اخذ عوارض ۲۵ درصدی بر صادرات سنگ آهن به جای پیروی از مکانیسم عرضه و تقاضا در بورس کالا، تصمیمی دستوری بود که آرامش قیمتی در بازارها را برهم زد. تحلیلگران معتقدند محدودیت های تجاری برای سنگ آهن در شرایطی که کشور روزهای سختی را از جبهه تحریم ها متحمل شده منصفانه نیست اما چرا؟ »اکو معدن« در گفتگو با مهرداد اکبریان، رئیس انجمن سنگ آهن ایران از جدال تجارت سنگ آهن رمزگشایی کرده است.

استفاده بهینه از مواد خام و تبدیل آن به تولیدات با ارزش افزوده بالا یکی از رویکردهای مهم در زمینه رونق تولید است. به اعتقاد سیاستگذاران خام فروشی مواد اولیه به خصوص سنگ آهن و گندله، قلب صنعت فولاد کشور را هدف قرار داده و مغایر با رویکرد شعار جهش تولید است. 

اما سنگ آهنی ها نظر دیگری دارند. رئیس انجمن سنگ آهن ایران توقف کامل صادرات سنگ آهن ایران را در شرایطی که ۹۱درصد از این محصول در داخل مصرف می‌شود، تنها ابزاری برای بالا بردن قدرت چانه‌زنی صنعت فولاد در برابر سنگ آهن می‌داند.

به اعتقاد مهرداد اکبریان، اولویت بخش سنگ آهن تامین نیاز واحدهای فولادی داخل کشور است تا در تامین مواد اولیه مورد نیاز زنجیره فولاد، کمبودی ایجاد نشود اما مساله این است که در حال حاضر ۹۱درصد سنگ آهنی که در کشور تولید می‌شود در داخل مصرف می‌شود و از ۹ درصدی که صادر می‌شود، نیز بخش زیادی اصلا در واحدهای فولادی کشور کاربرد ندارد. این بحث تنها بر سر میزان کمتر از ۵درصدی است که می تواند در داخل هم مصرف شود و صادر می‌شود. آیا این چیزی جز بالا بردن قدرت چانه‌زنی فولادی‌هاست؟

او معتقد است برای مدیریت تامین سنگ آهن موردنیاز واحدهای داخلی راهکارهای بهتر و عملی تری هم وجود دارد تا نه کسی ضرر کند و نه ایجاد انحصار شود. بستن درها به روی یک طرف به معنای ایجاد انحصار برای طرف دیگر است. برای اعمال چنین محدودیتی ابتدا باید مقدمات جلوگیری از ایجاد انحصار فراهم شود.