کمک می‌کند تا حواس‌ها از این واقعیت که روسیه به شکل غیرقانونی به اوکراین حمله کرده و بخش‌هایی از یک کشور مستقل را به طور غیرمشروعی اشغال کرده، پرت کنند.

همچنین این روایت در خدمت این است که آن‌طور که پوتین دوست دارد، متحدان ناتو قبل از هر کمک به اوکراین تعلل کنند.

اولاً؛ اتفاق‌نظر کارشناسان این است که هیچ یک از اعضای ناتو به هیچ وجه با هر تعریف حقوقی پذیرفته شده بین‌المللی، با روسیه وارد جنگ نشده است؛ بنابراین، این کلام که پیمان آتلانتیک شمالی با روسیه در حال جنگ است، اصلاً صحیح نیست.

ویلیام آلبرک، از مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، توضیح می‌دهد: جنگ مستلزم حملاتی است که توسط نیروهای ایالات متحده یا ناتو، در لباس متحدالشکل، از خاک اعضای پیمان علیه نیروهای روسیه، خاک روسیه یا مردم روسیه انجام شود

او می‌افزاید: هر جنگی از سوی اوکراین، با هرگونه سلاح متعارف، علیه نیروهای روسی، جنگ ایالات متحده یا ناتو علیه روسیه نیست. اهمیت ندارد که چقدر روسیه این ادعا را تکرار کند.

آلبرک به منشور ملل متحد اشاره می‌کند که می‌گوید در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه یکی از اعضای سازمان ملل، هیچ‌چیز به حق ذاتی دفاع فردی یا جمعی از خود لطمه‌ای وارد نخواهد کرد، تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را انجام دهد.

روسیه یکی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل بوده و از وتوی خود برای جلوگیری از محکومیت اقدامات خود در اوکراین استفاده کرده است.

کرملین مطمئناً به دنبال بهره‌برداری از موارد ابهام جنگ مدرن است تا به نادرست ادعا کند که ناتو متجاوز اصلی در مناقشه اوکراین است.

این موارد ابهام ممکن است شامل استفاده از اطلاعات غربی‌ها برای انجام حملات علیه روسیه باشد.

این موارد همچنین می‌تواند شامل جنگ علیه تروریسم و استناد به ماده 5 ناتو پس از حملات 11 سپتامبر باشند که در آن آمریکا به جای یک کشور، مورد حمله تروریست‌ها قرار گرفت.

نیکلای پاتروشف، دبیر شورای امنیت روسیه مدعی شد که غرب در تلاش است روسیه را ویران کند. آناتولی آنتونوف، سفیر روسیه در ایالات متحده نیز گفت که دولت ایالات متحده اوکراین را تحت فشار قرار می‌دهد تا در روسیه حملات تروریستی انجام دهد.

البته منشأ این ادعاها هرچه که باشد، در مقایسه با وحشیگری مبرهن و اقدامات غیرقانونی نیروهای روسیه در اوکراین ارزشی ندارد.

اما این واقعیت که وجود دارند و توسط تحلیلگران و کارشناسان خارج از روسیه، از جمله در واشنگتن دی‌سی جدی گرفته می‌شوند، از جهت‌های مختلف به نفع پوتین است.

جان هربست، سفیر سابق ایالات متحده در اوکراین و مدیر ارشد مرکز اوراسیا در شورای آتلانتیک، توضیح می‌دهد که ترویج ایده جنگ ناتو و روسیه به مخاطبان داخلی پوتین نشان می‌دهد که چرا روسیه آن‌طور که انتظار داشت به سرعت پیروز جنگ اوکراین نشد.

از آنجایی که ارتش روسیه در اوکراین شکست خورده است، توضیح این موضوع به عنوان جنگ با ناتو به جای اوکراین مفید خواهد بود. هربست به سی‌ان‌ان گفت: این همچنین به توجیه گام‌های بعدی پوتین کمک کرده و روسیه بسیار مشتاق است این ایده را مطرح کند که این ممکن است به معنای استفاده از سلاح اتمی باشد.

