عملکرد درآمد مالیاتی نسبت به مقدار مصوب در قانون بودجه از سال ۹۹ تا ۱۴۰۲ بیش از ۱۰۰ درصد بوده و پیشبینی میشود در سال ۱۴۰۳ نیز این درآمدها به طور کامل تحقق یابند. در مقابل، در این دوره درآمدهای گمرکی هیچوقت به طور کامل وصول نیافته است.
بررسیها نشان میدهد به دلیل خاصیت چسبندگی، مصرف نسبت به تولید در دوران رکود کمتر کاهش مییابد و در دوران رونق نیز با تاخیر نسبت به مصرف رشد میکند.
بررسیها نشان میدهد پرداخت یارانه نقدی در سال ۸۹ باعث شده تا سهم دهکهای هزینهای پایین از هزینه کل افزایش و سهم دهکهای هزینهای بالا کاهش یابد. در نتیجه، شکاف هزینهای دهکهای اول و آخر به کمترین مقدار خود رسید. البته با گذر زمان و افزایش تورم اثر کمکی یارانهها کمتر شده است.
بررسیها نشان میدهد به هنگام رکود نرخ رشد اقتصادی کل از نرخ رشد اقتصادی بدون احتساب درآمد نفتی کمتر میشود و عکس این اتفاق نیز در دوران رونق اتفاق میافتد.
بانک مرکزی نرخ رشد هدف نقدینگی را ۲۳ درصد با دامنه نوسان مثبت و منفی ۲ درصد اعلام کرده است. از میان سناریوهای بررسی شده، دو سناریو در این بازه میگنجد.
از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ روند درآمد اسمی خانوارهای شهری اکیدا صعودی بوده، ولی روند درآمد حقیقی در برخی سالها کاهشی بوده که نشان دهنده بیشتر بودن سرعت افزایش تورم از سرعت افزایش درآمد در این زمانها است.
در هر سه سناریوی بررسی شده برای پیشبینی پایه پولی، نرخ رشد نقطه به نقطه در انتهای سال کمتر از نرخ آن در خرداد ماه خواهد بود. این بدین معناست که احتمالا تا پایان سال سیر نرخ رشد پایه پولی کاهشی باشد.
بررسیها نشان میدهد سهم مسکن از تورم ماهانه دهک اول در یک سال اخیر اکثرا بیشتر از سهم مسکن از تورم ماهانه دهک دهم بوده، بهطوریکه، در بهمن سال گذشته، این آمار برای دهک اول به بیش از ۲۵۰ درصد رسیده است.
بررسیها نشان میدهد از هر ۳ زن شاغل ۳۰ ساله و بیشتر که در مناطق شهری زندگی میکند، یک نفر در بخش عمومی مشغول به کار است.
بررسیها نشان میدهد با وجود سقف افزایش اجارهبهای ۲۵ درصدی، تورم نقطهای اجارهبها در شهر تهران تفاوت چندانی نکرده و حتی برخی مالکان اجارهبهای خود را بین ۵۰ تا ۷۰ درصد افزایش دادهاند.
