نسبیگرایی در تعریف خرد و داد میتواند مرزهای درستی و نادرستی را همواره مبهم نگه دارد و زمینه چپاول و توحش رو فراهم آورد.
خرد و داد خشتهای نخستین شناخت درستی و نادرستیاند و نسبی بودن آنها به معنای از دست دادن سنجه نیک و بد خواهد بود! این سنجهها توان ساخت قواعد جهان شمول را دارند.
اگر بر این باور باشیم که از یک سو قواعد عام برآمده از سنت، دستمایه ساخت خرد هستند و از سوی دیگر خرد ابزار پالایش سنت است، آیا دچار استدلال دوری نشده ایم؟
در سروستان با موسی غنینژاد اقتصاددان و ابراهیم صحافی پژوهشگر تاریخ گفتوگو کردیم.
