نیاز به تغییر حتی به قیمت یک فاجعه؛ پشت‌پرده انتخاب یک رئیس‌‌جمهور جنجالی

به گزارش اکوایران، پس از دور اول انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین در 22 اکتبر، تظاهراتی در حمایت از خاویر مایلی، نامزد راست افراطی نوپا، یک شاهراه بزرگ در مرکز شهر بوئنوس آیرس را بست. شرکت کنندگان پرچم «روی من پا نگذار» و بنرهایی را که غرش یک شیر را نشان می‌داد، تکان می‌دادند، که به نوعی علامت تجاری برای مایلی تبدیل شده است - که هم یال آشفته و هم قول او برای مقابله با آنچه او «طبقه سیاسی» آرژانتین می‌نامد، را تداعی می‌کند.

مایلی، یک «آنارکو-کاپیتالیست» خودخوانده که با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و ژایر بولسونارو، رئیس‌جمهور سابق برزیل مقایسه می‌شود، در دور دوم انتخابات در 19 نوامبر در برابر وزیر اقتصاد چپ میانه آرژانتین، سرجیو ماسا، پیروز شد. پیروزی مایلی آنچه را که آرژانتینی‌ها «لا گریتا» یا «شکاف» می‌نامند را بر هم زد - چرخه سنتی رقابت سیاسی قطبی شده که طی آن چپ‌های میانه و راست میانه کشور برای کنترل نهادهای حاکمیتی رقابت می‌کنند.

به نوشته فارن‌پالیسی، صعود مایلی از یک اقتصاددان لیبرتارین به نماینده یک دوره‌ای کنگره و اکنون رئیس جمهور سریع السیر بود. مایلی موفقیت خود را تا حد زیادی مدیون رسانه‌های اجتماعی و رای دهندگان جوانی است که از آن استفاده می‌کنند.

مسیر انتخاباتی جایگزین

به جای سفر به سراسر آرژانتین برای ملاقات با رای دهندگان یا پر کردن مراکز شهری با تابلوهای تبلیغاتی، نسخه مایلی از مسیر کمپین انتخاباتی تولید انبوهی از ویدئوها و محتوای رسانه‌های اجتماعی با پیامی تقابل‌جویانه بود که به گفته آنا اسلیموویچ، جامعه شناس در دانشگاه بوئنوس آیرس، «به برخی از احساسات منفی مانند خشم و ترس متوسل می شد، که اگر دولت بعدی توسط او رهبری نشود چه اتفاقی می افتد.

این استراتژی به ویژه در میان رای دهندگان جوان موثر بود. نظرسنجی‌های پیش از انتخابات نشان می‌داد که نزدیک به 50 درصد رای دهندگان زیر 29 سال از این نامزد راست افراطی حمایت می‌کنند. مایلی در توییتی که کمی قبل از رای گیری دور اول 22 اکتبر منتشر شد، خطاب به جوانان گفت: «این جنبش با شما متولد شد.»

رای دهندگان جوان که در عصر آشفتگی مزمن اقتصادی به سن بلوغ رسیده‌اند، می‌گویند که مایلی رویکرد جدیدی برای حکومت ارائه می‌دهد که می تواند بخت آرژانتین را تغییر دهد. تغییر به شدت مورد نیاز است: ارزش واحد پول کشور، پزو، به سرعت در برابر دلار کاهش می‌یابد و تورم سال به سال بیش از 100 درصد است. صندوق بین المللی پول برای سال 2023 رکود اقتصادی را پیش بینی کرده است، هفتمین رکود اقتصادی که آرژانتین از سال 2012 تجربه کرده است. اکنون از هر 4 خانوار آرژانتینی بیش از یک خانوار زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

وعده تحول اقتصادی

مایلی با استفاده از ناامیدی رای‌دهندگان از بی‌ثباتی اقتصادی، مجموعه‌ای از پیشنهادات سیاستی حاشیه‌ای را وارد جریان اصلی کرده است. طرح‌های اقتصادی او شامل انحلال بانک مرکزی آرژانتین، کنار گذاشتن پزو و دلاری کردن اقتصاد است - اقدامی که اکثر کارشناسان هشدار می‌دهند با توجه به ذخایر کم ارزی این کشور غیرممکن است. گروهی متشکل از بیش از 100 اقتصاددان اخیراً هشدار دادند که پیشنهادات اقتصادی مایلی برای کشور «ویرانگر» خواهد بود.

