کشورها سعی میکنند، تصویر بیرونی که از ملت و دولتشان دیده میشود را بهبود ببخشند و آن تصویر را به برند تبدیل کنند تا از خوب بودن این تصویر بیرونی برای جذب و نگه داشتن نیروی انسانی ماهر و جلوگیری از خروج سرمایه های مالی و انسانی استفاده کنند، چرا که تصویر و برند یک کشور میتواند باعث موفقیت یا شکست یک کشور اولا در نگهداشت سرمایههای انسانی و ثانیا در جذب سرمایههای مالی و انسانی از کشورهای دیگه شود.
برای نشان دادن این تصویر، شاخصهایی وجود دارد، شاخصهایی همچون سیستم بهداشتی و مراقبتی، شادی، کیفیت هوا، صلح، شهرهای جهانی، زیست پذیری، ادراک فساد، سرعت اینترنت، قدرت پاسپورت، و نوآوری که مولفه های مرتبط با برند کشوری هستند که با استفاده از آنها میتوان وضعیت کشورها را بررسی و مقایسه کرد.
بررسی وضعیت ایران در این شاخص ها نشان میدهد که ایران در اغلب این شاخصها جایگاه خوبی ندارد و میتوان گفت که ایران نتوانسته برندسازی خوبی داشته باشد.
