در این نشست احسان فدایی کارشناس لوازم خانگی با اشاره به اینکه صنعت لوازم خانگی ایران با وجود قدمت ۷۰ ساله، هنوز نتوانسته در زمینه صادرات به جایگاه مطلوبی دست پیدا کند، به این نکته اشاره کرد که دخالت‌های دولت در فعالیت‌های اقتصادی بنگاه‌ها و تعدد و تکثر آیین‌نامه‌ها و بخش‌نامه‌های خلق‌الساعه از جمله دلایل اصلی این ناکامی محسوب می‌شود.

این کارشناس صنعت لوازم خانگی توضیح داد که با این شرایط باعث سلب ثبات و امنیت از فضای کسب‌و‌کار شده و بنابراین امکان برنامه‌ریزی بلندمدت از سوی فعالان اقتصادی وجود نداشته است.

یکی دیگر از دلایی که احسان فدایی در این نشست به آن اشاره کرد، صدور مجوزهای بی‌رویه در این بخش است. به گفته او در سال‌های اخیر، بیش از ۱۳۲۴ مجوز برای تولید لوازم خانگی در ایران صادر شده است. این موضوع باعث شده که تعداد واحدهای تولیدی در این صنعت به طور قابل‌توجهی افزایش پیدا کند.

محمدرضا شهیدی دبیر انجمن صوتی و تصویری نیز در این پنل به این نکته اشاره کرد که یکی از مشکلات اصلی صنعت لوازم خانگی و صوتی تصویری، فقدان برنامه مدون برای صادرات است و این امر موجب شده تا با وجود مزیت قیمتی و کیفیتی در حوزه صوتی و تصویری این بخش نتواند در بخش صادرات موفقیت چندانی داشته باشد.

اما در میان کارشناسان حاضر در این پنل ابوالقاسم شانه‌‌ساز دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان لوازم خانگی کوچک نیز با اشاره به اینکه علاوه بر نبود زیرساخت‌های صادراتی در این صنعت، تعدد شرکت‌های تولیدکننده نیز به مشکلی بزرگ در این بخش تبدیل شده است، ادامه داد: چرا که در حال حاضر ۶۰۰ برند با محصولات مختلف در حوزه صنایع کوچک و متوسط در حال فعالیت هستند که امکان رقابت در بین آنها وجود ندارد.

دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان لوازم خانگی کوچک در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که اعمال ممنوعیت‌های وارداتی موجب شد تا برخی از تولیدکنندگان به واردات قطعات CKD و مونتاژ‌ها بدون تکنولوژی روی آورند و با این شرایط می‌توان گفت این تولیدکنندگان در سطحی نیستند که بتوانند صادرات داشته باشند.

در این میان عباس ابهری، عضو هیات مدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان لوازم خانگی ایران نیز به این نکته اشاره کرد که در شرایط کنونی دغدغه دولت تامین نیاز داخلی است و هدف‌گذاری برای صادرات ندارد. در این پنل محمدحسین اسلامیان، نایب رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی نیز گفت که تولیدکنندگان ما در اصل واردکننده تکنولوژی هستند، به نوعی قطعات وارد می‌کنند و پس از مونتاژ مجدد اقدام به صادرات می‌کنند در این شرایط این سوال مطرح می‌شود که آیا صادرات مقرون به ‌صرفه است؟ در این خصوص باید به این نکته اشاره کرد که این روش به لحاظ قیمتی مقرون به صرفه نیست.