مسیر سبز زمان

«حسین زمان»، خواننده پاپ ایران در اواسط دهه هفتاد به اوج شهرتش رسید. داستان زندگی او و فراز و نشیب زندگی هنری‌اش بی‌شباهت به ترانه پرطرفدار «مشق عشق» خودش نیست؛ همانجایی که می‌خواند: «ما فقط رنج کشیدیم آروم / و به آیین کبوترهامون بازگشتیم دوباره بر بوم». 

او سال‌های طولانی را چه به اجبار ممنوع بودن فعالیتش و چه به سبب بیماری و البته انتقادهای مدام و مستمرش از وضعیت فرهنگی کشور از صحنه اجرا و کنسرت دور بود، اما همواره سعی کرد از رنج ترانه‌ عاشقانه بسراید و بخواند.

هرچند زمان روزی در مصاحبه‌ای از ناگفته‌ها روایت کرد و گفت که رسماً چیزی درباره ممنوع‌الفعالیتی‌اش به او اعلام نشده بود اما هر بار برای برگزاری کنسرتی اقدام کرده برایش انواع و اقسام مانع‌ها را تراشیده‌اند. خودش درباره سرنوشت این دوران تلخ گفته بود اواخر دوره ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد مجددا به وزارت ارشاد رفتم تا ببینم آیا می‌توانند برایم کاری انجام دهند و اینکه اصلا کسی جوابم را می‌دهد یا نه؛ ولی تنها چیزی که در زمان مراجعه‌ به من گفتند این بود که از بالا به آنها دستور داده شده بود، به من مجوز ندهند.

از سوی دیگر، حسین زمان را می‌توان یک فعال سیاسی و اجتماعی هم نامید. او که روزی در جبهه‌های جنگ ایران و عراق جنگید و مدتی را هم فرمانده معاونت مخابرات نیروی دریایی سپاه بود، بچه‌هیأتی‌ای بود که در دهه هفتاد گرایش خود را به دولت اصلاحات خاتمی نشان داد و ارتباط نزدیکی با جبهه مشارکت داشت.

نزدیکی حسین زمان به این اردوگاه سیاسی و امیدش به اصلاحات آنقدر بود که در زمانی که سعید حجاریان تازه ترور شده و در بیمارستان سینا با مرگ و زندگی در جدال بود، حسین زمان برای سلامتی‌اش دعای کمیل برگزار کرد.

اما، کم‌کم امیدش به روند اصلاحی کمرنگ شد و حسین زمان راه خود را از جدا کرد و از همان اوایل دهه 80 عملا ممنوع‌الکار شد؛ با این حال هیچ‌گاه سکوت نکرد و همواره نقدها و اعتراضات خود به معضلات و حوادث مختلف کشور را بیان می‌کرد. او که زبان صریحی داشت، همواره بر این باور بود که «اگر کسی به معضلی اعتراض کرد که برانداز نیست و نمی‌خواهد که رژیم را سرنگون کند، نمی‌خواهد که اطلاعات به بیگانه بدهد، نمی‌خواهد که جاسوسی کند، اما این برچسب‌ها را به هرکسی که قصد برخورد با معضلات جامعه را دارد می‌چسبانند. من با تعریف خودم که ذکر کردم، لازم می‌دانم که هر هنرمندی به آن‌چه به ضرر مردم است معترض باشد، حالا هر اسمی می‌خواهید بر روی آن بگذارید؛ سیاسی یا هر چیز دیگری».

اواخر دهه 90 اگرچه روزهای بهتری برای این هنرمند رقم خورد و توانست پس از 16 سال در مهر 1397 برای سه قطعه از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کند و در سال 1398 هم با برگزاری یک کنسرت روی صحنه برود؛ اما این روزها برایش تکرار نشد و درگیری‌اش با بیماری و البته خستگی‌اش از اوضاع مملکت وجه قالب زندگی‌اش شد.

در دو دهه اخیر، زمانه با زمان خوب تا نکرد و در سال‌های اخیر هم که همان تک‌آهنگ‌ها و آلبوم و تک‌کنسرتش دیگر برای او تکرار نشد و سرانجام این خواننده پس از مدتی مبارزه با سرطان، چشمان خود را برای همیشه بر زندگی فانی بست؛ روحش شاد.