گزارشی از دل بحران؛ وقتی‌نمی‌توان حتی جنازه‌ها را دفن کرد

به گزارش اکوایران، روستای مولای براهیم در مراکش روزگاری برای سامی سنیس محل شادی بود. این روستا در بالای کوه‌های اطلس قرار دارد و هوای تازه، چشم انداز زیبا و مردمان مهربانش هر تابستان والدین سامی را به این روستا می‌کشاند. اما حالا آن‌ها جایی زیر آوار هتلی که در آن سکونت داشتند، در خرابه‌هایی که از روستا باقی مانده مدفون شده‌اند.

بخشی از هتل پس از زلزله قدرتمندی که جمعه شب مولای براهیم و بخش زیادی از مراکش را لرزاند فرو ریخته است. مرکز این زلزله 6.8 دهم ریشتری فاصله چندانی با این روستا که نداشت.

زلزله‌ای با بیش از دو هزار کشته

به نوشته سی‌ان‌ان، زلزله جمعه شب شدیدترین زلزله مراکش در 120 سال گذشته بود که نزدیک به 2000 کشته داشته و بسیاری دیگر هم همچنان گمشده محسوب می‌شوند. به گفته مقامات محلی 25 نفر در روستای مولای براهیم کشته شده و جسد سه نفر از جمله پدر و مادر سنسیس هنوز پیدا نشده است.

سامی سنسیس 39 ساله غرق در ناامیدی و درماندگی، با صدایی خشمگین در مصاحبه با شبکه خبری سی ان ان می‌گوید: «من حتی نمی‌توانم آن‌ها را دفن کنم. نمی‌توانم آن‌ها را ببینم. نمی‌دانم کجا هستند.»

تلفن او دو روز مستمر است که مدام زنگ می‌خورد. دوستان و نزدیکان برای گرفتن آخرین اخبار با او تماس می‌گیرند اما او هیچ خبر جدیدی ندارد. محل آوار خطرناک است و آتش نشان‌ها از مردم خواسته‌اند محل را ترک کنند. همین امر عملیات جستجو برای یافتن زیر آوار مانده‌ها را سخت کرده است.

سنسیس می‌گوید: «هیچ اتفاق جدیدی نمی‌افتد. ما فقط منتظریم. آن‌ها تصمیم گرفته‌اند هیچ کاری انجام ندهند. فقط به ما می‌گویند که صبور باشیم. فقط به ما قول می‌دهند.» او همچنین اضافه می‌کند که خودش آوار هتل را برای پیدا کردن پدر و مادرش جستجو کرده است.

ادصالح محجوب، صاحب هتل تایید کرده که پدر و مادر سنسیس در زمان زلزله  در هتل بوده‌اند و اسم آن‌ها درلیست مسافران است. مردم محلی موفق شده‌اند 6 نفر را از زیر آوار زنده بیرون بکشند اما نتوانستند دیگران را پیدا کنند.

وزیر کشور مراکش روز یکشنبه اعلام کرد که پس از ارزیابی نیازها به پیشنهاد کمک چند کشور خارجی از جمله اسپانیا، قطر، بریتانیا و امارات متحده عربی پاسخ مثبت داده است. این کشورها پیشنهاد کرده‌اند گروه‌های جستجو و نجات به مراکش زلزله زده بفرستند.

جاده‌های غیر قابل عبور

دسترسی به روستاهای بسیاری همچون روستای مولای براهیم دشوار شده چون جاده ها باریک هستند و بخش‌هایی از آن‌ها با سنگ‌هایی که در اثر زلزله از کوه به پایین غلتیده بسته شده است. به گفته مقامات، بسیاری از جاده های کوهستانی همچنان حتی پس از گذشت 48 ساعت از زلزله به صورت کامل بسته هستند. دسترسی دشوار به منطقه وسیعی که زلزله در آن رخداده تلاش برای کمک‌رسانی را سخت کرده است.

در روستایی با 2000 نفر جمعیت که بالاتر از مولای براهیم در کوهستان واقعا شده تقریبا همه ساکنین خانه‌های خود را از دست داده‌اند. اولین گروه نجات روز یکشنبه به این روستا رسیده است.

مردمی که نتوانسته‌اند روی کمک‌های دولت حساب کنند گروه‌های خود را تشکیل داده‌اند و تلاش می‌کنند به یکدیگر کمک کنند. آن‌ها بین زلزله زدگان غذا پخش می کنند.

اید عبدالله زنی است که از زلزله نجات پیدا کرده است. او و 5 فرزندش در جمعه شبی که زلزله اتفاق افتاد خواب بودند. وقتی تلاش کردند فرار کنند متوجه شدند زلزله راه خروج و پنجره ها را بسته است. اگر کمک همسایه‌ها نبود آن‌ها نجات پیدا نمی‌کردند. او حالا برای باقی زلزله زدگان نان آماده می‌کند.

« همسایه‌ها ما را نجات دادند. آن‌ها در را باز کردند و به ما کمک کردند از خانه خارج شویم.» اید عبدالله نمی‌تواند به این فکر کند که چقدر طول خواهد کشید تا خانواده‌اش دوباره سقفی بالای سر خود داشته باشند. آن‌ها حالا در چادر می‌خوابند. چادرها عالی نیستند اما وضع از شب اول که در گرما بر روی زمین خوابیدند بهتر است.

در روستای مولای براهیم اما هنوز هیچ چادری نرسیده است و مردم در خیابان و یا در زمین فوتبال می‌خوابند. بسیاری از مردم خسته و آسیب دیده هستند و با گذشتن هر ساعت شانس این که کسی زنده از زیر آوار نجات پیدا کند کمتر می‌شود.

در پایان روز یکشنبه جسد مادر سامی سنسیس را پیدا کردند اما همچنان خبری از پدرش نیست.