نیکی هیلی جورج بوشِ ترامپ می‌شود؟

به گزارش اکوایران، نیکی هیلی جایی نمی‌رود. پس از باخت به دونالد ترامپ در نیو همشایر، به روشنی گفته کارزارش تمام نمی‌شود. تازه دارد شروع می‌شود.

واقعاً؟

به نوشته جیکوب هِیلبران در نشنال اینترست، حقیقت این است که هیلی شاید به معاونت رئیس‌جمهوری امید داشته باشد. این توافق می‌تواند شکل بگیرد که نیکی هیلی به کارزارش پایان دهد تا ترامپ او را به معاون اولی خودش معرفی کند. چنین توافقی می‌تواند برای هر دو نفرشان جنبۀ مثبتی داشته باشد.

نیکی هیلی می‌تواند جورج اچ. دابلیو. بوشِ ترامپ باشد.

حتی با اینکه تیم اسکات و دیگران از حمایت ترامپ برخوردارند، بیشترین جذابیت بالقوه را هیلی دارد. ترامپ شاید مسخره‌اش کند، همانطور که شب گذشته در نیو همشایر کرد، اما (روی کاغذ) هیلی می‌تواند به او کمک کند حزب را متحد کند، تا حد زیادی مانند انتخاب جورج اچ. دابلیو. بوش توسط رونالد ریگان در سال 1980، هنگامی که بوش او را بابت حمایت از «اقتصاد جادویی» مسخره می‌کرد. ترامپ علیرغم همۀ حرف‌هایش دربارۀ مجازات و انتقام، استاد بی‌خیال شدن گذشته هم هست. او فرصت طلبی است که به ندرت اجازه می‌دهد فرصت‌ها از دستش بگریزند. 

اما اگر نیکی هیلی قصد معاونت اولی نداشته باشد، شاید روی این حساب کند که ترامپ در مشکلات حقوقی گیر بیفتد. ترامپ باید شعبده بازی بلد باشد که هیچ کدام از نود و یک موردی که به طرفش پرتاب کرده‌اند به او نخورد. شاید مشکلی برایش پیش نیاید اما احتمالات با او همراه نیستند.

این واقعیت را اضافه کنید که برداشت متعارف این است که عملکرد ترامپ در نیو همشایر آنقدر هم چشم‌گیر نبود و هیلی هم می‌تواند تا آخر خط برود. واقعاً هیچ دلیل قانع کننده‌ای برای هیلی وجود ندارد که پرچم سفید تسلیم را دست بگیرد. او می‌تواند مخزن انباشت احساسات ضدترامپ درون حزب جمهوری‌خواه باشد و برای سال 2028 آماده شود. همانطوری که مارک لیبوویچ در آتلانتیک اشاره می‌کند، نیکی هیلی یاد گرفته است که تلاش برای حرکت بی سر و صدا پیرامون ترامپ بی‌معنی است. به حملات جبهه‌ای نیاز است -و چیزی که وجهه‌اش را افزایش دهد. در حالی که نقش داوود در برابر جالوتِ ترامپ را بازی می‌کند، مصمم است که توجه رسانه‌ها را به خودش جلب کند. 

آیا هیلی واقعاً می‌تواند به ترامپ آسیبی بزند؟

شاید بیشترین کاری که هیلی می‌تواند علیه ترامپ انجام دهد این باشد که در مقدماتی‌های پیش رو حملات مختصری به ترامپ داشته باشد نه اینکه آسیبی جدی به او بزند. اما هیلی اجازه نخواهد داد ترامپ پایان زود هنگامی را برای رقابت‌های مقدماتی رقم بزند و به سوی انتخابات عمومی برود. این مسئله به خودی خود می‌تواند یک دستاورد باشد، اگرچه دستاوردی که پایگاه دوباره آمریکا را عالی کنید را علیه او می‌کند و می‌گویند این کارش به سود جو بایدن است که شب گذشته، اگرچه به صورت رسمی در رأی‌گیری حاضر نبود، برندۀ نیو همشایر شد. 

اما این واقعیت که هیلی به کارزارش ادامه می‌دهد، تأکید دارد که ترامپ ضعف‌های بزرگی در انتخابات عمومی پیش رو دارد. انزجاری که او در میان رأی دهندگان مستقل به وجود آورده چیزی نیست که به سادگی بتوان آن را نادیده گرفت. بنا بر مشاهدۀ پولیتیکو، «دونالد ترامپ، فارغ از نتیجۀ سه شنبه شب، با مشکل مواجه خواهد بود: به نظر می‌رسد طیف قابل توجهی از جمهوری‌خواهان و گروه قابل توجهی از مستقل‌ها شدیداً مصممند که در صورت نامزدی او، در نوامبر به او رأی ندهند.»

بعید است ترامپ تغییر مسیر دهد. هیچ راه میانه‌ای برای ترامپ وجود ندارد. کارزارش یادآور گروهی است که رفتاری خصمانه دارند. در این مورد، ترامپ در تلاش است رأی دهندگان روستایی بالقوه‌ای را که تا کنون در نظرسنجی‌ها شرکت نکرده‌اند در جاهایی مثل میشیگان و پنسیلوانیا راضی کند در نظرسنجی‌ها شرکت کنند. برای انجام این کار، باید به تاکتیک‌های شوک و شگفتی‌اش ادامه دهد.

به همین دلیل است که شاید هر گونه شاخۀ زیتون نشان دادن به هیلی را پس بزند. همانطور که سهراب احمری اشاره کرد «در زمینۀ سیاست خارجی، پلتفرم هیلی به خوبی یادآور حدود سال 2003 است. هر چه که باشد، دستور کار او افراطی‌تر از جورج دابلیو. بوش و همکارانش در دوران اوجشان است.»

ترامپ جایی برای رفتن ندارد. ترامپ، همینطور که آمادۀ رو به رویی با بایدن می‌شود، شاید زندانی پایگاه آمریکا را دوباره عالی کنید حزب جمهوری‌خواه خودش هم باشد.