به گزارش اکوایران به نقل از اقتصادنیوز: سالها تحصیل و جوانی صرف پزشکی میشود، اما بسیاری از پزشکان ایرانی در آستانه ورود به بازار کار عطای طبابت را به لقایش میبخشند.بخشی مهاجرت کردهاند، بخشی به زیباییکاران بدل شدهاند و عدهای هم مطبها را تعطیل کردهاند.
در گفتوگویی ، عالیه زمانی کیاسری نماینده مجلس دوازدهم و عضو کمیسیون بهداشت و درمان از چالشهای جامعه پزشکی و خطری که سلامت مردم را تهدید میکند سخن میگوید.
خانم زمانی! چندی پیش رئیس سازمان نظام پزشکی، اعلام کردند حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار پزشک عمومی اساساً طبابت نمیکنند؛ حتی در حوزه زیبایی هم فعال نیستند. به نظر شما مقصد این گروه از پزشکان کجاست و چرا چنین وضعیتی به وجود آمده است؟
وقتی جامعه پزشکی حمایت مادی و معنوی نداشته باشد و شأنش زیر سؤال برود، طبیعی است که پزشکان انگیزهای برای ماندن پیدا نکنند. نمیشود خطای بخشی از پزشکان را به پای همه نوشت و آن را به کل جامعه پزشکی تعمیم داد. در حال حاضر من فکر میکنم پزشکان ما در سه وضعیت قرار دارند:یک سوم به سمت مهاجرت رفتهاند.یک سوم تعهداتشان را گذراندهاند و دیگر طبابت نمیکنند.بقیه هم عمدتاً وارد حوزه زیبایی شدهاند.
ریشه چنین وضعیت را در چه عواملی میبینید؟
مشکل اصلی، نبود حمایت مادی و معنوی است. پزشک ما هفت سال درس میخواند، بعد چهار سال تخصص و تعهدات را میگذراند. اگر بلافاصله وارد دانشگاه شود، تازه در ۲۸ سالگی به بازار کار میرسد. متخصصها بعد از ۳۵ سالگی و فوق تخصصها پس از ۴۰ سالگی تازه میخواهند کار را شروع کنند. آن وقت دستمزدی که میگیرند، حتی از حقوق قانون کار هم کمتر است.
بهعنوان نمونه، پزشک خانواده در فارس و مازندران برای پوشش سه هزار نفر جمعیت حدود ۱۰۰ میلیون تومان دریافت میکند، اما از این مبلغ باید اجاره مطب، حقوق منشی، تجهیزات و لوازم مصرفی را بپردازد. در نهایت چیزی برایش باقی نمیماند.
چرا این دستمزدها بهرغم ادعاها در عمل به پزشکان نمیرسد؟
به نظر شما چرا با وجود اینکه سلامت مردم یک اولویت ملی است، همچنان منابع کافی برای حوزه درمان تأمین نمیشود؟
آقای رئیسجمهور خودش پزشک است و بهخوبی شرایط را میداند، اما پای کار نیامده است. مجلس، بهویژه کمیسیون بهداشت، باید مقتدرانه عمل کند. سازمان برنامه و بودجه هم هیچ حقی برای پزشک بهعنوان ارائهدهنده خدمت قائل نیست. اگر برای بیمار بهعنوان گیرنده خدمت ارزش قائل بودند، طبیعتاً از پزشک هم حمایت میکردند.
مثلاً شرکتهای خودروسازی موظفاند یک درصد ارزش افزوده فروش را برای تأمین آمبولانسهای اورژانس ۱۱۵ و هلال احمر اختصاص دهند، اما همین امسال ایرانخودرو این کار را نکرده و سایپا هم پول را نگه داشته است. این یعنی حتی ارزش جان انسانها در اولویت نیست.
شرایطی که از آن میگویید چه تأثیرات بلندمدتی بر آینده پزشکی کشور گذاشته است؟
نتیجه این وضعیت کاهش ورودی تخصصیهاست. در بسیاری از بیمارستانهای دولتی و دانشگاهی پزشک متخصص نداریم، در حالیکه تعداد فارغالتحصیلان کم نیست. پزشکان به سمت کار آزاد یا مهاجرت میروند. اگر همین روند ادامه یابد، در دهه آینده برای سادهترین اقدامات درمانی باید به کشورهای همسایه مراجعه کنیم.
