COP۲۶-گلاسکو| رهبران جهان در اجلاس اقلیمی گرد هم آمده‌اند

در جستجوی راه نجات سیاره زمین

۱۱ آبان ۱۴۰۰

۷۱۲۲

با توجه به اینکه بشریت از قبل برای مقابله با بالا آمدن دریاها، طوفان های قوی تر، امواج گرمای مرگبار و اکوسیستم های در حال تغییر سریع مورد نیاز برای حفظ حیات تلاش می کند، اجلاس جهانی آب و هوا در گلاسکو روز دوشنبه با مجموعه ای از درخواست های ناامیدانه کشورهای بزرگ و کوچک برای اقدام آغاز شد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز& پرزیدنت بایدن در سخنرانی بعد از ظهر دوشنبه در اجلاس سران موسوم به COP26 گفت: تغییرات آب و هوا در حال حاضر جهان را ویران کرده است. اما حتی در حالی که گرم شدن کره زمین باعث آسیب اقتصادی گسترده و زندگی‌ها می‌شود، این لحظه فرصتی برای تغییر شکل زندگی انسان‌ها در هماهنگی بهتر با طبیعت است. او گفت: «ما در نقطه عطفی در تاریخ جهان ایستاده‌ایم و تغییرات آب و هوایی تهدیدی وجودی برای موجودیت انسان آنگونه که ما می‌شناسیم است. خواند.

این نکته توسط میا موتلی، نخست وزیر باربادوس تکرار شد. او گفت: «اگر قرار است وجود ما ادامه داشته باشد، باید عمل کنیم». آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، با تاکید بر فوریت این لحظه، با حضور رهبران بیش از 120 کشور برای نشست سران، گفت که اثرات گرم شدن سیاره "از اعماق اقیانوس تا قله‌ها" احساس می‌شود. او گفت: «افزایش سطح آب دریاها نسبت به 30 سال پیش دو برابر شده است. اقیانوس‌ها داغ‌تر از همیشه هستند، بخش‌هایی از جنگل‌های بارانی آمازون بیش از آنچه که جذب می‌کنند کربن منتشر می‌کنند و در دهه گذشته حدود چهار میلیارد نفر تحت تأثیر رویدادهای مرتبط با تغییر آب و هوا قرار گرفتند. سوزاندن و حفاری و استخراج معادن بس است. ما در حال حفر قبر خودمان هستیم.»

هدف از این اجلاس این است که کشورها یکدیگر را تشویق کنند تا برنامه های آب و هوایی خود را تقویت کنند تا از بدترین اثرات تغییرات اقلیمی جلوگیری شود. برای انجام این کار، طبق اجماع علمی، متوسط افزایش دمای جهانی باید تا پایان این قرن به 1.5 درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح قبل از انقلاب صنعتی محدود شود. این آستانه ای است که دانشمندان می گویند فراتر از آن، خطرات گرمایش جهانی - مانند امواج گرمای مرگبار، کمبود آب، نابودی محصولات کشاورزی و فروپاشی اکوسیستم - به شدت افزایش می یابد. آقای گوترش از کشورها خواست تا هر سال به نشست سران بازگردند و یکدیگر را تحت فشار قرار دهند تا زمانی که 1.5 درجه حفظ شود، تا زمانی که یارانه سوخت‌های فسیلی پایان یابد، تا زمانی که مالیات سنگین کربن وجود داشته باشد و تا زمانی که زغال سنگ حذف شود.

نیویورک‌تایمز در گزارش دیگری نوشته است، بسیاری از کشورها علیه چنین اقدامات خاصی برای مقابله با گرمایش زمین فشار خواهند آورد و غیبت رهبران روسیه و چین در این نشست تردیدهایی را ایجاد می کند که جهان چقدر می تواند در مبارزه متحد باشد. چین، بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای جهان، هدف جدیدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای پیشنهاد کرد که تا حد زیادی با هدف شش سال پیش قابل تشخیص نیست. ایالات متحده، بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای تاریخ، هدف بلندپروازانه انتشار گازهای گلخانه ای صفر را دارد اما نتوانسته قانونی برای دستیابی به آن تصویب کند. و استرالیا، هند و روسیه هیچ تعهد جدیدی برای کاهش آلودگی آب و هوا در این دهه نداده اند. در همین حال، تنها تعداد کمی از کشورهای ثروتمند برای کمک به کشورهای فقیر و آسیب پذیر برای مقابله با اثرات بلایای اقلیمی که آن کشورها در ایجاد آن نقش کمی داشته‌اند، پول اختصاص داده اند.

این دو عامل احتمال موفقیت در کنفرانس معروف به COP26 را نامشخص می کند.

کشورها چقدر متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای هستند؟

در حالی که اجلاس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو در هفته جاری برگزار می شود، بسیاری از کشورها قول داده اند برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی اقدامات بیشتری انجام دهند. با این حال، این برنامه ها هنوز از آنچه برای جلوگیری از افزایش خطرناک دمای جهانی لازم است، کوتاهی می کنند.

نمودارهای زیر مسیرهای انتشار 10 آلاینده بزرگ جهان را بر اساس داده های Climate Action Tracker نشان می دهد. آنها با هم بیش از دو سوم از انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تشکیل می دهند.

چهار تولیدکننده بزرگ جهان - چین، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و هند - مسئول کمی بیش از نیمی از تولید گازهای گلخانه‌ای جهانی هستند و کلیدی برای محدود کردن اثرات آتی تغییرات آب و هوایی در نظر گرفته می‌شوند.

این نمودارها نشان می‌دهد که چگونه پیش‌بینی می‌شود که انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2030 تحت سیاست‌های آب و هوایی فعلی تغییر کند، هر کشور چقدر قول داده است که انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهد، و چه چیزی برای محدود کردن گرمایش کل زمین به 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت) بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن نیاز است. هدفی که بسیاری از رهبران و دانشمندان به طور فزاینده ای می گویند برای جلوگیری از بدترین اثرات امواج گرما، خشکسالی، آتش سوزی های جنگلی و سیل ضروری است.

در آستانه اجلاس سران در گلاسکو، هم ایالات متحده و هم اتحادیه اروپا وعده های جدیدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود تقریباً 50 درصد کمتر از سطح 2005 تا سال 2030 دادند. کشورهای اروپایی در حال بحث در مورد بسته جدید بزرگ انرژی پاک هستند، در حالی که دولت بایدن هنوز در تلاش است تا قوانین مهم آب و هوایی را از طریق کنگره تصویب کند.

چین، بزرگ‌ترین مصرف‌کننده سوخت‌های فسیلی در جهان، گفته است که انتشار گازهای گلخانه‌ای آن زمانی «قبل از سال 2030» به اوج خود خواهد رسید و این کشور قصد دارد تا آن زمان 25 درصد انرژی خود را از منابع پاکی مانند باد، خورشید یا انرژی هسته‌ای دریافت کند. محیط بانان از چین خواسته بودند تا اهداف کوتاه مدت بلندپروازانه تری را پیش از گلاسکو تعیین کند، اما این کشور که در حال حاضر در تلاش برای مهار اشتهای خود برای انرژی زغال سنگ است، اهداف خود را بدون تغییر نسبت به اهداف اعلام شده یک سال پیش حفظ کرد.