مایلی در خارج از اقتصاد نیز از آزادسازی قوانین اسلحه و چراغ سبز به فروش اعضای بدن حمایت کرده است. سال‌ها پیش، او پیشنهاد «بازار آزاد» برای فروش نوزادان را مطرح کرد، ایده‌ای که از آن زمان تاکنون از آن فاصله گرفته است. مایلی در راستای باورهای آنارکو-کاپیتالیستی خود، متعهد شده است که 10 وزارتخانه فدرال را منحل کند، صنایع دولتی را خصوصی کند و سیستم بهداشت عمومی را به نفع جایگزین‌های خصوصی از بین ببرد. سیاست خارجی نیز از تغییرات عمده در امان نخواهد ماند: مایلی پیشنهاد کرده است که آرژانتین را از برزیل و چین، بزرگترین شرکای تجاری این کشور، دور خواهد کرد و با ایالات متحده و اسرائیل همسو خواهد شد.

ادواردو بولسونارو، پسر رئیس جمهور سابق برزیل، ژایر بولسونارو (راست)، در 22 اکتبر با هواداران مایلی در خارج از مقر حزب او عکس سلفی می‌گیرد.

احساس خشم به ویژه در میان جوانان آرژانتینی، که احتمال بیشتری دارد به طور غیررسمی شاغل باشند و حقوق کمتری نسبت به جمعیت میانسال و مسن دریافت کنند، شدید است. تیک‌تاک، سایت رسانه اجتماعی که در آمریکای لاتین سریع‌ترین رشد را دارد، برای همراه کردن این جوانان با مایلی بسیار مهم بوده است. مایلی 1.5 میلیون دنبال کننده در این پلتفرم دارد، در حالی که ماسا، رقیب او 245 هزار دنبال کننده دارد. مشاور مایلی، فرناندو سریمدو، بازیگر مهمی در استراتژی دیجیتال راست افراطی در آمریکای لاتین است. مشتریان قبلی او عبارتند از بولسونارو، که یک استراتژی ارتباطی را اتخاذ کرد که رسانه‌های دیجیتال را در اولویت قرار داد و 5.5 میلیون دنبال کننده در تیک‌تاک برای بولسونارو ایجاد کرد.

مایلی در اکثر ویدیوهای خود در تیک‌تاک به دوربین نگاه می‌کند و به سؤالات کارمند 22 ساله‌اش درباره سیاست‌های خود پاسخ می‌دهد که او را با نام کوچک «جاوی» خطاب می‌کند. مایلی این سخنرانی‌های کوتاه را با فریاد علامت تجاری خود «زنده باد آزادی» به پایان می‌رساند. در اینستاگرام، جایی که مایلی 3.6 میلیون دنبال کننده دارد (بیش از 3 میلیون بیشتر از ماسا)، او میم به اشتراک می‌گذارد و برنامه‌های زنده ماهانه محبوب را میزبانی می‌کند و حقوق خود در کنگره را با قرعه‌کشی می‌بخشد تا «پولی را که به زور از آن‌ها گرفته شده است به مردم پس دهد.»

فاجعه، امّا یک فاجعه‌ی متفاوت

اسلیموویچ گفت که رای‌دهندگان جوان را در مبالغه‌ها و هیاهوی مایلی اصالت می‌بینند. به نظر او، چهره‌های راست‌گرایی مانند مایلی به‌خاطر زبان ساده و پر از نارضایتی‌شان در فضای مجازی به‌خوبی به اشتراک گذاشته می‌شوند – و به این دلیل که این دسته سیاستمداران زمان بیشتری را صرف پخش برنامه‌ها در شبکه‌های اجتماعی می‌کنند تا حضور در رسانه‌های خبری سنتی، که به طور گسترده در فضاهای دست راستی بی اعتبار شده‌اند.

پوستر کمپین سرجیو ماسا با برچسب‌هایی که از تصویر مایلی پوشیده شده است

آدریل سگورای 19 ساله که در صفحه خود با 70 هزار دنبال کننده، پیام مایلی را تبلیغ می‌کند، می‌گوید: «رسانه‌های اجتماعی قلمرو مایلی است... و این یک جنبش ارگانیک است، زیرا این پیروان خود او هستند که او را در فضای مجازی دنبال و تبلیغ می‌کنند. این مردم هستند که به سیاستمداران سنتی یا رسانه‌های سنتی اعتماد ندارند. و این افراد تمایل دارند که از نظر انتخاباتی با مایلی همراهی کنند.»

