سیاستمداری که پای سیاسیون را به ورزش باز کرد

«حسن غفوری فرد» به عنوان یک چهره سیاسی و اقتصادی شناخته می‌شود که سابقه حضور در شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی و ریاست هیأت بازرسی و نظارت شورای عالی انقلاب فرهنگی را در پرونده کاری خود داشت. او صبح امروز (پنجشنبه، 18 اسفند) در سن 79 سالگی درگذشت.

عفوری فرد پس از پایان جنگ هشت‌ساله ایران و عراق، ریاست سازمان تربیت بدنی را به مدت چهار سال بر عهده گرفت؛ اما قبل و بعد از آن مسئولیت‌های بیشتری در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی داشت که موجب شد حضور او در حوزه ورزش کشور کمتر به چشم بیاید. حضور او به عنوان یک چهره سیاسی در ورزش، شبیه همان چیزی است که او آن را یکی از افتخاراتش می‌نامید، یعنی وارد کردن سیاسیون و بعضا حتی چهره‌های مذهبی به عرصه مدیریت ورزش کشور.

در زمانی که نگاهی درست و توسعه‌گرا به حوزه ورزش در کشور وجود نداشت، غفوری‌فرد با ورود افراد سیاسی و روحانیون به ورزش و آشنا کردن مسئولان با این حوزه، تلاش کرد تغییرات مثبتی در این حیطه ایجاد کند. این دست‌کم ادعایی است که خود او به آن اذعان می‌کرد.

در راستای همین سیاست، در زمان ریاست غفوری‌فرد بر سازمان تربیت بدنی، به برخی از وزرا به عنوان مسئولان فدراسیون‌ها حکم داده شد. خود او در گفت‌وگویی با تجارت فردا گفته بود: «آن زمان آقای مهندس ترکان را که وزیر دفاع بود به ریاست فدراسیون کشتی انتخاب کردیم. آقای وهاجی وزیر بازرگانی و آقای محلوجی به عضویت کمیته المپیک درآمدند. آقای ناطق‌نوری از مجلس به فدراسیون بوکس رفتند و از ارتش نیز تیمسار سلیمی که آن زمان رئیس نیروی زمینی بودند حکم ریاست فدراسیون هندبال را گرفتند.»

او درباره انگیزه‌اش از این کار گفته «در واقع ما تلاش کردیم از مجلس، دولت و حتی نیروهای مسلح افرادی را وارد ورزش کنیم. ما حتی از روحانیون صاحب نفوذ نیز استفاده کردیم و زمینه را برای حضورشان در ورزش فراهم ساختیم. مجموعه این اقدامات سبب شد که ورزش در مجامع تصمیم‌گیری دولت مطرح شود به همین دلیل هم بودجه ورزش به سرعت افزایش پیدا کرد؛ برای مثال علاوه بر بودجه ورزش، اعتبارات دیگری مثل 10 ریال از هر نخ سیگار برای ورزش تصویب شد.»

او پیش‌تر در گفت‎‌وگوی خود با تجارت فردا در سال 91 خاطرات جالبی از آن دوران بیان کرده بود.‌ مثلا گفته بود: «اگر به اعتبارات و بودجه ورزش و اضافات آن رجوع کنید، می‌بینید که پس از دوران من بیش از هزار برابر رشد داشته است. در زمان من بودجه ورزش زیر یک میلیارد تومان بود اما الان (سال 1391) به بیش از دو هزار میلیارد تومان رسیده است. البته ممکن است بگویید تورم هم عامل این افزایش بوده ولی من می‌گویم مثلا اگر در آن زمان سکه 80 هزار تومان بود الان 800 هزار تومان شده یعنی 10 برابر ولی بودجه دو هزار میلیارد تومان شده است یعنی چیزی فراتر از نرخ تورم. افزایش اعتبارات بودجه هم به این علت بود که مسئولان سیاسی، قضایی و اجرایی مملکت به ورزش ورود پیدا کرده بودند و از نزدیک با اثرات و تاثیر ورزش در رشد و ارتقای سلامت جامعه، پر کردن اوقات فراغت جوانان و افتخار‌آفرینی برای کشور در سطح بین‌المللی آشنا شدند.»

ورود سیاسیون به عرصه ورزش برای غفوری فرد کافی نبود. او تلاش کرد روحانیون را نیز به حوزه ورزش گره بزند: «بعد از آن تلاش ما بر حضور روحانیون در ورزش متمرکز شد. البته در ابتدا خودداری می‌کردند ولی بعدها راحت‌تر این امر را پذیرفتند. ما به همراه تیمی که به بازی‌های آسیایی پکن فرستادیم برای اولین بار یک روحانی به نام آقای سید‌ابوالقاسم شجاعی را همراه هیات فرستادیم و در این بازی‌ها هم برای اولین‌بار بعد از انقلاب فوتبال ما مقام اول را کسب کرد.»

برخی معتقد بودند که دو خشت کج در دوران ریاست غفوری فرد در ورزش کشور گذاشته شد؛ نخست «ورود مدیران سیاسی به عرصه ورزش» بود و دوم اینکه چهره‌های سیاسی در راس هیات مدیره دو باشگاه فوتبال استقلال و پرسپولیس قرار گرفتند؛ خشت‌هایی که بنای مدیریت ورزش کشور تا همین امروز هم روی آنها بنا شده و درهای ورزش همچنان بر همان پاشنه می‌چرخند. هرچند این مساله بارها و بارها صدای ورزشی‌ها را درآورده و به دفعات گلایه کرده‌اند که یکی از مشکلات بزرگ این حوزه، مدیریت غیرورزشی‌ها بر ورزش کشور است، اما خود غفوری‌فرد معتقد بود که یکی از «افتخارات» او همین باز کردن پای «سیاستمداران» به ورزش بوده است. او معتقد بود که این اقدامش باعث شد جایگاه ورزش ارتقا پیدا کند و در مجامع تصمیم‌گیری مثل مجلس و دولت مطرح شود.