احتمالاً دنبالکردن جنجالهای «آمریکافست» برای کسانی که همیشه آنلاین نیستند دشوار بوده است. سازمان جوانان محافظهکار نقطۀ عطف ایالات متحده که بهدست چارلی کِرک تأسیس شد، هر سال دسامبر این کنفرانس را در فینیکس برگزار میکند. در طول رویداد امسال، بزرگترین اینفلوئنسرهای جنبش بر سر اسرائیل، تریبون دادن به یهودستیزان و نظریهپردازان توطئه، جزئیات قتل کِرک در یک محوطۀ دانشگاهی در یوتا و تعاریف متفاوت «آمریکایی بودن» به جان هم افتادند. تصویر کلی، تنها سه ماه پس از مرگ کِرک، تصویری از شکاف و تفرقه است.
فشار بر «آمریکا را دوباره بزرگ کنید» ماههاست رو به افزایش است؛ فشاری که با قتل کِرک و نحوۀ برخورد دولت ترامپ با پروندههای اپستین شتاب گرفت. این اختلافها شاید بهنظر تسویهحسابهای خُرد میان نخبگان رسانهای «آمریکا را دوباره بزرگ کنید» بیاید که راحتترند در اپوزیسیون باشند تا در قدرت. اما در عین حال، از نبردی گستردهتر در درون حزب جمهوریخواه پرده برمیدارند. حال که راستگرایان کمکم فراتر از آقای ترامپ مینگرند و دربارۀ آینده حزب بحث میکنند، بر سر اینکه «چادر» جنبش محافظهکاران تا چه اندازه باید بزرگ باشد، با هم درگیر شدهاند.
دو دعوای متفاوت در قلمرو اینفلوئنسرهای محافظهکار را در نظر بگیرید. پس از قتل کِرک، کندیس اوونز، پادکستر راستگرا، نظریههای توطئهای دربارۀ مرگ او پخش کرد. او پای لژیون خارجی فرانسه، هواپیماهای مصری و حتی کارکنان سازمان نقطۀ عطف را وسط کشید. اریکا کِرک، همسر چارلی و رئیس جدید سازمان نقطۀ عطف، از او خواست دست از پخش چنین دروغهایی بردارد؛ اما فایدهای نداشت. خانم اوونز در آمریکافست حاضر نبود اما نامش بر زبان همه بود. بن شاپیرو، از بنیانگذاران رسانۀ محافظهکار دیلی وایر، گفت: «کسانی که از محکوم کردن حملات واقعاً شرورانۀ کندیس سر باز میزنند ــو برخی از آنها اینجا سخنرانی میکنندــ به بزدلی متهماند.» او بهطور مشخص نام تاکر کارلسن و مگان کلی را برد که از پادکسترهای بسیار محبوب جنبش «آمریکا را دوباره بزرگ کنید» هستند.
کندیس اوونز، اینفلوئنسر محافظهکار و پادکستر راستگرا
دعوای دوم نیز پای آقای کارلسن را وسط میکشد؛ کسی که اخیراً در برنامهاش میزبان نیک فوئنتس بود. فوئنتس ناسیونالیست سفیدپوستِ شیفتۀ هیتلر است که کِرک مدتها میکوشید او را در حاشیۀ جنبش محافظهکار نگه دارد. با این حال، با پذیرش ایدههایی مانند نظریۀ «جایگزینی بزرگ»، که مدعی است نخبگان با افزایش مهاجرت میخواهند قدرت سفیدپوستان را کاهش دهند، در میان راستگرایان، از جمله خود کِرک، نفوذ فوئنتس بیشتر شد. شاپیرو در سخنرانیاش در آمریکافست، آمادگی کارلسن و دیگران برای تریبون دادن به نژادپرستان و تقویت تفکر توطئهآمیز را نکوهش کرد. این نزاع اینفلوئنسری به سیاست جمهوریخواهان هم سرایت کرده است: دهها کارمند اندیشکدۀ بنیاد هریتیج پس از دفاع رئیسشان از مصاحبۀ دوستانه کارلسن با فوئنتس، استعفا دادند.