از نظر سگورا، حامیان مایلی می‌دانند که پیروزی در 19 نوامبر به طور جادویی اقبال آرژانتین را تغییر نمی‌دهد و حتی ممکن است زندگی در آرژانتین را دشوارتر کند. اما سگورا گفت، مسائل مزمن اقتصادی کشور، تلاش برای یک رویکرد جدید برای اداره کشور را توجیه می کند. «به جای رای دادن به دو حزبی که این بحران را ایجاد یا تداوم بخشیدند، به فردی که متفاوت است رای خواهم داد.»

کارشناسان می‌گویند که این احساس در میان جوانان آرژانتینی شایع است. والریا بروسکو، محقق علوم سیاسی آرژانتینی می‌گوید: «محیطی از خشم و ناامیدی نسبت به نتایج اقتصادی و اجتماعی که کشور برای سال‌ها داشته است، وجود دارد. این به این فکر منجر شد که ما به چیز جدیدی نیاز داریم. حتی اگر به فاجعه ختم شود، حداقل یک فاجعه جدید خواهد بود. حامیان جوان مایلی به شما می‌گویند که ترجیح می‌دهند همه چیز منفجر شود، و بگذارید ببینیم بعد از آن چه اتفاقی می افتد. آن‌ها به هر حال چیزی برای از دست دادن ندارند.»

حامیان جوان مایلی اکثرا مرد هستند، که با توجه به مخالفت مایلی با جنبش فمینیستی که به تبدیل آرژانتین به پیشاهنگ ترقی‌خواهی (پراگرسیو) آمریکای لاتین کمک کرد، تعجب آور نیست. (در کنار پیشنهادات دیگر، او از همه پرسی برای باطل کردن قانون سال 2020 که سقط جنین را در کشور قانونی می کند، حمایت می‌کند.)

حامیان مایلی در سخنرانی او در موویستار آرنا در بوئنوس آیرس

تناقض در پایگاه حامیان میلی

با این حال، آنچه که به گفته کارشناسان در مورد پایگاه جوانان حامی مایلی متناقض به نظر می‌رسد، این است که تعداد زیادی از آنها از نظر اقتصادی محروم هستند، از جمله کسانی که در بخش‌های غیررسمی کار می‌کنند. این گروه شامل بخش قابل توجهی از رانندگان تحویل کالا است که از طریق مجموعه‌ای از اپلیکیشن‌ها کار پیدا می کنند - و به نظر نمی‌رسد تحت تأثیر پیشنهاد حزب ماسا برای گنجاندن این دسته از کارگران در اقتصاد رسمی و گسترش حقوق کار آن‌ها قرار گرفته باشند.

به گفته کارلوس دی آنجلیس، تحلیلگر سیاسی، کارگران غیررسمی نسبت به دخالت دولت در اقتصاد محتاط هستند، زیرا آن‌ها این دخالت را در ادامه محدودیت‌های کار در دوران همه گیری می‌بینند تا سیاست‌های بالقوه‌ای که می‌تواند رفاه آن‌ها را افزایش دهد. «یک مفهوم دولت خیرخواه وجود دارد، درست است؟ خوب، برای آن‌ها، این بیشتر شبیه یک دولت بدخواه است.»

خواکین ایگناسیو پیاجیو با دو تن از دوستان خود که همگی برای اولین بار رای می دادند، در راهپیمایی 22 اکتبر مایلی شرکت کرد. این دانشجوی 21 ساله فلسفه به صورت پاره وقت به عنوان مسئول پذیرش مشغول به کار است. او گفت که گاهی اوقات وعده های غذایی خود را حذف می‌کند زیرا درآمد بسیار کمی دارد و باید ماه‌ها صبر کند تا اقلام روزمره مانند لباس بخرد. برای او، اینکه روزی از خانه پدر و مادرش بیرون برود و آپارتمانی برای خودش اجاره کند غیرقابل تصور است.

پیاجیو تحت حکومت حزب حاکم ماسا، آینده‌ای برای خود در آرژانتین نمی‌بیند. او گفت که به جوانانی مانند خودش و دوستانش افتخار می‌کند که مایلی را به عنوان یک جایگزین بالا می‌برند. «ما نسلی هستیم که تغییر ایجاد کردیم.»