چگونه تایوان تهاجم چین را خنثی می‌کند؟

به گزارش اکوایران، زمانی که رئیس جمهور تایوان، تسای اینگ ون، هشدارهای چین درباره دیدار با کوین مک کارتی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا را در اوایل ماه جاری نادیده گرفت، پاسخ نظامی تهاجمی پکن در سراسر جهان طنین انداز شد.

ارتش آزادیبخش خلق در اقداماتی که تنها به این نگرانی دامن زد که چین کمونیست ممکن است برای حمله به همسایه تحت حاکمیت دموکراتیک خود آماده شود، محاصره جزیره را شبیه سازی کرد. پکن طی یک رزمایش نظامی سه روزه یک ناو هواپیمابر و 12 کشتی نیروی دریایی را برای محاصره این جزیره فرستاد و بیش از صد هواپیمای جنگی را در حریم هوایی آن به پرواز درآورد.

حزب کمونیست حاکم چین که تایوان را بخشی از قلمرو خود می‌داند، علیرغم اینکه هرگز آن را کنترل نکرده است، این رزمایش را «حملات دقیق مشترک» توصیف کرد که باید به عنوان «هشدار جدی علیه نیروهای جدایی‌طلب تایوان» تلقی شود.

این پیام برای تایپه واضح به نظر می‌رسید. جوزف وو وزیر امور خارجه جزیره به جیم اسکیوتو از سی‌ان‌ان گفت: به نظر می‌رسد چین در تلاش است تا برای آغاز جنگ علیه تایوان آماده شود. این ارزیابی صریح احتمالاً در برخی زمینه‌ها تردیدهایی را ایجاد کرده است در مورد اینکه آیا آمادگی‌های نظامی جزیره برای چنین سناریویی کافی است یا نه.

بنابر گزارش سی‌ان‌ان، تایوان اخیرا –و خیلی علنی– از تمدید دوره خدمت اجباری سربازی از چهار ماه به یک سال خبر داد و توسعه برنامه تسلیحات بومی خود را برای تقویت آمادگی رزمی خود سرعت بخشید. اما تحلیلگران می‌گویند که اعلامیه اخیر - چیزی که شاید کمتر در رسانه های جهانی به آن اشاره شده باشد – می‌تواند بازی را تغییر دهد: مذاکرات بین تایپه و ایالات متحده برای ایجاد «ذخیره اضطراری» مهمات در خاک تایوان.

در اظهاراتی که در آن زمان به طور گسترده مورد توجه قرار نگرفت، چیو کو-چنگ، وزیر دفاع تایوان در ماه مارس به پارلمان تایوان گفت که تایپه در حال مذاکره با ایالات متحده در مورد طرح احتمالی برای ایجاد انبار ذخایر جنگی در جزیره است، اقدامی که طبق ماده‌ای در قانون جدید مجوز دفاع ملی آمریکا امکان پذیر شد.

 در حالی که تایوان مدت‌هاست که خریدار تسلیحات از ایالات متحده بوده است، کارشناسان نظامی می‌گویند که ایجاد چنین انباری می‌تواند برای دفاع از جزیره حیاتی باشد زیرا - همانطور که محاصره اخیر چین نشان داد - تامین تجهیزات اضافی به جزیره در صورت وقوع جنگ می‌تواند فوق‌العاده دشوار باشد.

بر خلاف اوکراین، تایوان هیچ مرز زمینی ندارد، بنابراین هرگونه تدارکات باید از طریق هوا یا دریا وارد شود، روش‌های تحویلی که در برابر رهگیری ارتش چین بسیار آسیب‌پذیر است.

دریاسالار لی هسی مین که بین سال‌های 2017 تا 2019 به عنوان رئیس ستاد کل ارتش تایوان خدمت کرده است، گفت: «بر این اساس برای تایوان ضروری است که قبل از شروع هر گونه درگیری، مهمات زیادی در جزیره ذخیره کند. او گفت: «داشتن انبار ذخیره جنگی برای تایوان بسیار مهم و معنادار است. حتی اگر ایالات متحده نخواهد مستقیماً با نیروی نظامی‌اش مداخله کند، چنین انبارهایی همچنان می‌توانند برای دفاع ما بسیار مؤثر باشند.»