هند، به نوبه خود، هنوز به طور رسمی تاریخی برای رسیدن به اوج انتشار گازهای گلخانه ای خود تعیین نکرده است، زیرا مقامات استدلال می کنند که این کشور هنوز بسیار فقیرتر از سایر تولیدکنندگان اصلی گازهای گلخانه ای است و به زمان بیشتری برای توسعه اقتصاد خود نیاز دارد. (میزان انتشار گازهای گلخانه ای هند به ازای هر نفر تقریباً یک چهارم چین و یک هفتم انتشارات ایالات متحده است.) این کشور اهدافی را برای افزایش استفاده از منابع انرژی پاک تر مانند انرژی خورشیدی و کاهش رشد مصرف سوخت فسیلی اعلام کرده است. اما برای تسریع تلاش های خود از کشورهای ثروتمندتر درخواست کمک کرده است.

بر اساس توافقنامه اقلیمی پاریس در سال 2015، کشورها آزادند تا اهداف ملی خود را برای مقابله با گرمایش جهانی تعیین کنند. برخی از کشورها، مانند روسیه، اهدافی را تعیین کرده‌اند که بر اساس سیاست‌های فعلی انرژی، بسیار بالاتر از حد انتظار انتشار گازهای گلخانه‌ای آنها در سال 2030 است. ایران، به نوبه خود، یکی از معدود کشورهایی است که توافقنامه پاریس را تصویب نکرده و سیاست‌های اقلیمی کمی دارد.

کانادا و ژاپن اخیراً در آستانه اجلاس گلاسکو اهداف سخت گیرانه تری برای انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 تعیین کرده اند. هیچ یک از این دو کشور هنوز انواع سیاست های انرژی را برای دستیابی به این اهداف اعمال نکرده اند، اگرچه دولت کانادا برای جلوگیری از مصرف سوخت های فسیلی در آینده روی مالیات سنگین کربن حساب می کند.

بر اساس گزارش Climate Action Tracker، اگر همه کشورها به تعهدات کوتاه مدت فعلی خود عمل کنند، جهان به طور بالقوه می تواند تا سال 2100 گرمایش را به حدود 2.4 درجه سانتیگراد (4.3 درجه فارنهایت) بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن محدود کند. اما بسیاری از دانشمندان می گویند که هنوز هم بسیار خطرناک است. برای نگه داشتن گرمایش جهانی به سطح کمتر از 1.5 درجه سانتیگراد، همه کشورهای جهان باید کارهای بیشتری انجام دهند و مجموعاً انتشار سوخت های فسیلی خود را تقریباً در این دهه به نصف کاهش دهند.

اما اینکه این مسئولیت چگونه تقسیم می‌شود، یک مشکل دائمی است.

بسیاری از کشورهای با درآمد پایین تر، از جمله هند، می گویند که کشورهای ثروتمندتر مانند ایالات متحده - که از لحاظ تاریخی بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ای در جهان بوده است - باید گازهای گلخانه ای را حتی سریعتر از آنچه که وعده داده اند کاهش دهند تا به بقیه جهان زمان بیشتری برای دور شدن از آن داده شود. سوخت های فسیلی.

برخی از کشورها، به ویژه برزیل و اندونزی، تنها گازهای گلخانه ای را از سوخت های فسیلی در خانه ها، اتومبیل ها و کارخانه ها تولید نمی کنند. آنها همچنین هر ساله با سوزاندن و پاکسازی جنگل های بارانی غنی از کربن و زمین های ذغال سنگ نارس برای کشاورزی، مقادیر زیادی دی اکسید کربن آزاد می کنند.

هر دو کشور اخیراً وعده‌های آب و هوایی جدیدی ارائه کرده‌اند، اگرچه Climate Action Tracker سیاست‌های فعلی در هر دو کشور را «ناکافی» ارزیابی می‌کند. در برزیل، میزان جنگل‌زدایی مناطق استوایی در دهه 2000 به سرعت کاهش یافت، اما از زمان انتخاب رئیس‌جمهور ژایر بولسونارو در سال 2018، دوباره تسریع شد (داده‌های موجود در نمودار فقط تا سال 2016 ادامه دارد و این افزایش در پاکسازی جنگل‌ها را منعکس نمی‌کند). آقای بولسونارو متعهد شده است که اگر جامعه بین‌المللی میلیاردها دلار برای تلاش‌های حفاظتی بپردازد، به جنگل‌زدایی غیرقانونی در این دهه پایان دهد، هرچند که وعده‌های او با بدبینی محیط‌بانان و گروه‌های بومی مواجه شده است.

اندونزی اقداماتی را برای مقابله با پاکسازی جنگل های استوایی به دلیل مزارع روغن نخل انجام داده است. اما محققان این سوال را مطرح کرده‌اند که این تلاش‌ها چقدر خوب کار می‌کنند و این کشور مرتباً شاهد آتش‌سوزی‌های گسترده است که اغلب عمداً برای پاکسازی زمین تنظیم می‌شوند و مقادیر زیادی دی اکسید کربن را در جو آزاد می‌کنند.

انتظار می رود در اجلاس گلاسکو، دیپلمات ها درباره راه های تسریع اقدامات اقلیمی، چه از طریق کاهش عمیق گازهای گلخانه ای مانند متان، ارائه کمک های مالی به کشورهای در حال توسعه برای انرژی پاک یا تقویت برنامه های حفاظت از جنگل ها، بحث کنند. در حالی که برخی از رهبران، مانند پرزیدنت بایدن، گفته اند که می خواهند هدف محدود کردن گرمایش زمین تا 1.5 درجه سانتیگراد را زنده نگه دارند، دانشمندان هشدار می دهند که این هدف به زودی بدون اقدام فوری و سریع دور از دسترس خواهد بود.

بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا، اجلاس را با یک فراخوان فوری برای اقدام آغاز کرد و تغییرات آب و هوایی را به بمبی تشبیه کرد که آماده انفجار است، حتی در حالی که او چالش های پیش رو را اذعان کرد.

او گفت: "مصیبت این است که این یک فیلم نیست و دستگاه قیامت واقعی است." «بشریت مدت‌هاست که تغییرات اقلیمی را کم‌کم کرده است. در آن ساعت قیامت یک دقیقه به نیمه شب مانده است و ما باید همین الان اقدام کنیم.»

خانم موتلی در وعده های آب و هوایی برخی کشورها که مبتنی بر فناوری هایی هستند که هنوز وجود ندارند، سوراخ هایی ایجاد کرد.

او گفت: "این در بهترین حالت بی پروا و در بدترین حالت خطرناک است."

بایدن خواستار اقدام سختگیرانه تر در مورد انتشار گازهای گلخانه ای است و وعده افزایش شغل در سراسر جهان را می دهد.

در اجلاس آب و هوای COP26 در گلاسکو، پرزیدنت بایدن هشدار داد که جهان تنها "یک پنجره کوتاه" برای مبارزه با تاثیرات فزاینده تغییرات آب و هوایی دارد و بحران را فرصتی برای هدایت رشد اقتصادی در سراسر جهان و افزایش شغل توصیف کرد.

پرزیدنت بایدن روز دوشنبه به رهبران جهان گفت که "ما فقط یک پنجره کوتاه پیش روی خود داریم تا بلندپروازی های خود را برای مبارزه با تغییرات اقلیمی افزایش دهیم" و هشدار داد که بلایای اقلیمی در حال حاضر تریلیون ها دلار هزینه اقتصادی را تحمیل کرده اند، اما امیدوار است که تغییر به سمت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کاهش یابد.

منابع انرژی می تواند میلیون ها شغل در سراسر جهان ایجاد کند.