هربست معتقد است که جنگ اطلاعاتی روسیه علیه غرب موفقیت‌آمیزتر از کارزار نظامی آن بوده است. به این معنا که باعث شد افراد معتبر و موجه در واشنگتن دی‌سی از حمایت افزایش حمایت نظامی از اوکراین منصرف شوند؛ زیرا چشم‌انداز آن در نگاه آن‌ها اغراق‌آمیز است.

تعداد زیادی از کارشناسان می‌گویند که ما واقعاً نمی‌توانیم تسلیحات خاصی را به اوکراین بفرستیم؛ زیرا پوتین از گزینه هسته‌ای استفاده خواهد کرد. آنچه در شش ماه گذشته دیده‌ایم این بود که اندیشکده‌های روسی با همکاران خود در غرب تماس هماهنگ شده تا بگویند پوتین واقعاً می‌تواند این کار را انجام دهد. متأسفانه، واشنگتن و برلین گاهی اوقات با این تهدیدها منصرف شده‌اند.

کسانی که برای مدت زیادی پوتین را بررسی و تحت نظر دارند، فکر می‌کنند که احتمال تحریک ناتو توسط روسیه کمک است؛ زیرا مسکو می‌داند که نمی‌تواند از این رویارویی جان سالم به در ببرد.

مالکوم چالمرز، معاون مدیرکل مؤسسه رویال یونایتد سرویس در لندن می‌گوید: یکی از معدود اهداف مشترک روسیه و ایالات متحده، اجتناب از درگیری مستقیم است.

او افزود: روسیه می‌داند که رویارویی با ناتو خیلی سریع به ضررش پایان خواهد یافت. با این حال، پروراندن این تفکر مسکو حاضر است این ریسک را بپذیرد، منطقی است؛ زیرا قادر خواهد بود امتیازات بیشتری از غرب بگیرد.

چندین مقام اروپایی و ناتو با این تحلیل موافق‌اند که استفاده پوتین از سلاح اتمی بعید است؛ هرچند که باید این احتمال را جدی گرفت و از آن اجتناب کرد. سؤال این است که به چه قیمتی اجتناب شود؟

به احتمال زیاد اوکراین به درخواست تسلیحات بیشتر و حمایت بیشتر از متحدان خود ادامه خواهد داد، هرچه جنگ بیشتر طول بکشد. هر بار، هر عضو ناتو باید بررسی کند که آیا ارزش این خطر را دارد یا نه؟

هربست معتقد است که تهاجم روسیه به اوکراین به عنوان یادآوری تلخ نشان می‌دهد که برخورد با کرملین متجاوز چگونه است؛ چرا که مقامات غربی برای مدتی تاکتیک‌های اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد را فراموش کرده بودند.

او می‌گوید: نرم‌اندیشی غرب به این دلیل اتفاق افتاد که در 30 سال گذشته بین قدرت‌های بزرگ صلح داشته‌ایم. در حال حاضر در مرحله کشف چیزهایی هستیم که در اوج جنگ سرد از ته دل می‌دانستیم و تنها دلیلی که اکنون شاهدش هستیم این است که یکی از قدرت‌های بزرگ تصمیم گرفته است که نظم جهانی موجود را دوست ندارد.

هم‌زمان با پیشرفت جنگ، غرب و ناتو مجبور به یادگیری درس‌های تلخی هستند.

هر بار که روسیه در مورد تشدید تنش هشدار می‌دهد، پایتخت‌های غربی باید این واقعیت را در نظر داشته باشند که روسیه متجاوز ماجرا بوده و غرب در آستانه جنگ با آن نیست.

مهم نیست که مقامات کرملین در مورد تلاش غرب برای نابودی روسیه چه سرو‌صدایی می‌کنند. یک کشور مستقل به کشور مستقل دیگری حمله کرده و به طور غیرقانونی بخش‌هایی از خاک آن را با زور تصاحب کرده است.