به گزارش اکوایران، روز دوشنبه، مقامات آلبانیایی هارددیسک‌ها و کامپیوترهای توقیف‌شده از سازمان مجاهدین خلق را به همتایان ایرانی خود تحویل دادند.

به نوشته میدل‌ایست آی، آلبانی روابط دیپلماتیک با ایران ندارد. با وجود این، اقدامات اخیر این کشور علیه مجاهدین خلق، این سؤال را ایجاد کرد که آیا این اقدامات با مذاکرات هسته‌ای جاری ارتباطی دارد؟

آرمین منتظری، دبیر سیاست خارجی روزنامه هم.میهن به میدل‌ایست آی گفت: «مذاکراتی بین ایران و اتحادیه اروپا و بین ایران و آمریکا در جریان است. بعید نیست که ایران موضوع مجاهدین خلق را با غرب مطرح کرده باشد». منتظری گفت که او احتمال می‌دهد که ایران و ایالات متحده به نوعی توافق در مورد مجاهدین خلق دست یافته اما بعید است که علناً اعلام شود.

در ۲۰ ژوئن، دولت آلبانی به اردوگاه اشرف ۳ سازمان مجاهدین خلق یورش برد و علت آن را فعالیت‌های سیاسی خرابکارانه، حملات سایبری و عملیات‌های اینترنی مخرب عنوان کرد که برخلاف توافق منعقدشده دولت آلبانی و سازمان مجاهدین است.

منتظری درباره توافق هسته‌ای گفت: «فکر می‌کنم آنها در مراحل ابتدایی اجرای آن هستند». بنابراین، اقدامات اخیر علیه مجاهدین خلق می‌تواند به عنوان یک اقدام اعتمادساز بین ایران و ایالات متحده در رسیدگی به دغدغه‌های دوجانبه تلقی شود. پس از یورش به اردوگاه مجاهدین، مقامات ایالات متحده بیانیه غیرمعمولی کوتاهی را در انتقاد از این گروه منتشر کردند.

یکی از نمایندگان وزارت خارجه آمریکا در پی این حمله گفت: «ما از حق آلبانی برای تحقیق در مورد هرگونه فعالیت غیرقانونی احتمالی در داخل خاک خود حمایت می‌کنیم». در این بیانیه آمده است: «ایالات متحده مجاهدین خلق را یک جنبش اپوزیسیون دموکراتیک که نماینده مردم ایران باشد، نمی‌داند. وزارت امور خارجه آمریکا همچنان نگرانی‌هایی جدی در مورد اتهامات سوءاستفاده و آزار اعضای این سازمان دارد».

این بیانیه برای گروهی که به حمایت سطح بالا از سوی مقامات ایالات متحده عادت دارند، شوکه‌کننده بود. از جمله سیاستمداران غربی که مجاهدین خلق آنها را متحد خود می‌دانند، لیز تراس، نخست‌وزیر سابق بریتانیا است که اخیراً در یکی از رویدادهای آن سخنرانی کرد. مایک پنس، نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا و معاون سابق رئیس‌جمهور نیز از حامیان و سخنرانان جلسات مجاهدین بوده است.

کشور در کشور

در تلاش برای راضی‌کردن واشنگتن و جلب لطف سیاسی، آلبانی سال‌ها چشم خود را بر روی فعالیت‌های مجاهدین خلق که تا سال ۲۰۱۲ توسط وزارت امور خارجه آمریکا به عنوان یک سازمان تروریستی طبقه‌بندی می‌شد، بسته بود.

با افزایش اعتمادبه‌نفس این گروه و با حمایت فزاینده ایالات متحده، این گروه با فعالیت ویروسی به یک شبه‌دولت در داخل یک کشور آلبانی تبدیل شد.

منتظری گفت: «فکر می‌کنم حضور مجاهدین در آلبانی باعث شد که تیرانا در قبال مسائل امنیت ملی ایران، به نوعی مسئول باشد». این روزنامه‌نگار ایرانی گفت: «وقتی مجاهدین خلق از آلبانی کمپین‌هایی را علیه ایران راه می‌اندازد، ایران نیز حق دارد به شیوه خود پاسخ دهد».

در سپتامبر سال گذشته، آلبانی با یک حمله سایبری گسترده به خدمات دولتی خود مواجه شد که باعث هک‌شدن اطلاعات حساس شد. تیرانا تهران را به انجام این حمله متهم و متعاقباً روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرد.