آقای بایدن در یک سخنرانی که کمی بیش از 11 دقیقه به طول انجامید، در نزدیکی آغاز جلسه با رهبران دیگر در اجلاس سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی گفت: "گلاسکو باید آغاز یک دهه نوآوری و جاه طلبی برای حفظ دنیای مشترکمان باشد." ، معروف به COP26.

آقای بایدن که به شدت تحت تأثیر سیاست داخلی قرار گرفته بود، با دستی ضعیف تر از آنچه انتظار داشت وارد گلاسکو شد. مخالفت‌ها در کنگره او را مجبور کرده است تا قوی‌ترین مکانیسم را در برنامه‌های آب و هوایی خود کنار بگذارد: برنامه‌ای که می‌توانست به سرعت بخش برق را با پاداش دادن به شرکت‌های برقی که از سوخت‌های فسیلی مهاجرت کرده‌اند و مجازات کسانی که این کار را نکرده‌اند پاکسازی کند.

استراتژی جایگزین او لایحه ای است که 555 میلیارد دلار اعتبار مالیاتی و مشوق های مالیاتی بر انرژی پاک ارائه می کند. این بزرگترین مبلغی است که تا به حال توسط ایالات متحده برای مقابله با گرمایش جهانی هزینه شده است، اما تنها حدود نیمی از آلودگی را کاهش می دهد.

رئیس جمهور از کاهش احتمالی انتشار گازهای گلخانه ای در این لایحه حمایت کرد، اما حتی این اقدام کاهشی نیز چشم اندازهای نامشخصی برای عبور از کنگره و میز آقای بایدن دارد. او امیدوار است که آن را با مقررات زیست محیطی جدید همراه کند، اگرچه آنها هنوز تکمیل نشده اند و می توانند توسط رئیس جمهور آینده لغو شوند.

در یک جلسه کوچکتر با رهبران جهان پس از سخنرانی خود در کنفرانس کامل، آقای بایدن به سلف خود، دونالد جی. ترامپ، اشاره کرد که ایالات متحده را از توافقنامه آب و هوایی پاریس در سال 2015 خارج کرد، سیاستی که او پس از روی کار آمدن خود تغییر داد.

او گفت: «من حدس می‌زنم که نباید عذرخواهی کنم، اما به خاطر این واقعیت که ایالات متحده در دولت گذشته، از توافق‌نامه پاریس خارج شد و ما را به نوعی پشت توپ هشت قرار داد، عذرخواهی می‌کنم.»

آقای بایدن اهداف کوتاه‌مدت بلندمدت یا تعهدات بلندمدت‌تری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای آمریکا، فراتر از آن‌هایی که در نشست آب‌وهوایی در ماه آوریل توضیح داد، ارائه نکرد، اگرچه او گفت که روز دوشنبه یک برنامه بلندمدت برای آوردن ایالات متحده به انتشار خالص صفر تا سال 2050

او همچنین چین را - همانطور که مشاور امنیت ملی خود در اوایل روز انجام داد - به دلیل اقدام ناکافی در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مورد توجه قرار نداد. در عوض او در سخنرانی خود خواستار همکاری جهانی شد.

او گفت: «ما هنوز در حال کوتاهی هستیم. «دیگر زمانی برای عقب نشینی یا نشستن روی حصار یا جر و بحث بین خود نیست. این یک چالش زندگی جمعی ما است.»

آقای بایدن گفت که در روزهای آینده، دولت او تلاش های جدیدی را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق جنگلداری و کشاورزی و صنایع نفت و گاز شرح خواهد داد. و او متعهد شد که ایالات متحده از کشورهای در حال توسعه برای کاهش و سازگاری با تغییرات آب و هوایی حمایت کند.

آقای بایدن با کمی تغییر در سخنان سنتی پایان سخنرانی خود، گفت: «خدا همه شما را برکت دهد و خداوند سیاره زمین را حفظ کند.»

همزمان با آغاز اجلاس، مقامات آمریکایی به چین غایب حمله کردند.

دولت بایدن روز دوشنبه همزمان با سفر رئیس جمهور ایالات متحده به گلاسکو برای اجلاس آب و هوا و از چینی ها برای افزایش جاه طلبی های خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، انتقاد خود از چین را تشدید کرد.

این انتقاد به دنبال این بود که چین و رهبر آن، شی جین پینگ - که به طور مشخص در COP26 غایب است - به عنوان عقب مانده اقتصاد بزرگ در رقابت برای محدود کردن افزایش دما به تصویر بکشد. همچنین هدف آن دور کردن انتقاد از مبارزات داخلی آمریکا در تلاش برای کاهش انتشار بود.

جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی پرزیدنت بایدن، در گفتگو با خبرنگاران در ایر فورس وان، چین را «نقاط دورافتاده مهم» در میان کشورهایی خواند که در تلاش برای محدود کردن گرمایش به 1.5 درجه تعهد کرده‌اند. آقای سالیوان گفت که چین "متعهد است که با پیشروی ما به سمت جاه طلبی های بزرگتر قدم بگذارد."

آقای سالیوان در پاسخ به این سوال که چگونه روابط پرتنش ایالات متحده و چین بر مذاکرات آب و هوا در سطح جهان تأثیر می گذارد، پکن را مقصر دانست و گام های اقلیمی این کشور را «عمقاً نامتقارن» خواند.

آقای سالیوان گفت: «ایالات متحده، با وجود هر مشکلی که با چین داریم، در حال افزایش است. ما تا سال 2030 50 تا 52 درصد کاهش خواهیم داد. ما با تمام تعهدات خود پیش می رویم - ما در حال تکمیل پایان معامله خود در COP هستیم.

وی افزود: چین «کشوری بزرگ با منابع و قابلیت‌های فراوان است و آنها کاملاً می‌توانند به مسئولیت‌های خود عمل کنند».

دیپلمات‌های برخی از آسیب‌پذیرترین کشورهای جهان از انتقاد آشکار از چین اجتناب کرده‌اند. هنگامی که در مورد هدف جدیدی که پکن هفته گذشته اعلام کرد، که تا حد زیادی از هدف سال 2015 برای به حداکثر رساندن انتشار قبل از سال 2030 قابل تشخیص نیست، سؤال شد، بسیاری از دیپلمات ها فقط گفتند که همه کشورهای گروه 20 باید جاه طلب تر باشند.

تینا استگ، سفیر آب و هوا برای جزایر مارشال، در بیانیه ای گفت: جهان به چیزهای بیشتری نیاز دارد. چین می تواند کارهای بیشتری انجام دهد و باید مانند همه اعضای گروه 20 انجام دهد.

آلف ویلز، مذاکره کننده ارشد سابق آفریقای جنوبی، گفت که کشورهای در حال توسعه به دلایل مختلف از انتقاد علنی چین بیزارند. به عنوان مثال، دیپلمات‌های چینی می‌توانند در فشار دادن کشورهای ثروتمند برای تامین بودجه برای کشورهای فقیر نقش موثری داشته باشند. از سوی دیگر، چین اکنون در ارائه کمک به کشورهای در حال توسعه بسیار از ایالات متحده پیشی گرفته است.

آقای ویلز گفت: «چین از منظر اقتصادی تا حد زیادی نماینده یک ابرقدرت اقتصادی است، به ویژه در میان کشورهای در حال توسعه».

رهبر سازمان ملل هشدار داد که جهان با یک "فاجعه آب و هوایی" روبرو است.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در مراسم افتتاحیه اجلاس COP26 در گلاسکو، از رهبران جهان خواست تا اقدامات اقلیمی را تشدید کنند و مسیر کنونی جهان را با «حفر قبر خودمان» برابر دانست.

