به گزارش اکوایران، شمخانی یک ژنرال بود و در عالم سیاست نیز به مثابه یک ژنرال رفتار می‌کرد؛ یعنی او برای خود نقش تعریف می‌کرد و حتی در نقشی که تعریف می‌کرد برخی بازی‌ها را برهم می‌زد. ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران در این رابطه به «اکوایران» گفت:« رویکرد علی شمخانی، مبتنی بر نوعی سیاست رئالیستیک بود که من آن را به عنوان مکتب سیاست قدرت می‌دانم. شمخانی در زمانی که وزیر دفاع بود و یا در دوران قبل از آن مقطع زمانی، انگاره‌اش مبتنی بر تجارب دوران دفاع مقدس بود. شمخانی در زمره کسانی بود که بیش از هر فرد دیگری بحث مربوط به جنگ را لمس کرد و در آن نقش موثری ایفا کرد. وی در یک دوران تاریخی، فرمانده نیروی زمینی سپاه بود و اصل عملیات یعنی هماهنگ سازی قرارگاه‌های عملیاتی مربوط به آقای شمخانی بود.»

متقی با اشاره به اینکه سیاست قدرت بر اساس معادله عزت باید با انگاره دیگری پیوند پیدا کند و آن بحث مصلحت است، توضیح داد:« مصلحت‌ نیز زمینه‌های مصالحه‌گرایی را بوجود می‌آورد؛ بر اساس نگاه آقای شمخانی، عرصه سیاست بین‌الملل خیابان یک طرفه نیست و باید در حوزه‌هایی که عرصه منافع حیاتی‌مان نیست در یک فضای تعادلی و تعاملی قرار بگیریم و باید به منافع ملی دیگران توجه کرد تا به منافع ملی ما توجه شود.»

استاد دانشگاه ادامه داد:« این همان بحثی است که مقام معظم رهبری در  دیدار با وزیر امور خارجه، مقامات وزارت خارجه و سفرای ایران در اواخر اردیبهشت ماه بیان داشتند. وقتی که ایشان روی موضوع مربوط به عزت، حکمت و مصلحت تاکید داشتند همان معادله سیاست قدرت مدنظر بود.»

متقی تشریح کرد که در معادله سیاست قدرت یک نوع بصیرت یا عقلانیت و همچنین عمل‌گرایی که درون آن نشانه‌هایی از انعطاف‌پذیری و ایستادگی وجود دارد، مشاهده می‌شود. لذا علیرغم اینکه ایران در وضعیت محدودیت‌های اقتصادی و راهبردی بین‌المللی قرار داشت اما شمخانی توانست سطح ارتباط خود را با مقام معظم رهبری و دولت و همچنین ضرورت‌های مبتنی بر اندیشه راهبردی را حفظ کند. طبیعتا وی توانست کارنامه خوبی را از خود برجای بگذارد.