صادرات ترمزگیر رشد تولید؟

به گزارش اکوایران؛ با این شرایط می توان گفت اثر صادرات بر رشد تولید، براساس میزان صادرات محوری بودن به دو گروه تقسیم می شود و از سوی دیگر ملاک از درصد محصول صادراتی به کل فروش هر شرکت معیار اصلی صادرات محور بودن شرکت را تشکیل می دهد. براساس نمودار «رشد تولید در شرکت های صادرات محور در مقایسه با سایر شرکت ها» نشان دهنده آن است که قسمت هاشور کمرنگ دوره هایی را مشخص می کند که رشد تولید در شرکت های صادرات محور پایین تر از سایر شرکت های با وابستگی کمتر به صادرات بوده است و در آن دوره ها موانع صادراتی مانع بالقوه رشد تولید بحساب می آید و در دوره های که هاشور پررنگ تر شده است اثر محدودیت صادرات عمیق تر است این به معنی آن است که همبستگی منفی بین وابستگی به صادرات و رشد بیشتر است.  

 با این شرایط و براساس ارزیابی های صورت گرفته از سوی پژوهشکده پولی و بانکی می توان گفت از ابتدای سال 1398 که روند رو به افزایشی رشد تولید صنعتی شروع شد تا مهرماه 1399 همواره رشد شرکت‌های صادراتی از شرکت‌های غیرصادراتی بیشتر بوده است در واقع به‌نوعی محرک افزایش رشد در این بازه زمانی را می‌توان صادرات و شرکت‌های صادرات محور دانست؛ این به معنی آن است که صادرات یکی از عوامل اصلی رشد تولید در این بازه زمانی محسوب می شد. اما از آبان ماه سال 1399 برخلاف دوره قبلی رشد تولید صنایع صادرات محور از رشد تولید سایر صنایع پایین تر بوده است. صادرکنندگان همواره از وجود موانع صادراتی گلایه داشته اند و وجود ترمزهای صادراتی را یکی از عوامل مشکل‌ساز در این بخش یاد می کنند. مشکلاتی که موجب شده تا در برخی مواقع صادرات نه تنها به کندی صورت گیرد بلکه متوقف شود. عواملی که بسیاری از آنها به دست‌اندازهای داخلی باز می گردد که از آنها به تحریم های داخلی یاد می شود که در کنار تحریم های بین المللی روند صادرات را با مشکلات بسیاری مواجه می کند.  

این اختلاف تا اردیبهشت ۱۴۰۱ نیز ادامه داشته یعنی در این بازه یک سال و نیمه در تمام ماه‌ها رشد شاخص تولید شرکت‌های صادرات محور از سایر شرکت‌هایی که اتکای کمتری به صادرات دارند کمتر بوده است. در اردیبهشت ۱۴۰۱ نیز با وجود اینکه رشد شاخص تولید شرکت‌های صادرات محور شدید حدود صفر بوده است، با این شرایط رشد شاخص تولید شرکت‌هایی که کمتر به صادرات اتکا داشتند به بیش از ۶ درصد رسیده است.