وقت آن است که بگوییم کافی است - از بی رحمی تنوع زیستی بس است. بس که خودمان را با کربن بکشیم. از بس که با طبیعت مثل توالت رفتار کنیم. بس که بسوزانیم و حفاری کنیم و راهمان را عمیق تر استخراج کنیم. قبر خودمان را حفر می کنیم. سیاره ما در برابر چشمان ما در حال تغییر است، از اعماق اقیانوس ها تا قله های کوه، از ذوب یخچال های طبیعی تا رویدادهای شدید آب و هوایی بی امان. افزایش سطح آب دریا دو برابر میزان 30 سال پیش است. اقیانوس‌ها داغ‌تر از همیشه هستند و سریع‌تر گرم‌تر می‌شوند. بخش‌هایی از جنگل‌های بارانی آمازون اکنون بیش از آنچه که جذب می‌کنند کربن منتشر می‌کنند. اعلامیه‌های اخیر اقدام اقلیمی ممکن است این تصور را ایجاد کند که ما در مسیر تغییر اوضاع هستیم. این یک توهم است. حتی در بهترین سناریو، دما از 2 درجه بالاتر خواهد رفت. بنابراین با افتتاح این کنفرانس اقلیمی مورد انتظار، همچنان به سمت فاجعه آب و هوایی پیش می رویم. جوانان آن را می دانند. هر کشوری می بیند که جزیره کوچک خود، کشورهای در حال توسعه و سایر کشورهای آسیب پذیر در آن زندگی می کنند. و برای آنها شکست یک گزینه نیست. شکست حکم اعدام است.

دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، روز دوشنبه با انتقاد شدید از شکست جهان در مهار گرمایش جهانی، از کشورها خواست که هر سال برای بازنگری اهداف آب و هوایی خود - نه هر پنج سال یکبار، همانطور که توافقنامه آب و هوای پاریس تصریح می‌کند - بازگردند. .

او در مراسم افتتاحیه COP26، اجلاس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو، گفت: «حتی اگر تعهدات اخیر واضح و معتبر بود - و سؤالات جدی در مورد برخی از آنها وجود دارد - ما همچنان به سمت فاجعه آب و هوایی نگران هستیم.»

آقای گوترش گفت: "سیاره ما با ما صحبت می کند." ما باید گوش کنیم و باید عمل کنیم.»

او به تحلیل‌هایی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد حتی اگر همه کشورها به اهداف ملی خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دست یابند، پیش‌بینی می‌شود که میانگین دمای جهانی تا پایان این قرن ۲.۷ درجه سانتی‌گراد در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن افزایش یابد. این امر جهان را در مسیر گرمای شدیدتر، آتش سوزی و سیل قرار می دهد.

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که بهترین راه برای جلوگیری از بدترین عواقب تغییرات آب و هوایی محدود کردن افزایش دما به 1.5 درجه سانتیگراد است.

درخواست آقای گوترش برای بررسی سالانه توسط گروهی از کشورهایی که آسیب پذیرترین آنها در برابر تغییرات آب و هوایی هستند انجام می شود، اما انتظار می رود که با فشار زیادی از سوی بسیاری از کشورها روبرو شود که استدلال می کنند که اهداف توافقنامه پاریس 2015 را جابجا می کند.

آقای گوترش گفت این بررسی های سالانه باید تا زمانی انجام شود که کل جهان بتواند به هدف 1.5 درجه برسد. و او همچنین با درخواست‌های خاص، از جمله پایان دادن به یارانه‌ها برای سوخت‌های فسیلی، قیمت انتشار دی‌اکسید کربن و حذف تدریجی زغال‌سنگ، سقف را بالا برد.

هیچ توافقی بین آلاینده های بزرگ جهان در مورد هیچ یک از این موارد وجود ندارد. حتی تا روز یکشنبه، رهبران گروه 20 کشور ثروتمند - که 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند، به رهبری ایالات متحده، چین و کشورهای اتحادیه اروپا - از نشست سران در رم با توافقی که تنها برای پایان دادن به کمک های مالی خارجی به دست آوردند، بیرون آمدند. برای زغال سنگ

اروپا امیدوار است که پیشنهادات آب و هوایی آن نمونه باشد.

27 کشور عضو اتحادیه اروپا که تقریباً 450 میلیون نفر را نمایندگی می کنند، با میزانی از خودداری به گلاسکو می آیند و متعهد به کاهش قابل توجهی در انتشار کربن هستند.

در ماه ژوئیه، اتحادیه اروپا یکی از تهاجمی‌ترین و دقیق‌ترین برنامه‌های جهان را برای تبدیل شدن به یک اقتصاد بدون کربن تا سال 2050 ارائه کرد. برای تحمیل این موضوع، بروکسل در قانون متعهد شده است که انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال 2030 در مقایسه با سال 1990 به میزان 55 درصد کاهش دهد. سطوح

اما بحث‌های پیچیده و داغی در داخل بلوک در مورد چگونگی دستیابی به چنین کاهشی و اینکه چه چیزی برای دریافت یارانه واجد شرایط «سبز» است، وجود دارد. برخی از کشورهای بزرگ و با نفوذ مانند فرانسه و لهستان می خواهند انرژی هسته ای واجد شرایط باشد، هم برای حمایت از زیرساخت های موجود و هم برای کاهش وابستگی سنتی به زغال سنگ.

این پیشنهادها مستلزم آن است که 38.5 درصد کل انرژی تا سال 2030 از انرژی های تجدیدپذیر باشد.

برخی دیگر مشتاق هستند تا پیشنهادات برای توقف فروش خودروهای جدید گازوئیلی و گازوئیلی، حتی هیبریدی را تنها در 14 سال کاهش دهند.

اما کلید این طرح افزایش قیمت انتشار کربن از تقریباً هر بخش از اقتصاد است که بر مواردی مانند سیمان مورد استفاده در ساخت‌وساز و سوخت مورد استفاده کشتی‌های کروز تأثیر می‌گذارد.

همچنین بحث در مورد اینکه آیا و چقدر باید مالیات کربن بر واردات اعمال شود، به اصطلاح مالیات بر مرز کربن، وجود دارد تا شرکت های اروپایی با ضرر رقابتی محصولات تولید شده در کشورهایی که از نظر زیست محیطی کمتر سختگیر هستند، مواجه نشوند. و وعده‌هایی درباره صندوقی داده شده است که از مالیات‌های جدید بر کربن به دست می‌آید که می‌تواند تا ۷۰ میلیارد یورو (حدود ۸۱ میلیارد دلار) برای کمک به دولت‌ها برای کمک به افرادی که بیشترین آسیب را می‌بینند، فراهم کند.

در حالی که بحث برانگیز است، پیشنهادهای ارائه شده توسط کمیسیون اروپا، بازوی اجرایی بلوک، تلاشی برای اثبات رهبری جهانی در تلاش جهان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. شرکت‌های اروپایی همچنین امیدوارند که پیشرفت‌های فناوری تولید کنند که بتوانند آن را به کشورهای دیگر بفروشند.

اگرچه اتحادیه اروپا تنها حدود 8 درصد از انتشار کربن کنونی جهان را تولید می کند، انتشار تجمعی آن از آغاز عصر صنعتی یکی از بالاترین ها در جهان است. اما به عنوان یک بازار بزرگ، خود را نیز به عنوان یک قدرت نظارتی مهم برای جهان می‌بیند و امیدوار است بتواند نمونه‌ای باشد، فناوری‌های جدیدی را برای فروش ابداع کند و استانداردهای جهانی را ارائه کند که می‌تواند به اقتصاد بدون کربن منجر شود.