منتظری گفت، «اقداماتی که اکنون توسط آلبانی انجام می‌شود در راستای دفاع از امنیت ملی‌اش است». او افزود: «بدیهی است که آلبانی نمی‌خواهد در جنگ بین تهران و مجاهدین خلق، چه سایبری و چه انواع دیگر آن، گیر بیفتد».

در واقع ناگهان آلبانی خود را وسط یک جنگ نیابتی با ایران دید و به طور کامل نفهمید که اسکان‌دادن به این گروه برای کشور چه معنایی دارد.منتظری گفت: «مجاهدین خلق لزوماً عامل غرب در برابر ایران نیست، بلکه بیشتر شبیه یک ابزار است و استفاده از این ابزار عواقبی داخلی برای غرب دارد».

ابزار ضدایرانی

اولسی جازِکشی، یک آکادمیک آلبانیایی که فعالیت‌های مجاهدین خلق در کشورش را دنبال می‌کرد، به میدل ایست آی گفت که جمعیت آلبانی که در ابتدا درباره حضور این گروه دودسته بودند، اکنون به طور فزاینده‌ای نظری منفی نسبت به آن دارند. جازِکشی باور دارد که تعاملات کنونی با ایران به توافق هسته‌ای مربوط می‌شود که توسط دوطرف کاملاً بر سر مذاکره شده است.

جازِکشی گفت: «حضور مجاهدین خلق مشکل‌ساز است؛ زیرا آنها آلبانی را به پایگاهی تبدیل کرده‌اند که از آنجا علیه یک کشور خارجی حملاتی تروریستی انجام می‌دهند. آنها قوانین آلبانی را زیر پا گذاشته و در اردوگاه شبه‌نظامی خود، کشوری در دل یک کشور دیگر ایجاد کرده‌اند».

هنگامی که ماه گذشته، پلیس آلبانی با صدور حکمی قصد ورود به اردوگاه اشرف ۳ را داشت، مجاهدین خلق مقاومت کرده و در نتیجه، نیروهای هر دو طرف مجروح شدند.

اقدامات این گروه که در ابتدا توسط آلبانی به دلایل ظاهراً بشردوستانه پذیرفته شده بود، این سؤال را ایجاد کرد که آیا این گروه اصلاً از گذشته خشونت‌آمیز خود دست کشیده است یا خیر؟

جازِکشی گفت: «ترامپ و اسرائیل از مجاهدین خلق برای اعمال فشار حداکثری بر ایران استفاده کردند. اما اکنون با روی کار آمدن بایدن، دولت آمریکا نمی‌خواهد یک سازمان تروریستی سابق که روابطی بسیار قوی با مقامات دولت ترامپ دارد، سیاست‌های خود را در قبال ایران دیکته کند».

مهمانی که ناخوانده شد

اکنون سؤالاتی در مورد ادامه حیات مجاهدین خلق در آلبانی مطرح شده است؛ از جمله اینکه چرا ادی راما، نخست‌وزیر این کشور در مقابله با این گروه فعال‌تر عمل نکرده است.

منتور بقا، استاد سیاست بین‌الملل در آلبانی می‌گوید: «اگر آلبانی واقعاً به‌عنوان سکویی برای حملات سایبری علیه ایران مورد استفاده قرار می‌گرفت، این سؤال ایجاد می‌شود که چرا دولت آلبانی زودتر برای جلوگیری از تشدید درگیری با ایران واکنش نشان نداد».

حتی فرانسه، میزبان رهبر مجاهدین خلق، اخیراً این گروه را سرکوب کرده و درخواست آن را برای برگزاری یک گردهمایی بزرگ در این ماه را رد کرده است.

این گروه که برای تقویت دید بین‌المللی خود به چنین تجمعاتی نیاز دارد، این فشار را احساس می‌کند.

بقا گفت: «اکراه آشکار ایالات متحده برای محافظت از اعضای مجاهدین خلق حاکی از تغییر موضع آن نسبت به این گروه است که به درب را برای خروج آنها از آلبانی باز می‌کند». بقا معتقد است که دولت آلبانی اشتباه کرد که به این گروه اجازه داد خود را در اردوگاهی به دور از چشمان دیگران مخفی کند. او گفت: «اجازه‌دادن به این گروه برای اقامت در یک اردوگاه و حفظ ساختار سازمانی خود یک گام است؛ زیرا ظرفیت این گروه برای فعالیت‌هایی که آلبانی را در موقعیت چالش‌برانگیزی قرار می‌دهد را تقویت می‌کند».

اکنون دولت آلبانی که درگیر برخورد قدرت‌های بزرگ شده است، باید مشخص کند که در مقابل گروهی خارجی که این کشور را خانه خود کرده است، چه رویکردی اتخاذ خواهد کرد.