تایوان همچنین بارها در مورد تاخیر در تحویل تسلیحات آمریکا در بحبوحه جنگ در اوکراین ابراز نگرانی کرده است. مک کارتی پس از دیدار با تسای در توییتی نوشت: «بر اساس گفتگوهای امروز، مشخص است که اقدامات متعددی ضروری است: ما باید فروش تسلیحات به تایوان را ادامه دهیم و مطمئن شویم که چنین محموله‌هایی به موقع به تایوان می رسد.» 

جنگ نامتقارن

مذاکرات در مورد ذخیره احتمالی مهمات این سوال را مطرح می‌کند: تایوان دقیقاً برای دفاع از خود به چه چیزی نیاز دارد؟

برای دهه‌ها، ارتش تایوان جت‌های جنگنده و موشک‌هایی را از ایالات متحده خریده است، کشوری که با وجود نداشتن روابط دیپلماتیک «رسمی» همچنان بزرگترین ضامن امنیت جزیره است.

ماه گذشته، دولت بایدن با تایید فروش احتمالی تسلیحات به تایوان به ارزش تقریبی 619 میلیون دلار، از جمله صدها موشک برای ناوگان جنگنده‌های  F-16خبرساز شد. اما دریاسالار لی گفت تایوان نیاز فوری به انباشت تسلیحات کوچکتر و متحرک بیشتری دارد که شانس بیشتری برای بقا از موج اول حمله چین در یک درگیری همه جانبه داشته باشد - که احتمالاً شامل حملات موشکی دوربرد مشترک به زیرساخت‌ها و اهداف نظامی تایوانی‌ها می‌شود.

لی در کتابی پرمخاطب با عنوان «مفهوم دفاعی کلی» که سال گذشته منتشر شد، استدلال کرد که تایوان باید از سرمایه‌گذاری هنگفت بر روی جت‌های جنگنده و ناوشکن خودداری کند، زیرا تعداد دارایی‌های نظامی آن به هر صورت بسیار کمتر از چین است و این تسلیحات می‌توانند به راحتی توسط موشک‌های دوربرد فلج شوند.

سال گذشته، بودجه دفاعی چین 230 میلیارد دلار بود که بیش از 13 برابر هزینه‌های 16.89 میلیارد دلاری تایوان بود. لی استدلال می‌کند که به جای تطبیق کشتی با کشتی یا هواپیما با هواپیما، تایوان باید از یک مدل جنگ نامتقارن متمرکز بر سلاح‌های کوچکتر - مانند موشک‌ها و مین‌های قابل حمل - استفاده کند که تشخیصشان سخت است اما در متوقف کردن پیشرفت‌های دشمن مؤثر هستند. 

او گفت: «در اوکراین، ارتش آنها از موشک‌های ضد کشتی نپتون برای غرق کردن کشتی‌های جنگی مسکو استفاده کرده است. سیستم‌های تسلیحاتی نامتقارن به ما این امکان را می‌دهد که توانایی‌های رزمی خود را حفظ کنیم. به این دلیل که اگر دشمنان ما بخواهند آنها را نابود کنند، باید به ما نزدیک‌تر شوند، که آنها را در برابر حمله ما آسیب‌پذیر می‌کند.» او افزود: «اگر ما بتوانیم به اندازه کافی توانایی نامتقارن ایجاد کنیم، معتقدم چین حتی بدون دخالت ایالات متحده نیز نمی‌تواند تایوان را با زور تصرف کند.»

اگرچه ایالات متحده روابط غیر رسمی نزدیکی با تایوان دارد و طبق قانون موظف است برای دفاع از خود به جزیره اسلحه بفروشد، اما در مورد اینکه آیا در صورت تهاجم چین مداخله خواهد کرد یا نه، عمداً گنگ بوده است، سیاستی که به عنوان «ابهام استراتژیک» شناخته می‌شود. 