دیوید ساسولی، رئیس پارلمان اروپا که باید هر توافق نهایی را تصویب کند، در بیانیه‌ای درباره نشست گلاسکو گفت: «ما نمی‌توانیم تحمل کنیم که این توافق شکست بخورد».

او ادامه داد که گزارش اخیر سازمان ملل در مورد انتشار گازهای گلخانه ای، "روشن می کند که برنامه های ملی فعلی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی به اندازه کافی نزدیک نیستند."

او گفت: "اگر ما در مورد جلوگیری از افزایش بیش از 1.5 درجه جدی هستیم، پس جاه طلبی های خوب باید به سیاست های روشن و قابل دستیابی تبدیل شود."

- استیون ارلنگر

ملکه الیزابت که خواستار دولتمردی بود، نه سیاست، گفت: اکنون زمان اقدام است.

پس از اینکه پزشکان به او توصیه کردند به کنفرانس نرود، ملکه آدرس خود را به صورت ویدئویی ارائه کرد. شاهزاده چارلز در آن حضور یافت و به رهبران یادآوری کرد که "چشم ها و امیدهای جهان به شماست."

هیچ یک از ما چالش های پیش رو را دست کم نمی گیریم. اما تاریخ نشان داده است که وقتی ملت ها در یک هدف مشترک گرد هم می آیند، همیشه جایی برای امید وجود دارد. با کار کردن در کنار هم، توانایی حل غیر قابل حل ترین مشکلات و پیروزی بر بزرگترین ناملایمات را داریم. گاهی دیده شده است که آنچه امروز رهبران برای مردم خود انجام می دهند، حکومت و سیاست است. اما کاری که آنها برای مردم فردا انجام می دهند، دولتمردی است. من به عنوان یک نمونه، امیدوارم که این کنفرانس یکی از آن مناسبت های نادری باشد که در آن همه این شانس را داشته باشند که فراتر از سیاست های لحظه ای قد علم کنند و به دولتمردی واقعی دست یابند.

«می‌دانم که همه شما بار سنگینی را بر دوش خود حمل می‌کنید، و نیازی به این ندارید که به شما بگویم که چشم‌ها و امیدهای جهان به سوی شماست تا با جدیت و قاطعیت عمل کنید، زیرا زمان به معنای واقعی کلمه تمام شده است. درخواست امروز من این است که کشورها گرد هم آیند تا محیطی را ایجاد کنند که هر بخش از صنعت را قادر می سازد تا اقدامات لازم را انجام دهد.

ملکه الیزابت دوم که به دلیل نگرانی های بهداشتی در نشست آب و هوا غایب بود اما سکوت نکرد، روز دوشنبه از رهبران جهان خواست تا از اختلافات سیاسی فعلی خود فراتر رفته و به خاطر سیاره زمین، دولتمردی واقعی خود را نشان دهند.

پادشاه 95 ساله در یک پیام ویدئویی به گردهمایی COP26 در گلاسکو گفت که کشورها با همکاری بر مشکلات و ناملایمات غیر قابل حل در طول تاریخ غلبه کرده اند.

او گفت: «گاهی دیده شده است که آنچه امروز رهبران برای مردم خود انجام می دهند، حکومت و سیاست است. اما کاری که آنها برای مردم فردا انجام می دهند، این است که دولتمردی هستند.

ملکه با پوشیدن سنجاق سبز و پروانه ای به توصیه پزشکان سفر خود به اسکاتلند را به دلیل آنچه کاخ باکینگهام به عنوان خستگی توصیف کرد لغو کرده بود.

او گفت که محیط زیست موضوع "نزدیک به قلب" همسر فقیدش، شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبورگ بود که در ماه آوریل درگذشت. او با دعوت از رهبران جهان برای یافتن زمینه مشترک، گفت: «زمان کلمات اکنون به زمان عمل رسیده است».

او گفت: "البته، مزایای چنین اقداماتی برای همه ما امروز در اینجا وجود نخواهد داشت." هیچ یک از ما برای همیشه زنده نخواهیم بود. اما ما این کار را نه برای خودمان، بلکه برای فرزندانمان و فرزندانمان و کسانی که راه آنها را دنبال خواهند کرد، انجام می دهیم.»

ملکه گفت که کارهای زیست محیطی همسر فقیدش از طریق نوه بزرگش، شاهزاده ویلیام، و پسر ارشدش، شاهزاده چارلز، ادامه یافت که روز دوشنبه در اجلاس سران، رهبران جهان را خطاب قرار دادند و خواستار "یک کمپین به سبک نظامی" برای مبارزه شدند. تغییرات آب و هوایی

اظهارات چارلز بر اساس اظهارات روز یکشنبه در نشست سران گروه 20 در رم است، جایی که او کنفرانس را "آخرین فرصت" برای جلوگیری از شدیدترین اثرات تغییرات آب و هوایی توصیف کرد.

چارلز، شاهزاده ولز و وارث تاج و تخت بریتانیا، گفت: «آینده بشریت و خود طبیعت در خطر است».

گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی نشان داد که کشورها باید فوراً توسعه نفت، گاز و زغال‌سنگ جدید را متوقف کنند، اگر امیدوارند میانگین دمای جهانی را از افزایش 1.5 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح پیش‌صنعتی حفظ کنند، آستانه‌ای که دانشمندان می‌گویند بیش از آن زمین با آسیب‌های جبران‌ناپذیری مواجه است. این سیاره در حال حاضر 1.1 درجه سانتیگراد گرم شده است.

ما در یک بحران آب و هوایی هستیم. جنیفر مورگان، مدیر اجرایی صلح سبز بین‌المللی، گفت: جایی برای دست چپ و راست وجود ندارد که کارهای متفاوتی انجام دهند. این باورپذیر نیست که بگوییم برای 1.5 درجه می جنگید در حالی که خواهان افزایش تولید نفت هستید.

با افزایش قیمت بنزین به بیش از 3.30 دلار در هر گالن در سراسر کشور، آقای بایدن در آخر هفته از کشورهای بزرگ تولیدکننده انرژی با ظرفیت اضافی خواست تا تولید را افزایش دهند، بخشی از تلاش بزرگتر برای تحت فشار قرار دادن کشورهای اوپک و روسیه برای افزایش عرضه نفت. امانوئل ماکرون از فرانسه که کشورش میزبان نشست سال 2015 در پاریس بود که در آن 200 کشور توافق کردند به طور جمعی با گرمایش جهانی مقابله کنند، به او پیوست.

در پایان یکشنبه اجلاس گروه 20 که با لفاظی های بلند در مورد آب و هوا، اما اقدامات ملموس کمتر از آنچه فعالان انتظار داشتند، به پایان رسید، آقای بایدن به طنز اشاره کرد. او در یک کنفرانس خبری گفت که انتقال به منابع انرژی با آلایندگی کمتر سال ها طول می کشد، و در این بین، اطمینان از اینکه مردم می توانند هزینه رانندگی خودروهای خود و گرم کردن خانه های خود را داشته باشند، مهم بود.

