در نظام بانکی، وقتی یک سوی ترازنامه گران میشود، ناگزیر طرف دیگر هم باید افزایش یابد. با این حال، وامهای دستوری با نرخ ۴ درصد در شرایطی که نرخ پول به حدود ۴۰ درصد رسیده، عملاً فاقد توجیه اقتصادی است.
راهحلهای مقطعی تنها مُسکناند؛ مشکل اصلی در رقابتناپذیری ساختار بانکی ریشه دارد.
اما در بازار سرمایه، ماجرا متفاوت است. صندوقهای درآمد ثابت توانستهاند این ناترازی را تا حد زیادی برطرف کنند. اوراقی که در این بازار منتشر میشود، با نظر حسابرس، تحت نظارت سازمان بورس و با پشتوانهی کارشناسی دقیق عرضه میگردد؛ ابزاری شفاف و منصفانه که هم بازدهی مطلوب برای سرمایهگذار ایجاد میکند و هم تأمین مالی را کارآمدتر میسازد.
