بحران اعراب و اسرائیل و خروج آمریکا از برتون وودز در دهه ۷۰ میلادی از عوامل جهش درآمدهای نفتی در دوره پیش از انقلاب بوده است.

معنا و مفهوم آن این است که در نیمه اول دهه ۵۰ و تا حدی نیمه دوم دهه ۸۰ شمسی بیشترین توانایی برای خرید کالای خارجی یا خروج سرمایه وجود داشته است.

بیماری هلندی در هر دو مقطع مورد اشاره دهه ۵۰ و نیمه دوم دهه ۸۰ شمسی باعث «افزایش حقیقی قیمت مسکن»، «از بین رفتن ظرفیت‌های تولید صنعتی» و «کاهش روند تولید خالص اشتغال جدید» در اقتصاد شده است.

میانگین سرانه درآمد نفتی کشور در این تاریخ ۶۰ ساله (۱۳۴۰-۱۴۰۰) ۹۴۷ دلار به صورت سالیانه بوده که بیشترین سهم نصیب نیمه دوم دولت امیرعباس هویدا، کل دولت محمود احمدی‌نژاد و دو سال اول دولت میرحسین موسوی شده است.

همچنین به ترتیب دهه طلایی ۴۰، دولت‌های علی اکبر هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی و سید محمد خاتمی کمترین سهم از سرانه درآمدهای نفتی تاریخ ایران را داشته‌اند.

ارقام با تورم دلار تعدیل شده‌اند.