رئیس‌جمهور گفت: «در ظاهر ناسازگار به نظر می‌رسد، اما اصلاً ناسازگار نیست زیرا هیچ‌کس پیش‌بینی نکرده است که امسال در موقعیتی باشیم - یا حتی در سال آینده - که اینطور نیستیم. قرار است از نفت یا گاز بیشتری استفاده کنیم. که ما درگیر هیچ گونه سوخت فسیلی نخواهیم بود. ما یارانه این سوخت های فسیلی را متوقف خواهیم کرد. ما تغییرات قابل توجهی ایجاد خواهیم کرد. و فقط این استدلال را مطرح می کند که ما باید با سرعت بیشتری به سمت انرژی های تجدیدپذیر حرکت کنیم - به سمت باد و خورشید و سایر وسایل انرژی.

Climate Fwd یک دولت جدید، یک وضعیت اضطراری آب و هوایی مداوم - و یک تن از اخبار. خبرنامه ما به شما کمک می کند تا در جریان آن باشید. آن را به صندوق ورودی خود ارسال کنید.

طرح هزینه های آب و هوایی و اجتماعی آقای بایدن که در کنگره در حال بررسی است، یارانه های دولت برای سوخت های فسیلی را حذف نمی کند، که تخمین زده می شود سالانه حدود 20 میلیارد دلار باشد.

اظهارات وی در حالی بیان شد که رئیس جمهور و دستیارانش در تلاش برای مقابله با حملات جمهوری خواهان هستند که برنامه اقتصادی وی را به تورم فزاینده مرتبط می کند، از جمله قیمت های بالاتر بنزین، که به کاهش محبوبیت او کمک می کند.

آقای بایدن حساسیت بالایی نسبت به سیاست پمپ نشان داده است. او بارها تلاش‌های سناتورهای جمهوری‌خواه در اوایل سال جاری برای افزایش مالیات‌های فدرال بنزین را رد کرد - اقدامی که اقتصاددانان به طور گسترده می‌گویند که تقاضای نفت را کاهش می‌دهد - به دلیل نگرانی از اینکه آنها بار نامناسبی را بر دوش آمریکایی‌های طبقه متوسط وارد می‌کنند و تعهد او مبنی بر عدم افزایش مالیات بر مردم را نقض می‌کنند. درآمد کمتر از 400000 دلار در سال

آمریکایی های طبقه متوسط «باید به کار خود برسند. آنها باید سوار ماشین شوند، کلید را روشن کنند، بچه هایشان را به مدرسه ببرند.» آقای بایدن در کنفرانس خبری گفت. اتوبوس های مدرسه باید حرکت کنند. او گفت: «این ایده که «جایگزینی برای دور شدن از سوار شدن به اتومبیل شما وجود دارد، واقع بینانه نیست. این اتفاق نخواهد افتاد."

۸آژانس بین المللی انرژی در نقشه راه خود که جزئیات چگونگی کاهش انتشار دی اکسید کربن جهانی را تا اواسط قرن شرح می دهد، خواستار پایان دادن به فروش خودروهای جدید بنزینی تا سال 2035 شد. حذف تدریجی نیروگاه‌هایی که زغال‌سنگ، نفت و گاز را بدون کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌سوزانند تا سال 2040. و ایجاد یک بخش انرژی جهانی که تا سال 2050 عمدتاً مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر است.

I.E.A. همچنین هشدار داد که انتشار گازهای گلخانه ای همچنان در حال افزایش است و جهان همچنان در مسیر اشتباه حرکت می کند و از درک تحول عظیم سیستم انرژی جهانی مورد نیاز برای ایمن نگه داشتن سیاره ناتوان است.

سازمان جهانی هواشناسی ماه گذشته گزارش داد که میزان گازهای گلخانه‌ای جذب‌کننده گرما در جو در سال 2020، با وجود کاهش رشد اقتصادی ناشی از همه‌گیری، به رکوردی بی‌سابقه رسید و امسال دوباره در حال افزایش است. در همین حال، چین در واکنش به کمبود برق در چند ماه گذشته، تولید و واردات زغال سنگ را گسترش داده است.

جاستین گوای، مدیر استراتژی جهانی پروژه Sunrise، یک گروه غیرانتفاعی که از انتقال جهانی به دور از نفت، گاز و زغال سنگ حمایت می کند، گفت که ایالات متحده و سایر کشورها باید فوراً تولید سوخت فسیلی جدید را متوقف کنند.

آقای گوای، که گروهش به گروه فعال جنبش طلوع آفتاب وابسته نیست، گفت: «صفر خالص بر اساس اینکه آیا ما فراتر از سوخت‌های فسیلی حرکت می‌کنیم، زندگی می‌کند یا می‌میرد». "این با توقف فوری توسعه زغال سنگ، نفت و گاز آغاز می شود. نه سال آینده یا دهه آینده. همین الان."

مودی می‌گوید هند انتشار خالص کربن را تا سال 2070 هدف قرار داده است

هند آخرین آلاینده اصلی کربن در جهان است که هدف خالص صفر را اعلام کرده است، با هدف آمریکا و اتحادیه اروپا برای سال 2050.

نخست وزیر هند در اجلاس بحران آب و هوایی COP26 در گلاسکو اعلام کرد که اقتصاد هند تا سال 2070 کربن خنثی خواهد شد.

تاریخ هدف دو دهه فراتر از آنچه دانشمندان می گویند برای جلوگیری از اثرات فاجعه بار آب و هوا لازم است.

هند آخرین آلاینده اصلی کربن در جهان است که هدف خالص صفر را اعلام کرده است، چین اعلام کرده است که در سال 2060 به این هدف خواهد رسید و ایالات متحده و اتحادیه اروپا تا سال 2050 را هدف گذاری کرده اند.

نارندرا مودی در گفتگوهای مهم روز دوشنبه به بیش از 120 رهبر گفت: «تا سال 2070، هند به هدف انتشار خالص صفر خواهد رسید.

مودی همچنین گفت که هند هدف سال 2030 خود را برای ظرفیت نصب شده «انرژی غیر فسیلی» - عمدتا خورشیدی - از 450 به 500 گیگاوات افزایش خواهد داد.

علاوه بر این، 50 درصد انرژی مورد نیاز کشور تا همان تاریخ از منابع تجدیدپذیر تامین خواهد شد.

مودی همچنین اعلام کرد که شدت کربن اقتصاد هند - میزان کالاهای تولید شده در هر واحد انرژی - تا سال 2030 تا 45 درصد کاهش می یابد. هدف قبلی 35 درصد بود.

دانشمندان گفته اند که جهان باید تا سال 2030 انتشارات جهانی را به نصف کاهش دهد و تا سال 2050 به صفر خالص برسد تا از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی جلوگیری شود.

یکی از مقامات COP از تعهد 2030 استقبال کرد اما از هدف 2070 که فراتر از هدف صفر خالص چین در سال 2060 است، ابراز شگفتی کرد. این مقام که نخواست نامش فاش شود، گفت که امیدوار است هند بتواند سال 2070 را به جلو بیاورد.

با این حال مودی به صراحت اعلام کرد که تعهدات کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از سوی هند و سایر کشورهای در حال توسعه مستلزم تامین مالی از سوی تولیدکنندگان غنی و تاریخی است.

او با اشاره به انتخاب های مصرف کننده در زمینه هایی از بسته بندی تا رژیم غذایی، گفت: به جای مصرف بی فکر و مخرب، ما نیاز به استفاده آگاهانه و آگاهانه داریم.

او گفت: «این انتخاب‌ها که توسط میلیاردها نفر انجام می‌شود، می‌تواند مبارزه با تغییرات اقلیمی را یک قدم جلوتر ببرد».

