اختلاف قیمت بالا باعث گم شدن فولاد شد؟

رضا شهرستانی، عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران اخیرا در مصاحبه‌ای عنوان کرده است که در سال ۹۹ بیش از ۳۰ میلیون تن فولاد در کشور تولید شد که از این مقدار ۱۵ میلیون تن در داخل کشور مصرف و ۱۲ میلیون تن دیگر نیز صادر شد بنابراین سه میلیون تن فولاد در زنجیره مصرف و صادرات گم شده است. این رقم ۱۰ درصد تولید فولاد کل کشور است که به نظر می‌رسد قاچاق شده چرا که وقتی اختلاف بین قیمت داخل و خارج زیاد است.

داستان سرکوب قیمتی و قیمتگذاری دستوری در ایران سر دراز دارد.

بازار فلزات از جمله فولاد هم دهه هاست اسیر نرخ‌گذاری دستوری شده، سیاست‌های کنترلی در بازار فلزات به «ضرر تولیدکنندگان»، «اتلاف منابع» و «محدود شدن روند توسعه این صنایع» منجر شده ضمن اینکه این سیاست اساسا منشا رانت و اختلاف و فساد هم میتواند باشد.

نمونه جدید این موضوع، اظهار نظر عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد است که از گم شدن ۳ تن فولاد بر اساس آمار روی کاغذ خبر میدهد.

به نظر میرسد بین دولت های مختلف در ماه های آخرشان رقابت است، در یک دولت دکل گم میشود و در دولتی دیگر فعلا ۳ تن فولاد.

فارغ از اینکه آیا در هر دو موضوع اساسا گم شدن تعبیر دقیقی برای تشریح مسئله بوده یا خیر، نکته گل درشت ماجرا این است که هر جا دولت نقش برادر بزرگتر را بازی کند و بخواهد کنترل امور را در دست بگیرد، امکان ندارد منابع مملکت به بیراهه بروند در همین فقره اخیر گفته شده که بر اساس آمار فولاد سازان ۳۰ میلیون تن فولاد در سال ۹۹ تولید شده که ۱۵ میلیون تن آن مصرف شده و ۱۲ میلیون تن صادر شده و الباقی بی رد!

جالب است که همین صنعت فولاد در سال ۹۹ به نقطه اصلی دعوای دو وزیر و با کلی نامه نگاری و توییت و اعتراض و عقب و جلو نشینی دست به گریبان بود

اظهر و من الشمس بود که اجبار عجیب فولاد سازان به فروش فولاد خود زیر قیمت های جهانی قرار نیست بی مصیبت به پایان برسد