ولادیمیر پوتین از آغاز قدرتگیریاش، سیاست خارجی روسیه را با ترکیبی از نوستالژی امپراتوری و تاکتیکهای مدرن هدایت کرده است.
از جنگ گرجستان در سال ۲۰۰۸ تا الحاق کریمه در ۲۰۱۴ و ورود به جنگ سوریه در ۲۰۱۵، هر گام او پیامی به غرب بود: روسیه اجازه نمیدهد ناتو به مرزهایش نزدیک شود و بدون حضورش تصمیمی در خاورمیانه گرفته شود.
این اقدامات محبوبیت داخلی پوتین را افزایش داد اما زمینهساز تقابل بلندمدت با غرب شد.
جنگ اوکراین در ۲۰۲۲ بزرگترین قمار پوتین بود؛ تلاشی برای جلوگیری از پیوستن اوکراین به ناتو که به جنگی فرسایشی و پرهزینه بدل شد.
تحریمهای غرب، خروج شرکتهای بینالمللی و کاهش ارزش روبل، روسیه را به سمت وابستگی بیشتر به چین و هند سوق داد. با وجود فشارها، پوتین برای بسیاری از روسها هنوز نماد ایستادگی و احیای عظمت ملی است؛ هرچند نسل جوانتر خواهان آزادی و ارتباط بیشتر با جهاناند.
آینده روسیه در گرو رقابت قدرتهای بزرگ و بازتعریف نظم جهانی است.