تنها هفته گذشته، هند که در حال حاضر سومین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای در جهان پس از چین و ایالات متحده است، درخواست‌ها برای اعلام هدف انتشار خالص کربن صفر را رد کرد.

این سازمان می‌گوید برای جهان مهم‌تر است که مسیرهای معتبری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد کند.

طبق توافق پاریس، کشورهایی که برنامه های کاهش کربن را بر اساس معاهده 2015 ارائه کرده بودند، باید پنج سال بعد، تا پایان سال 2020، به روز رسانی ها را ارائه می کردند.

به گفته کارشناسان، هند تنها اقتصاد بزرگی است که این کار را نکرده است، اما اعلامیه مودی احتمالاً در یک برنامه تجدید نظر شده رسمی خواهد شد.

هند کمترین میزان انتشار سرانه را در بین اقتصادهای بزرگ جهان دارد - با وجود 17 درصد از جمعیت جهان، 5 درصد از کل انتشار را منتشر می کند.

بریتانیا که زمانی آلاینده پیشرو بود، اکنون در تلاش است تا در زمینه تغییرات آب و هوایی پیشتاز باشد.

در آستانه اجلاس جهانی آب و هوا، تحول بریتانیا از سوخت های فسیلی به انرژی پاک به نمایش گذاشته شده است. اما کارشناسان این سوال را مطرح می‌کنند که آیا تعهد آن کافی است و آیا می‌تواند کشورهای دیگر را برای دستیابی به اهداف معنادار متقاعد کند.

نوشته مارک لندلر

در حالی که بریتانیا در حال آماده شدن برای میزبانی یک نشست مهم آب و هوایی در گلاسکو این هفته است، نقاط عطف تکامل خود به سمت یک اقتصاد سازگارتر با آب و هوا در امتداد خط راه آهن لندن به اسکاتلند به نمایش گذاشته می شود.

در نزدیکی Gainsborough، یک شهر رودخانه ای در 150 مایلی شمال پایتخت، یکی از آخرین نیروگاه های زغال سنگ بریتانیا هنوز هم دی اکسید کربن و سایر گازها را به هوا می فرستد. در 150 مایلی شمال، در سواحل بندر ساحلی بلیت، تیغه‌های باریک پنج توربین در یک مزرعه بادی دور از ساحل در نسیم به طرز تنبلی می‌چرخند.

این دو کارخانه که هر دو متعلق به شرکت بزرگ فرانسوی EDF هستند، نشان می‌دهند که بریتانیا چقدر پیشرفت کرده است. این ایستگاه زغال سنگ که اخیراً برای جبران کمبود برق مجدداً راه اندازی شده است، قرار است سال آینده از بهره برداری خارج شود، در حالی که شرکت قصد دارد توربین های شناور آزمایشی را در آب های نزدیک Blyth نصب کند.

پل اسپنس، مدیر استراتژی و امور شرکتی در EDF، با اشاره به هدف بریتانیا برای داشتن یک اقتصاد بدون کربن تا سال 2050، گفت: "ما در مورد یک انتقال بزرگ صحبت می کنیم." چراغ ها روشن است.»

بریتانیا نه تنها میزبان نشست آب و هوا، معروف به COP26 است، بلکه ادعای معتبری برای رهبری جهانی در سیاست آب و هوا دارد. زادگاه انقلاب صنعتی، بریتانیا اولین کشوری شد که به طور قانونی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را از طریق قانون تغییر آب و هوا در سال 2008 الزامی کرد. آسیاب‌های بادی با فناوری پیشرفته و دودکش‌های سرپایی آن تنها بارزترین شواهد از یک کمپین سه دهه‌ای هستند.

بریتانیا با ساخت بزرگترین صنعت بادی فراساحلی جهان، انتشار گازهای گلخانه ای را تا 44 درصد نسبت به سطوح سال 1990 کاهش داده است. طبق گزارش Climate Action Tracker، تحلیلی علمی از سیاست‌های کشورها، هدف آن برای کاهش حداقل 68 درصدی آن‌ها تا سال 2030، یکی از جاه‌طلبانه‌ترین اقتصادهای بزرگ است.

اگر بریتانیا به این هدف دست یابد، که چندان واضح نیست، یکی از معدود کشورهایی خواهد بود که برای تحقق هدف کلیدی توافق پاریس به اندازه کافی تلاش می کنند: محدود کردن افزایش طولانی مدت دمای کره زمین به 1.5 درجه سانتیگراد.

دولت نخست وزیر بوریس جانسون برای رسیدن به سرفصل خود، مجموعه ای از اهداف جلب توجه را تعیین کرده است: پایان دادن به فروش تمام خودروهای بنزینی و دیزلی تا سال 2030. پایان دادن به استفاده از تمام نیروگاه های زغال سنگ و گاز تا سال 2035. و فروش تمام سیستم های گرمایش خانه با سوخت فسیلی تا سال 2035 پایان یابد.

یوهان راکستروم، مدیر موسسه پوتسدام برای تحقیقات تأثیر آب و هوا در آلمان گفت: «بریتانیا ابتدا با قوانین آب و هوایی خارج شد و الهام بخش سوئد و سپس آلمان بود. "بریتانیا با موفقیت توانست زغال سنگ را حذف کند، که بسیار نمادین است زیرا برای اولین بار در انگلیس شروع شد."

راه اندازی مجدد موقت کارخانه زغال سنگ در نزدیکی گینزبورو - که به دلیل بادهای کم در دریای شمال که سرعت توربین ها را کند می کند ضروری است - نشان می دهد که این انتقال بدون سکسکه نیست. کمبود باد یا خورشید می تواند منابع انرژی تجدیدپذیر را متوقف کند.

مقاومت محلی توسعه صنعت باد خشکی را محدود کرده است. ترس از ذخایر انرژی، بریتانیا را بر آن داشته است که اجازه حفاری در یک میدان نفتی بزرگ جدید در جزایر شتلند را بدهد. حتی پیشنهادی برای یک میدان زغال سنگ جدید در کامبریا، در شمال غربی انگلستان وجود دارد، که به نظر می رسد در برابر آرزوهای اقلیمی بریتانیا باشد.

کارشناسان آب و هوا همچنین آقای جانسون را به دلیل ترسیم نکردن نقشه راه واقع بینانه برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه خود در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای مقصر می دانند. بریتانیا نتوانسته بودجه کافی برای تامین مالی پروژه های انرژی پاک جمع آوری کند. به کشاورزان، محرک‌های کلیدی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، نشان نداده است که چگونه می‌توانند با کشت زمین‌های ذغال سنگ نارس و سایر تکنیک‌های حفاظتی کمک کنند.

بریتانیا نیز آن دینام دیپلماتیک سابق نیست. هنگامی که آقای جانسون بیش از 100 کشور را در گلاسکو تشکیل می دهد، برخی اهداف مهم از جمله پایان جهانی استفاده از زغال سنگ را دنبال خواهد کرد. اما او این کار را به عنوان رهبر کشوری انجام خواهد داد که خود را از اتحادیه اروپا جدا کرده است و تاکنون نتوانسته است بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای جهان را تقویت کند: چین، ایالات متحده و هند.

با این حال، با وجود همه ترس‌های عقب‌نشینی، بریتانیایی‌ها غرور واقعی خود را از پیشگام بودن در گذار به آینده‌ای بدون کربن نشان می‌دهند. به هر حال، آلیس بل، یک کمپین تغییرات آب و هوایی مستقر در لندن، گفت: «ما جهان را به سمت این مشکل هدایت کردیم.»

