او سرمایه‌گذاری‌های غیراختیاری را در دو دسته طبقه‌بندی کرد و گفت: یک دسته مربوط به سرمایه‌گذاری‌هایی است که بر اثر فشارهای سیاسی در شرایط خاص و در یک محدوده خاص بدون استانداردها و توجیه اقتصادی لازم صورت گرفته و دسته دیگر مربوط به رد دیون دولت و واگذاری بنگاه‌های دولتی است.

به گفته خانی نوذری، در ابتدای سال ۱۴۰۲، مجموع ارزش دارایی سرمایه‌گذاری‌هایی که متعلق به صندوق‌های بازنشستگی است، حدود دو هزار هزار میلیارد تومان بوده که تقریبا ۵۰ میلیارد دلار می‌شود.

او ادامه داد: این رقم در مقایسه با ارزش کل بازار سرمایه که ۲۰۰ میلیارد دلار است رقم زیادی است.

معاون سابق اقتصادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید بر اینکه باید جنس سرمایه‌گذاری‌ها بین النسلی باشد تا بتواند عایدی برای نسل‌های آینده داشته باشد، گفت: عمده سودآوری صندوق‌های بازنشستگی در شرکت‌هایی است که مالکیت و مدیریت آن را نیز بر عهده دارند.

او با اعلام اینکه بیش از ۷۰ درصد سود شستا در برخی سال‌ها از تاپیکو تامین می‌شود، اظهار کرد: دولت در واگذاری شرکت‌های دولتی، آنها را بین صندوق‌های بیمه‌ای توزیع کرد که شروع یک فاجعه در نظام مدیریت بنگاه‌داری را رقم زد.

به گفته خانی نوذری، دولت برای پرداخت بدهی خود به صندوق‌های بیمه‌ای شرکت‌های دولتی را بدون در نظر گرفتن زنجیره ارزش به صندوق‌های بازنشستگی واگذار کرد که باعث زیانده شدن هر شرکت دولتی شده است.

معاون سابق اقتصادی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تاکید کرد: باید به جای اصرار بر خروج از بنگاه‌داری، مالکیت را از مدیریت صندوق‌های بازنشستگی تفکیک کرد، هولدینگ‌های یکپارچه با زنجیره تامین ایجاد کرد و مدیریت را به شراکت با وزارتخانه‌ای گذاشت که تخصص در آن حوزه دارد.