در سال‌های اولیه انقلاب و قبل از ایجاد ثبات سیاسی در ایران، تغییرات در پست وزیر خارجه بالا بود، اما رفته رفته و با برقراری ثبات سیاسی، این پست نیز تثبیت بیشتری پیدا کرد. به گونه‌ای که در دولت‌های اخیر معمولا یک شخص از ابتدا تا انتهای دولت را روی این صندلی نشسته است. قاعده‌ای که احتمالا شامل حال حسین امیرعبدالهیان نیز می‌شد.