رکود شادی درمیدان

 به گزارش اکو ایران ،جشن هایمان برای حادثه های ملی کوچک ،کوچک تر می شود ،خیابان ها خلوت و خلوت تر .24 سال پیش بعد از تساوی به  یادماندی ایران مقابل استرالیا خیابان های تهران قفل شد و همه به خیابان ها ریختند.حتی آنهایی که به قصد شادی به خیابان نیامده بودند هم تا شب در خیابان های قفل شده ماندند و شادی کنندگان را همراهی کردند. 

این جشن دیگر خاطره ای دور است . اما خیابان های تهران پر از خاطرات این شادی های دست جمعی است  بعد از هر پیروزی ورزشی یا سیاسی  ، شادی های دست جمعی که سرما و گرمای هوا و ... تاثیری در رونق آن نداشت . اما پنجشنبه گذشته سرمای زمستان ، جشن شادی راه یافتن دوباره ایران به جام جهانی را سرد کرده بود . تعداد اندکی در میدان های شهر شیپور زدند و پرچم تکان دادند . 

سید حسن موسوی چلک ،رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران به اکو ایران می گوید :‌ از دو زاویه می توان به اتفاقی که پنج  شنبه افتاد و تیم ملی ایران برای دور سوم پیاپی وارد مسابقات جام جهانی شد نگاه کرد؛ یکی در مقایسه با اتفاقات شبیه این و نوع واکنش مردم در گذشته که اگر نیم نگاهی داشته باشیم مانند  آن دوران نبود که چند دلیل داشت؛ یک دلیل شرایط کروناست که نمی شود این را نفی کرد و دوم فضای کلی جامعه است.

او یادآوری می کند:‌ یکی از پیروزی ها همزمان بود  به زمان انتخابات ریاست جمهوری دوره نخست آقای روحانی  و شور و حال فضای انتخابات به شادی جمعی که دیدیم دامن زده بود، یا سالی که در استرالیا تیم ملی با آن شرایط وارد جام جهانی شد ناخودآگاه یک موجی از شادی راه افتاد و با این که هیچ سابقه ای قبل از آن نداشت مردم در خیابان ریختند و من هم یکی از کسانی بودم که به خیابان رفتم و شادی گروهی را همگی تجربه کردیم و سرودهای حماسی که ساخته شده بود و موجی که در کشور ایجاد شده بود آن فضا را ایجاد کرد و فضای اقتصادی و اجتماعی مثل حالا نبود. 

موسوی چلک تاکید می کند :شرایط اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور که امروز تجربه می کنیم متفاوت با ادوار گذشته است و هیچ کس نمی تواند این را نفی کند. شرایط کلان کشور در نوع رفتار مردم تاثیرات متفاوتی می گذارد. واقعیت این است که به واسطه مشکلات اقتصادی، تحریم ها، کاهش سرمایه اجتماعی و کاهش امید و نااطمینانی از آینده شرایطی را فراهم کرده که دل و دماغ شادی کردن در این نوع موفقیت ها مثل گذشته وجود نداشته باشد.

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران معتقد است یکی از دلایل کم رنگ شدن شادی های جمعی بعد از پیروزی های ملی در این سطح می تواند به این دلیل باشد که وقتی چند بار پشت سر هم تکرار شد مردم شادی های عمومی تر و فراگیرتر را در جام جهانی و مثلا زمانی که به  مرحله دوم صعود کردیم ، انجام می دهند چون معمولا هر چیزی اولش جذابیت هایی دارد. اتفاقاتی که برای ایران سه دوره دارد پشت سر هم می افتد نوعی عادی سازی می شود و نباید انتظار داشته باشیم واکنش های شادگونه مردم مثل ورود ایران به جام جهانی زمان بازی با استرالیا  باشد یا ادوار قبلی که به سختی توانستیم وارد جام جهانی شویم؛ لذا بخشی از این واکنش ها به این   دلایل می تواند باشد.

موسوی چلک اضافه می کند که  علی رغم همه این شرایط هوا بارانی شده بود و شرایط هم سخت بود ولی باز هم مردم آمدند. شاید دو سه سالی بود که شادی مردم را در قالب گروهی و خودجوش در برنامه های شاد ندیده بودیم. درست است کرونا دامن زده بود و یکی دو سال قبل از کرونا هم چنین شرایطی داشتیم تجربه می کردیم؛ یعنی شادی های گروهی را یا باید خلق کرد یا فرصت هایی که می تواند زمینه را برای شادی های گروهی فراهم کند باید از این فرصت ها استفاده کرد ،بالاخره بعد از مدت ها مردم را کمی شاد دیدیم. این اتفاقی که افتاد را نمی توانم به منزله بی تفاوتی قلمداد کنم. 

به گفته موسوی چلک  ایران با توجه به ترکیبی که دارد و بازیکن ها و لژیونرهایی که دارد موفقیت در بازی با عراق خیلی دور از انتظار نبود؛ لذا وقتی شرایط بسیار سخت را برای ورود تجربه می کنیم واکنش ها بیشتر می شود و هیجانات بیشتر بروز پیدا می کند. وقتی در بازی فوتبال با یک تیم ضعیف بازی می کنید و تا دقیقه نود نمی توانید گل بزنید ولی با یک تیم دیگر بازی می کنید و قوی است و او را می برید و چند گل هم می زنید اما شیرینی گل دقیقه نود به تیم ضعیف گاهی اوقات از برد سه هیچ مقابل تیم قوی هم بیشتر است و به همین دلیل وقتی کسی گل می زند واکنش هایی که خودش و اطرافیان و تماشاگران نشان می دهند به مراتب بیشتر از گلی است که در بازی مهمتر زده بودند. این نوع واکنش ها در شرایط سخت قهرمانی یا ورود به جام جهانی به دست می آید به مراتب بیشتر است و مردم بیشتر شادی می کنند ولی چون عادی شده همین حد واکنش هم در این شرایط خوب بود.