به گزارش اکوایران، در گزارش‌های مختلف عنوان شده که از ابتدای دولت سیزدهم تاکنون دست‌کم ۶۵ استاد دانشگاه از دانشگاه‌های مختلف کشور اخراج شده‌اند یا به دلایل و بهانه‌های مختلف با آنها قطع همکاری شده است.

موج اخراج این اساتید از سال گذشته شتاب گرفته و در روزهای اخیر افزایش چشمگیری داشته است و وجود چند نام آشنا نیز در میان این اساتید، این خبرها را به صدر اخبار رسانه‌ها کشانده است.

در همین راستا مرکز اطلاع‌رسانی وزارت کشور بیانیه‌ای صادر کرد و واکنش‌ها به تصمیمات اخیر وزارت علوم را «شتاب‌زده و غرض‌آلود» توصیف کرد.

وزارت کشور در این بیانیه نه‌تنها از اقدام وزارت علوم حمایت کرده بلکه آن را قابل تقدیر دانسته و آورده است: «آنچه وزارت علوم در برابر معدود اساتیدی که دچار رکود علمی بوده، اما نقش مهمی در نمایش‌های رسانه‌ای داشته‌اند، صورت داده کاملا بر مبنای موازین قانونی و اداری و البته وظیفه انقلابی این وزارتخانه برای پویایی علمی و فرهنگی دانشگاه‌ها بوده است که جای تقدیر دارد.»

در مطلب منتشرشده از سوی وزارت کشور آمده است:

«در ایام اخیر برخی اظهارات شتاب‌زده و بعضا غرض‌آلود درباره تصمیمات وزارت علوم و پیگیری‌های وزارت کشور درباره مسائل مرتبط با دانشگاه‌های کشور صورت گرفته که در این راستا توجه به نکات ذیل ضروری است:

۱. دانشگاه پرچمدار پیشرفت و پیشران تحول در کشور خصوصا در طی سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده و هست. ظرفیت وسیع نیروی جوان در دانشگاه و توان تحولات قدرت‌آفرین برای پیشرفت درون‌زای کشور از جدی‌ترین زمینه‌های نگرانی دشمنان در ادوار مختلف بوده است.

۲. اعتماد و باور رهبر حکیم و فرزانه انقلاب به دانشگاه سرمایه‌ای بزرگ و منحصر به‌فرد در طی سالیان اخیر است. منزلت والای دانشگاه در منظر رهبر گرانقدر انقلاب اسلامی با محورهایی مانند پیشرفت، نهضت نرم‌افزاری، اعتماد به نفس ملی، خودباوری، نقد و نظریه‌پردازی، نصب‌العین همه مسئولان کشور بوده و برای جامعه دانشگاهی سرمایه بزرگی برای رفع موانع و بن‌بست‌های احتمالی و پیشرفت و تعالی است.

۳. بیشترین آسیب به دانشگاه در سال‌های گذشته از ناحیه جریان‌هایی وارد آمده است که کوشیده‌اند با سیاسی‌بازی و بهره‌برداری‌های جناحی و انتخاباتی از ظرفیت بزرگ دانشگاه و فطرت حق جوی جوانان دانشجو در راستای مطامع خود بهره‌برداری مقطعی داشته باشند. افرادی که در عین رکود علمی، با بی‌اخلاقی سیاسی و نمایش‌های رسانه‌ای کوشیده اند تا فرصت تولید علم و به تبع آن احساس افتخار ملی و سپهر فرهنگی سیاسی دانشگاه‌ها را آلوده به نگرش جناحی و بعضا ضدملی کنند.

۴. آنچه وزارت علوم در برابر معدود اساتیدی که دچار رکود علمی بوده، اما نقش مهمی در نمایش‌های رسانه‌ای داشته‌اند، صورت داده کاملا بر مبنای موازین قانونی و اداری و البته وظیفه انقلابی این وزارتخانه برای پویایی علمی و فرهنگی دانشگاه‌ها بوده است که جای تقدیر دارد. چرا که مسئولیت اساتید دانشگاه‌ها به‌عنوان معیار و تراز در نهاد دانشگاه، ضمن پیش‌برد اهداف آموزشی و پژوهشی، احیای حس غرور و سربلندی ملی در دانشجویان است. هرچند جریانات سیاسی که بی‌توجه به ظرفیت جوانان در طی سال‌های تصدی مسئولیت خود، سد راه جوان‌گرایی، نخبه گرایی و تغییر در مدیریت فرسوده گذشته بوده و خود عمده‌ترین دلیل ناامیدی بخشی از جوانان هستند، امروز پوستین وارونه پوشیده و در برابر قانون بایستند.

۵. وزارت کشور در راستای رفع موانع و کمک به تصمیم سازی وزارت علوم، بهداشت و دانشگاه آزاد در جهت توسعه علمی و افزایش ظرفیت های جذب هیات علمی دانشمند، جوان و نخبه و تبدیل دانشگاه‌ها به مهمترین نهاد حل مسائل واقعی کشور و تولید علم بومی نافع، آنچنان که سیاست کلان نظام جمهوری اسلامی در حوزه علم و فناوری بوده است، همواره آماده بوده و تلاش‌های خود را نیز صورت داده است. وزارت کشور به سبب وظیفه میانداری خود در نظام حکمرانی کوشیده است تا همه دستگاه‌ها از جمله؛ سازمان اداری استخدامی، سازمان برنامه و بودجه و غیره نسبت به رفع نیازمندی‌های دانشگاه‌ها و ارتقا همه جانبه امور از کیفیت تحصیل و خدمات رفاهی دانشجویان و اساتید تا جذب اعتبارات لازم برای تحول و ارتقا نظام دانش و پژوهش، بسیج گردند.

۶. «ما می توانیم» کلیدواژه پیروزی و عزت در تمامی دوران معاصر و تجربیاتی بوده است که نظام مقدس جمهوری اسلامی از سر گذرانده است. باید با ترویج این فرهنگ متعالی، افق‌های روشنی پیش روی جوانان در دانشگاهها ایجاد شود. انتظار آحاد جامعه از دانشگاه این بوده و است که دانشجو را متخلق، انقلابی، معتقد به آرمان‌ها، دوستدار میهن و نظام، با خودباوری ملی و سرشار از امید و با فهم درست از موقعیت کشور تربیت کند که این مهم باید با محوریت خود دانشگاه‌ها دنبال شود. جامعه دانشگاهیان می‌توانند با تبیین پیشرفت‌های عظیمی که در کشور به‌ وقوع پیوسته در نهضت امیدآفرینی در کشور به ایفای نقش پرداخته و تلاش‌های متمرکز دشمن برای یأس و ناامیدی در دانشگاه و به تبع آن در جامعه را به شکست بکشانند. بدیهی است همه دستگاه‌های مسئول در کشور در تقویت و تعالی چنین وضعیتی در دانشگاه های کشور وظیفه‌مند هستند. از جامعه دانشگاهیان و نخبگان علمی کشور نیز انتظار می‌رود همچون همیشه، با قدرت اراده در مسیر تولید علم و ارتقای فرهنگ بکوشند و در این مسیر تبلیغات سیاسی و جناحی را وقعی ننهند.»