گفتوگوی تاکر کارلسون با نیک فوئنتس
پس از آنکه سخنرانان دیگر شکافها را عیان کرده بودند، در ۲۱ دسامبر، جی.دی. ونس، وارث ظاهری ترامپ و دوست کِرک، در کنفرانس سخنرانی کرد. معاون رئیسجمهور تلویحاً گفت جنبش محافظهکار میتواند کسانی مانند اوونز و فوئنتس را دربر بگیرد. او از نژادپرستی و یهودستیزی در میان ستارههای نوظهور جنبش انتقاد نکرد و به جمعیت گفت: «فهرستی از محافظهکاران برای محکوم کردن یا حذف از پلتفرم نیاوردهام.» با این حال، چند روز پیشتر به رسانۀ آنهرد گفته بود یهودستیزی «جایی در جنبش محافظهکار ندارد» و فوئنتس میتواند «برود گم شود». شاید ونس صلاح دید در آمریکافست به «گرویپرها» ــهواداران فوئنتســ توهین نکند، مبادا برخی از آنها در میان جمعیت باشند.
از بسیاری جهات، کنفرانس شبیه مراسم معرفی رسمی ونس بود. خانم کِرک از او برای ریاستجمهوری ۲۰۲۸ حمایت کرد و سخنرانان و شرکتکنندگان ایدۀ او را ــکه سال گذشته در مجمع ملی جمهوریخواهان مطرح کرده بودــ تکرار کردند: آمریکا «میهن» است، نه یک مفهوم انتزاعی. دونالد ترامپ پسر گفت: «ما در حال یک جدال واقعی دربارۀ این هستیم که آمریکا چیست و چه چیزی را نمایندگی میکند.» و ادامه داد: «آمریکا فقط یک ایده نیست؛ مکانی است با مرز، سرزمین، تاریخ و میدانهای نبرد.» کمتر کسی با این حرف مخالفت میکند اما کسانی که به اصطلاحات جنبش «دوباره آمریکا را بزرگ کنید» مسلطند، در آن اشارهای به این مفهوم میبینند که برخی آمریکاییتر از دیگرانند.
اریکا کرک و جی.دی ونس در کنفرانس سازمان جوانان محافظهکار
ویوک راماسوامی، نامزد پیشین ریاستجمهوری که اکنون برای فرمانداری اوهایو رقابت میکند، کوشید از تعریفی فراگیرتر از هویت آمریکایی دفاع کند ــتعریفی آرمانخواهانه که مهاجران قانونی را جویندگان «رویای آمریکایی» میبیند و یادآور «محافظهکاری دلسوزانه» جورج دابلیو بوش است. اما صدای او تنها بود.
ونس، کارلسن و استیو بنن، دستیار پیشین ترامپ، از محافظهکاران خواستند بر «دشمن واقعی» تمرکز کنند («چپ رادیکال») و از امکان وحدت زیر پرچم «اول آمریکا» گفتند. مسئلهای که محل تردید است. سالن نمایش آمریکافست، صحنهای بود که پادکسترها از آنجا نشستهای پرسشوپاسخ برگزار میکردند. گردانندگان «جرم فکری»، نمایشی که کِرک و دیگر اینفلوئنسرهای راستگرا بنیان گذاشتهاند، از جمعیت پرسیدند آیا به «اول آمریکا و فقط آمریکا» باور دارند یا به اول آمریکا بههمراه قدری اتکا به متحدان. جمعیت دوپاره شد.
بسیاری از حاضران احساس میکردند نزاعهای درونگروهی قهرمانان دوباره آمریکا را بزرگ کنید نتیجۀ خلأ قدرت پس از قتل در یوتا است. دیدگاههای کِرک جنجالی بود و با چرخش بیشتر حزب جمهوریخواه به راست، افراطیتر شده بود. با این همه، او در میان محافظهکاران چهرهای وحدتبخش و الهامبخش بهشمار میرفت. ریک ریچاردز، آریزونایی ۶۳ سالهای که برای دومین بار در آمریکافست شرکت کرده بود، امیدوار بود خانم کِرک به صدایی پیشرو بدل شود. تا اینجا به نظر میرسد او بیشتر با وعظ ارزشهای سنتی خانواده و تقوای دینی راحتتر است تا نقشآفرینی بهعنوان دلال قدرت سیاسی. البته تنها چند ماه از مرگ همسرش گذشته و او تازه سکان سازمان نقطۀ عطف را به دست گرفته است.
این درگیریها همچنین کشش گرانشی اکوسیستم قدرتمند رسانهای راست را نشان میدهد. شان مایلز، جوان ۱۸ سالهای که یک شاخۀ سازمان نقطۀ عطف را در دبیرستانش در ایلینوی راهاندازی کرده، این شکاف را به «جنگ داخلی» تشبیه کرد اما پذیرفت محرکان اصلی، در عین حال سرگرمکنندهاند. او میگوید: «سعی میکنند تند و تیز باشند، چون این چیزی است که لایک میگیرد؛ این چیزی است که بازدید میآورد.»
منبع: اکونومیست