کشوری که مترادف با کارخانه‌های آروغ زدن انقلاب صنعتی بود، که زمانی آسمان‌هایش را تاریک و رودخانه‌هایش را آلوده می‌کرد و به دنیا عبارت «زغال‌سنگ به نیوکاسل» را می‌داد، اکنون کمی بیش از نیمی از برق خود را از سوخت‌های غیرفسیلی تولید می‌کند. منابع، عمدتا باد.

در حالی که بریتیش پترولیوم، شل و دیگر غول‌های انرژی با دولت لابی می‌کنند تا به سوختن گاز ادامه دهد، در بریتانیا هیچ قیاسی با سناتور جو منچین سوم، دموکرات ویرجینیای غربی که با صنعت زغال‌سنگ روابط مالی دارد، وجود ندارد، که دولت بایدن را تحت فشار قرار داد تا عناصر اصلی را کاهش دهد. از قوانین آب و هوایی آن

بر خلاف ایالات متحده، که در آن تغییرات آب و هوایی یک موضوع حزبی است، سیاست های سبز حمایت گسترده ای را در چپ و راست به دست می آورند. قانون تغییر آب و هوا که کاهش 80 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای را تا سال 2050 پیش بینی کرده بود، با 463 رای موافق در برابر 5 رای موافق به تصویب پارلمان رسید.

در حال حاضر نزدیک به دوازده کشور و اتحادیه اروپا قوانین مشابهی در مورد این کتاب دارند. در سال 2019، ترزا می، نخست وزیر سلف جانسون، از این هم فراتر رفت و بریتانیا را به اولین اقتصاد بزرگی تبدیل کرد که متعهد شد تا سال 2050 به صفر برسد، به این معنی که به اندازه تولید گازهای گلخانه ای از جو خارج می شود.

تا حدودی، رهبری بریتانیا یک حادثه تاریخی است که ریشه در رویارویی تلخ نخست وزیر مارگارت تاچر با معدنچیان اعتصابی زغال سنگ در سال 1984 دارد. یعنی گاز طبیعی

تام برک، رئیس E3G، یک اندیشکده زیست محیطی و مشاور سابق دولت، گفت: «او به دلایلی سیاسی و اقتصادی از شر کارگران معدن زغال سنگ خلاص شد. اما این به بریتانیا درجه ای از آزادی عمل داد که برای سایر کشورها در دسترس نبود.»

اگرچه خانم تاچر بعداً به فعالیت‌های اقلیمی به‌عنوان یک مشغله‌ی چپ تلقی شد، او دو سخنرانی در سال 1989 ایراد کرد که مورخان می‌گویند اولین اظهارات مهم در مورد تغییرات آب و هوا توسط یک رهبر جهانی بود.

او به ایالات متحده گفت: «کاری که ما اکنون با جهان انجام می دهیم - با تخریب سطح زمین، آلوده کردن آب ها و افزودن گازهای گلخانه ای به هوا با سرعت بی سابقه ای - همه اینها در تجربه زمین جدید است. ملل

خانم تاچر بذر یک هدف دو حزبی را کاشت، زیرا دولت‌های محافظه‌کار و حزب کارگر به دنبال تقویت اعتبار سبز خود بودند. دیپلمات های بریتانیایی نقش کلیدی در میانجی گری قراردادهای آب و هوایی در ریودوژانیرو و کیوتو، ژاپن داشتند. بریتانیا در سفارتخانه های خود در سرتاسر جهان وابستگان آب و هوا نصب کرد.

در سال 2006، یک مشاور دولت بریتانیا، نیکلاس استرن، یک مطالعه اساسی در مورد اثرات اقتصادی تغییرات آب و هوا انجام داد، که بحث را قبل از اجلاس سال 2009 در کپنهاگ تشکیل داد و زمینه را برای قانون آب و هوا، که در زمان نخست وزیر کارگر، گوردون تصویب شد، فراهم کرد. رنگ قهوه ای.

هنگامی که محافظه کاران در سال 2010 به قدرت رسیدند، آنها سیاست آب و هوا را راهی برای جلب نظر رای دهندگان جوان تلقی کردند، که بسیاری از آنها محافظه‌کاران را به عنوان یک حزب سختگیر در جهت منافع تجاری می‌دانستند. پارلمان یک کمیته تغییرات آب و هوایی ایجاد کرد که دولت را وادار کرد تا سیاست هایی را اتخاذ کند که به بریتانیا در رسیدن به اهدافش کمک کند. برخی از سیاست های آن توسط دیگر اعضای اتحادیه اروپا تقلید شد. ما اساسا اتحادیه اروپا را اداره کردیم. در مورد سیاست آب و هوا،» آقای برک گفت.

سپس رای برگزیت در سال 2016 اتفاق افتاد و ما مهمترین ابزار خود را برای تأثیرگذاری بر دیگر کشورها، که اتحادیه اروپا بود، از دست دادیم.

آقای جانسون، که زمانی به تمسخر می‌گرفت که مزارع بادی «به سختی پوست یک پودینگ برنج را می‌کشند»، اکنون با شور و اشتیاق افرادی که به این دین تبدیل شده‌اند از تغییرات آب و هوایی صحبت می‌کند. متحدان می گویند که او به نیاز همسر سومش، کری جانسون، که علیه آلودگی پلاستیکی مبارزه می کند، متقاعد شده است.

اما منتقدان می گویند سخنان تند آقای جانسون توسط اقدامات او رد می شود. Climate Action Tracker، ضمن تمجید از جاه طلبی های بریتانیا، از تعهد مالی این کشور برای دستیابی به آنها انتقاد کرد و آن را "بسیار ناکافی" خواند.

آقای بورک گفت: «این درست است که بگوییم این خیانت به تعهد ملی توسط دولت فعلی است.

او گفت که دولت طرفدار برگزیت آقای جانسون به حمایت جناح آزادیخواه حزب محافظه کار وابسته است که با طرح های گسترده آب و هوایی مخالف است، در حالی که پیام های ضد تجاری او مانع از مشارکت با بخش خصوصی می شود.

برای شرکت های خصوصی، پیام های دولت درهم و برهم بوده است. EDF گفت که مایل است مزارع بادی بیشتری در خشکی بسازد، اما مقاومت محلی و فقدان انگیزه باعث شده است که جذابیت کمتری داشته باشد. و دولت برای تامین منابع مالی برای نسل جدید نیروگاه های هسته ای تلاش کرده است.

آقای اسپنس از EDF گفت: «ما تنها یک چهارم راه را به سوی سیستم انرژی کربن زدایی شده‌ایم که نخست‌وزیر به عنوان هدفی برای سال 2035 تعیین کرد». اگر می‌خواهیم به دنیای 1.5 درجه نزدیک شویم، به همه پاسخ‌ها نیاز داریم، سریع‌تر از آنچه قبلاً انجام داده‌ایم.»

با وجود تمام دستور کار بریتانیا، این حس در میان فعالان و کارشناسان وجود دارد که تنها یک کشور متوسط می‌تواند برای حل یک مشکل سیاره‌ای انجام دهد. مجموع انتشار گازهای گلخانه ای آن به سختی 1 درصد از کل جهان را تشکیل می دهد. چین نزدیک به 30 درصد و ایالات متحده 14 درصد را تشکیل می دهند.

دیوید کینگ، فرستاده سابق آب و هوا و مشاور علمی نخست وزیر تونی بلر، گفت: «تصور کنید اگر این سیاست ها در سال 1997 توسط ایالات متحده اتخاذ شده بود. "دنیا جای بسیار متفاوتی خواهد بود."