سلاح‌های قابل حمل

طبق قانون مجوز دفاع ملی در سال جاری که توسط کنگره ایالات متحده تصویب شد و توسط جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده امضا شد، تایوان واجد شرایط دریافت 1 میلیارد دلار سلاح و مهمات از ایالات متحده برای مقابله با تهدید نظامی فزاینده چین خواهد بود. این قانون همچنین امکان ایجاد یک انبار منطقه‌ای احتمالی را فراهم می‌کند که پنتاگون را قادر می‌سازد تسلیحاتش را برای یک درگیری نظامی بلقوه با چین در تایوان ذخیره کند.

لین ینگ‌یو، استادیار دانشگاه تامکانگ که در امور نظامی متخصص است، گفت که اگر قرار باشد انبار اضطراری ایجاد شود، باید بر روی جمع آوری مهماتی تمرکز شود که همین حالا توسط ارتش تایوان استفاده می شوند تا از اثربخشی عملیاتی آن‌ها اطمینان حاصل شود. او گفت: «من فکر می‌کنم برخی از سلاح‌هایی که ایالات متحده ممکن است مایل به ارائه آن‌ها باشد شامل موشک‌های استینگر و پاتریوت است. استینگر یک موشک زمین به هوا است که می‌تواند توسط یک سرباز شلیک شود، در حالی که سیستم دفاع موشکی پاتریوت قادر به رهگیری موشک‌ها و هواپیماهای دشمن است.

دریاسالار لی گفت سلاح دیگری که می‌توان ذخیره کرد جاولین است، یک سیستم ضد‌ تانک قابل‌حمل ساخت آمریکا که به طور گسترده توسط ارتش اوکراین برای هدف قرار دادن تانک‌های روسی استفاده شده است. لی گفت: «اگر تعداد کافی از این نوع سیستم‌های تسلیحاتی نامتقارن داشته باشیم که از حمله اولیه جان سالم به در می‌برند، می‌توانیم بیشتر قابلیت‌های جنگی خود را دست نخورده نگه داریم و دشمن را از پیاده کردن نیرو در جزیره منع کنیم.» 

چقدر کافی است؟

سوال دیگری که مطرح می‌شود این است که تایوان برای دفاع از خود در برابر چین به چه تعداد سلاح یا موشک نیاز دارد. کارشناسان گفتند ارائه یک عدد مشخص دشوار است زیرا سناریوهای احتمالی جنگ بسیار متنوع است.

در یک جنگ همه جانبه، چین می‌تواند قبل از ارسال نیروهای زمینی خود به سراسر تنگه تایوان، موشک‌های دوربرد را برای نابودی زیرساخت‌ها و اهداف نظامی تایوان شلیک کند.

سناریوهای دیگر با اقدام نظامی محدودتر می‌تواند شامل محاصره هوایی و دریایی در اطراف تایوان، یا تصرف جزایر کوچک دورافتاده تایوان که نزدیک به سواحل چین هستند، باشد.

لی گفت که یک راه نسبتاً ساده برای محاسبه تعداد موشک‌های مورد نیاز شامل تخمین تعداد کل دارایی‌های نظامی تهاجمی متعلق به دشمن و کارآمدی تسلیحات دفاعی تایوان است. به عنوان مثال، اگر دشمن ما 1000 موشک داشته باشد و ضریب موفقیت ما 25 درصد باشد، به حدود 4000 موشک ضد بالستیک نیاز خواهیم داشت.»

دریاسالار لی گفت، دلایل دیگری وجود دارد که بحث با ایالات متحده بر سر ذخیره احتمالی تسلیحات مهم است. وی گفت: «(داشتن یک انبار اضطراری) بسیار حیاتی است، زیرا این سیگنال را به چین ارسال می‌کند که ایالات متحده مصمم است که در دفاع از تجاورز احتمالی چین به ما کمک کند.»